Книга Иова 30
1 Ныне же поругашамися малейшии: ныне учат мя от части, ихже отцев уничтожах, ихже не вменях достойными псов моих стад.
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.
2 Крепость же рук их во что мне бысть? У них погибаше скончание.
Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?
3 В скудости и гладе безплоден: иже бежаху в безводное вчера сотеснение и бедность:
Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.
4 иже обхождаху былие в дебрех, имже былие бяше брашно, безчестнии же и похуленнии, скудни всякаго блага, иже и корение древес жваху от глада великаго.
Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.
5 Восташа на мя татие,
Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;
6 ихже домове беша пещеры каменны:
Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.
7 от среды доброгласных возопиют, иже под хврастием дивиим живяху:
Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.
8 безумных сынове и безчестных, имя и слава угашена на земли.
[To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.
9 Ныне же гусли есмь аз им, и мене в притчу имут:
Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.
10 возгнушалися же мною отступивше далече, ни лица моего пощадеша от плюновения.
Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.
11 Отверз бо тул Свой уязви мя, и узду устам моим наложи.
A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.
12 На десную отрасли восташа, нозе свои простроша и путесотвориша на мя стези пагубы своея.
Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.
13 Сотрошася стези моя, совлекоша бо ми одежду.
Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.
14 Стрелами своими устрели мя: сотвори ми, якоже восхоте: в болезнех скисохся, обращаются же ми скорби.
Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].
15 Отиде ми надежда якоже ветр, и якоже облак спасение мое.
Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.
16 И ныне на мя излиется душа моя: и одержат мя дние печалей:
A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;
17 нощию же кости моя смятошася, жилы же моя разслабеша.
W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.
18 Многою крепостию ятся за ризу мою: якоже ожерелие ризы моея объя мя.
Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.
19 Вменяеши же мя равна брению, в земли и пепеле часть моя.
Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.
20 Возопих же к Тебе, и не услышал мя еси: сташа же и смотриша на мя.
Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.
21 Наидоша же на мя без милости, рукою крепкою уязвил мя еси:
Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.
22 вчинил же мя еси в болезнех и отвергл еси мя от спасения.
Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.
23 Вем бо, яко смерть мя сотрет: дом бо всякому смертну земля.
Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.
24 Аще бы возможно было, сам бых себе убил, или молил бых иного, дабы ми то сотворил.
Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.
25 Аз же о всяцем немощнем восплакахся, воздохнух же видев мужа в бедах.
Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?
26 Аз же ждах благих, и се, сретоша мя паче дние зол.
Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.
27 Чрево мое воскипе и не умолчит: предвариша мя дние нищеты.
Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.
28 Стеня ходих без обуздания, стоях же в соборе вопия.
Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 Брат бых сиринам, друг же птичий.
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.
30 Кожа же моя помрачися вельми, и кости моя сгореша от зноя.
Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.
31 Обратишася же в плачь гусли моя, песнь же моя в рыдание мне.
Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.
