Книга Иова 31
1 Завет положих очима моима, да не помышлю на девицу.
Gözlərim üçün əhd etmişəm, Gözüm bir qıza baxarmı?
2 И что удели Бог свыше, и наследие Всесильнаго от вышних?
İnsan yuxarıdan – Allahdan nə pay alır? İnsana ucalardan – Külli-İxtiyardan nə irs qalır?
3 Увы, пагуба неправдивому и отчуждение творящым беззаконие.
Məgər haqsızların başına fəlakət gəlmir? Məgər fitnəkarların başına bəla gəlmir?
4 Не Сам ли узрит путь мой и вся стопы моя изочтет?
Məgər O, yollarıma baxmır? Məgər O hər addımımı saymır?
5 Аще ходих с посмеятели, и аще потщася нога моя на лесть,
Əgər yalançı olaraq gəzmişəmsə, Ayağım fırıldaq üçün qaçıbsa,
6 стах бо на мериле праведне, виде же Господь незлобие мое.
Qoy Allah məni haqq tərəzisində çəksin, Kamil olduğumu görsün.
7 Аще уклонися нога моя от пути, аще и вслед ока моего иде сердце мое, и аще рукама моима прикоснухся даров,
Yolumda əyri addım atmışamsa, Gözlərimin ardınca qəlbimi sürükləmişəmsə, Əllərimi ləkələmişəmsə,
8 да посею убо, а инии да поядят, без корене же да бых был на земли.
Əkdiyimi yadlar yesin, Qoy əkinim kökündən çıxarılsın.
9 Аще вслед иде сердце мое жены мужа инаго, и аще приседяй бых при дверех ея,
Əgər qəlbim başqa bir qadına meyl edibsə, Qonşumun qapısını pusmuşamsa,
10 угодна убо буди и жена моя иному мужу, младенцы же мои смирени да будут:
Qoy arvadım başqasının taxılını üyütsün, Qoy onunla başqa kişilər yatsın.
11 ярость бо гнева не удержана, еже осквернити мужа инаго жену:
Axı bu bir xəcalət olardı, Məhkəməyə veriləsi bir günah sayılardı.
12 огнь бо есть горяй на вся страны, идеже найдет, из корения погубит.
Çünki bu Həlak yerinədək yandırıb-yaxan bir alovdur. Bu bütün barımı kökündən çıxarardı.
13 Аще же презрех суд раба моего или рабыни, прящымся им предо мною:
Əgər mənimlə çəkişəndə Nökərlərimin və kənizlərimin Haqqını yemişəmsə,
14 что бо сотворю, аще испытание сотворит ми Господь? Аще же и посещение, кий ответ сотворю?
Allah ayağa qalxanda Mən nə edə bilərəm? Məni yoxlayanda nə cavab verərəm?
15 Еда не якоже и аз бех во чреве, и тии быша? Бехом же в томже чреве.
Anamın bətnində məni yaradan Onu yaratmayıbmı? Bətndən bizə quruluş verən O olmayıbmı?
16 Немощнии же, аще когда чесого требоваху, не не получиша, вдовича же ока не презрех.
Əgər yoxsulların istədiklərini bir kənara qoymuşamsa, Dul qadının ümidini qırmışamsa,
17 Аще же и хлеб мой ядох един и сирому не преподах от него:
Bir tikəmi özüm yeyib Yetimə verməmişəmsə,
18 понеже от юности моея кормих якоже отец, и от чрева матере моея наставлях:
Gəncliyimdən bəri yetimlərə atalıq etməmişəmsə, Doğulandan bəri dul qadına yol göstərməmişəmsə,
19 аще же презрех нага погибающа и не облекох его:
Paltarı olmadığı üçün canı ağrıyan, Ya örtüyə möhtac qalan yoxsulları görəndə
20 немощнии же аще не благословиша мя, от стрижения же агнцев моих согрешася плещы их:
Qoyunlarımın yunu ilə onları isitməmişəmsə, Onlar da mənə ürəkdən alqış etməyiblərsə,
21 аще воздвигох на сироту руку, надеяся, яко многа помощь мне есть:
Məhkəmədə sözü keçən olduğum üçün Yetimə əl qaldırmışamsa,
22 да отпадет убо рамо мое от состава, мышца же моя от лактя да сокрушится:
Qollarım qırılıb çiyinlərimdən düşsün, Qoy qolum lüləsindən sınsın.
