Книга Иова 30
1 Ныне же поругашамися малейшии: ныне учат мя от части, ихже отцев уничтожах, ихже не вменях достойными псов моих стад.
“Mas agora, aqueles que são mais jovens do que eu me ridicularizaram, cujos pais eu considerava indignos de colocar com meus cães de ovelha.
2 Крепость же рук их во что мне бысть? У них погибаше скончание.
De que me serve a força de suas mãos? homens em que a idade madura pereceu?
3 В скудости и гладе безплоден: иже бежаху в безводное вчера сотеснение и бедность:
They são gafanhotos da falta e da fome. Eles roem o solo seco, no meio da escuridão do desperdício e da desolação.
4 иже обхождаху былие в дебрех, имже былие бяше брашно, безчестнии же и похуленнии, скудни всякаго блага, иже и корение древес жваху от глада великаго.
Eles depenam ervas salinas junto aos arbustos. As raízes da árvore da vassoura são seu alimento.
5 Восташа на мя татие,
Eles são expulsos do meio dos homens. Choram atrás deles como depois de um ladrão,
6 ихже домове беша пещеры каменны:
so que eles vivem em vales assustadores, e em buracos da terra e das rochas.
7 от среды доброгласных возопиют, иже под хврастием дивиим живяху:
Eles se vangloriam entre os arbustos. Elas são reunidas sob as urtigas.
8 безумных сынове и безчестных, имя и слава угашена на земли.
Eles são filhos de tolos, sim, filhos de homens maus. Eles foram açoitados para fora da terra.
9 Ныне же гусли есмь аз им, и мене в притчу имут:
“Agora me tornei a canção deles. Sim, eu sou uma palavra de ordem para eles.
10 возгнушалися же мною отступивше далече, ни лица моего пощадеша от плюновения.
Eles me abominam, eles se distanciam de mim, e não hesite em cuspir na minha cara.
11 Отверз бо тул Свой уязви мя, и узду устам моим наложи.
Pois ele desatou seu cordão, e me afligiu; e eles se livraram da contenção diante de mim.
12 На десную отрасли восташа, нозе свои простроша и путесотвориша на мя стези пагубы своея.
À minha direita, levante a multidão. Eles empurram meus pés para o lado. Eles lançam seus caminhos de destruição contra mim.
13 Сотрошася стези моя, совлекоша бо ми одежду.
Eles estragam meu caminho. Eles promovem minha destruição sem a ajuda de ninguém.
14 Стрелами своими устрели мя: сотвори ми, якоже восхоте: в болезнех скисохся, обращаются же ми скорби.
Como através de uma ampla brecha, eles vêm. Eles se enrolam em meio à ruína.
15 Отиде ми надежда якоже ветр, и якоже облак спасение мое.
Os terroristas se voltaram contra mim. Eles perseguem minha honra como o vento. Meu bem-estar faleceu como uma nuvem.
16 И ныне на мя излиется душа моя: и одержат мя дние печалей:
“Agora minha alma está derramada dentro de mim. Os dias de aflição se apoderaram de mim.
17 нощию же кости моя смятошася, жилы же моя разслабеша.
Na estação noturna meus ossos são trespassados em mim, e as dores que me roem não descansam.
18 Многою крепостию ятся за ризу мою: якоже ожерелие ризы моея объя мя.
Minha peça de vestuário está desfigurada por uma grande força. Me prende como o colarinho da minha túnica.
19 Вменяеши же мя равна брению, в земли и пепеле часть моя.
Ele me lançou na lama. Eu me tornei como poeira e cinzas.
20 Возопих же к Тебе, и не услышал мя еси: сташа же и смотриша на мя.
Eu choro para você, e você não me responde. Eu me levanto e você me olha de frente.
21 Наидоша же на мя без милости, рукою крепкою уязвил мя еси:
Você se tornou cruel para mim. Com o poder de sua mão, você me persegue.
22 вчинил же мя еси в болезнех и отвергл еси мя от спасения.
Você me levanta até o vento e me leva com ele. Você me dissolve na tempestade.
23 Вем бо, яко смерть мя сотрет: дом бо всякому смертну земля.
Pois eu sei que você me trará à morte, para a casa designada para todos os habitantes.
24 Аще бы возможно было, сам бых себе убил, или молил бых иного, дабы ми то сотворил.
“Entretanto, não se estende uma mão em sua queda? Ou em sua calamidade, portanto, clamando por ajuda?
25 Аз же о всяцем немощнем восплакахся, воздохнух же видев мужа в бедах.
Eu não chorei por ele que estava em apuros? Minha alma não ficou de luto pelos necessitados?
26 Аз же ждах благих, и се, сретоша мя паче дние зол.
Quando procurei o bem, então veio o mal. Quando esperei pela luz, veio a escuridão.
27 Чрево мое воскипе и не умолчит: предвариша мя дние нищеты.
Meu coração está perturbado, e não descansa. Dias de aflição vieram sobre mim.
28 Стеня ходих без обуздания, стоях же в соборе вопия.
Vou de luto sem o sol. Eu me levanto na assembléia e clamo por ajuda.
29 Брат бых сиринам, друг же птичий.
Sou um irmão de chacais, e um companheiro de avestruzes.
30 Кожа же моя помрачися вельми, и кости моя сгореша от зноя.
Minha pele cresce preta e se descasca de mim. Meus ossos estão queimados com o calor.
31 Обратишася же в плачь гусли моя, песнь же моя в рыдание мне.
Por isso, minha harpa se transformou em luto, e meu cachimbo na voz daqueles que choram.