23 страх бо Господень объя мя, и от тягости Его не стерплю.
Çünki Allahın bəlasından qorxuram, Əzəməti qarşısında dayana bilmərəm.
24 Аще вчиних злато в крепость мою и аще на камения многоценная надеяхся,
Əgər qızıla ümid bağlamışamsa, Saf qızıla “ümidim sənsən” demişəmsə,
25 аще же и возвеселихся, многу ми богатству сущу, аще же и на безчисленных положих руку мою:
Əgər bol sərvətimə görə, Əlimin gəlirinin çoxluğuna görə sevinmişəmsə,
26 или не видим солнца возсиявшаго оскудевающа, луны же умаляющияся? Не в них бо есть:
Əgər parlayan günəşə, İşıq saçaraq dövran edən aya baxıb,
27 и аще прельстися отай сердце мое, аще и руку мою положив на устах моих лобзах:
Könlümün meylini gizlicə azdırıb, Sitayiş etmək üçün əlimlə onlara Öpüş yollamışamsa,
28 и сие ми убо в беззаконие превелие да вменится, яко солгах пред Богом Вышним.
Bu da məni ittiham edən günah sayılardı, Çünki ucalarda olan Allahı danmış olardım.
29 Аще же обрадовахся о падении враг моих, и рече сердце мое: благоже, благоже:
Əgər düşmənlərimin bədbəxtliyinə sevinmişəmsə, Başına bəla gəldi deyə fərəhlənmişəmsə,
30 да услышит убо ухо мое клятву мою, озлославлен же да буду от людий моих озлобляемь.
Kiminsə canına qarğış yağdıraraq Dilimə günah işlətməyə yol vermişəmsə,
31 Аще же и многажды реша рабыни моя: кто убо дал бы нам от плотей его насытитися, зело мне благу сущу?
Evimdəki insanlar “Əyyubun verdiyi ətlə Qarnını doyurmayan varmı?” deyə soruşmayıblarsa,
32 И вне не водворяшеся странник, дверь же моя всякому приходящему отверста бе.
– Heç bir yadelli gecəni küçədə keçirməzdi, Qapım həmişə yoldan keçənlərin üzünə açıq idi –
33 Аще же и согрешая неволею, скрых грех мой:
Əgər təqsirimi gizlətmişəmsə, Adəm kimi üsyankarlığımı ört-basdır etmişəmsə,
34 не посрамихся бо народнаго множества, еже не поведати пред ними: аще же и оставих маломощнаго изыти из дверий моих тщим недром: (аще бы не убоялся).
Camaatdan qorxduğum üçün, El qınağından dəhşətə gəldiyim üçün Dinməzcə bayıra çıxmamışamsa…
35 Кто даст слушающаго мене? Руки же Господни аще бых не убоялся, писание же, еже имех на кого,
Kaş məni bir eşidən olaydı! Bu sözümü təsdiq edirəm, Qoy Külli-İxtiyar mənə bir cavab versin! Əleyhdarım bunu tumara yazıb əlimə versin.
36 на плещах возложив аки венец, читах,
Şübhəsiz, bu tumarı çiynimdə gəzdirərdim, Başıma tac edərdim.
37 и аще не раздрав его отдах, ничтоже взем от должника:
Onda atdığım hər addımı Allaha bildirərdim, Mən bir şahzadə kimi Onun yanına gedərdim.
38 аще на мя когда земля возстена, аще и бразды ея восплакашася вкупе:
Torpağım da məndən fəryad edirsə, Kotanın açdığı yarıqlar əlimdən bir ağızdan ağlayırsa,
39 аще и силу ея ядох един без цены, или аще и душу господина земли взем оскорбих:
Pulunu vermədən məhsulu yemişəmsə, Buranın sakinlərinin ürəyini qırmışamsa,
40 вместо пшеницы да взыдет ми кропива, а вместо ячменя терние.
Qoy sahəmdə buğda yerinə tikan, Arpa yerinə alaq bitsin». Əyyubun söhbəti sona yetdi.
