Книга Иова 30
1 Ныне же поругашамися малейшии: ныне учат мя от части, ихже отцев уничтожах, ихже не вменях достойными псов моих стад.
"Tetapi sekarang aku ditertawakan mereka, yang umurnya lebih muda dari padaku, yang ayah-ayahnya kupandang terlalu hina untuk ditempatkan bersama-sama dengan anjing penjaga kambing dombaku.
2 Крепость же рук их во что мне бысть? У них погибаше скончание.
Lagipula, apakah gunanya bagiku kekuatan tangan mereka? Mereka sudah kehabisan tenaga,
3 В скудости и гладе безплоден: иже бежаху в безводное вчера сотеснение и бедность:
mereka merana karena kekurangan dan kelaparan, mengerumit tanah yang kering, belukar di gurun dan padang belantara;
4 иже обхождаху былие в дебрех, имже былие бяше брашно, безчестнии же и похуленнии, скудни всякаго блага, иже и корение древес жваху от глада великаго.
mereka memetik gelang laut dari antara semak-semak, dan akar pohon arar menjadi makanan mereka.
5 Восташа на мя татие,
Mereka diusir dari pergaulan hidup, dan orang berteriak-teriak terhadap mereka seperti terhadap pencuri.
6 ихже домове беша пещеры каменны:
Di lembah-lembah yang mengerikan mereka harus diam, di dalam celah-celah tanah dan sela-sela gunung;
7 от среды доброгласных возопиют, иже под хврастием дивиим живяху:
di antara semak-semak mereka meraung-raung, mereka berkelompok di bawah jeruju;
8 безумных сынове и безчестных, имя и слава угашена на земли.
mereka itulah orang-orang bebal yang tak dikenal, yang didepak dari negeri.
9 Ныне же гусли есмь аз им, и мене в притчу имут:
Tetapi sekarang aku menjadi sajak sindiran dan ejekan mereka.
10 возгнушалися же мною отступивше далече, ни лица моего пощадеша от плюновения.
Mereka mengejikan aku, menjauhkan diri dari padaku, mereka tidak menahan diri meludahi mukaku,
11 Отверз бо тул Свой уязви мя, и узду устам моим наложи.
karena tali kemahku telah dilepaskan Allah dan aku direndahkan-Nya, dan mereka tidak mengekang diri terhadap aku.
12 На десную отрасли восташа, нозе свои простроша и путесотвориша на мя стези пагубы своея.
Di sebelah kananku muncul gerombolan, dikaitnya kakiku, dan dirintisnya jalan kebinasaan terhadap aku;
13 Сотрошася стези моя, совлекоша бо ми одежду.
mereka membongkar jalanku dan mengusahakan kejatuhanku; tidak ada yang menghalang-halangi mereka.
14 Стрелами своими устрели мя: сотвори ми, якоже восхоте: в болезнех скисохся, обращаются же ми скорби.
Seperti melalui tembok yang terbelah lebar mereka menyerbu, mereka datang bergelombang di tengah-tengah keruntuhan.
15 Отиде ми надежда якоже ветр, и якоже облак спасение мое.
Kedahsyatan ditimpakan kepadaku; kemuliaanku diterbangkan seperti oleh angin, dan bahagiaku melayang hilang seperti awan.
16 И ныне на мя излиется душа моя: и одержат мя дние печалей:
Oleh sebab itu jiwaku hancur dalam diriku; hari-hari kesengsaraan mencekam aku.
17 нощию же кости моя смятошася, жилы же моя разслабеша.
Pada waktu malam tulang-tulangku seperti digerogoti, dan rasa nyeri yang menusuk tak kunjung berhenti.
18 Многою крепостию ятся за ризу мою: якоже ожерелие ризы моея объя мя.
Oleh kekerasan yang tak terlawan koyaklah pakaianku dan menggelambir sekelilingku seperti kemeja.
19 Вменяеши же мя равна брению, в земли и пепеле часть моя.
Ia telah menghempaskan aku ke dalam lumpur, dan aku sudah menyerupai debu dan abu.
20 Возопих же к Тебе, и не услышал мя еси: сташа же и смотриша на мя.
Aku berseru minta tolong kepada-Mu, tetapi Engkau tidak menjawab; aku berdiri menanti, tetapi Engkau tidak menghiraukan aku.
21 Наидоша же на мя без милости, рукою крепкою уязвил мя еси:
Engkau menjadi kejam terhadap aku, Engkau memusuhi aku dengan kekuatan tangan-Mu.
22 вчинил же мя еси в болезнех и отвергл еси мя от спасения.
Engkau mengangkat aku ke atas angin, melayangkan aku dan menghancurkan aku di dalam angin ribut.
23 Вем бо, яко смерть мя сотрет: дом бо всякому смертну земля.
Ya, aku tahu: Engkau membawa aku kepada maut, ke tempat segala yang hidup dihimpunkan.
24 Аще бы возможно было, сам бых себе убил, или молил бых иного, дабы ми то сотворил.
Sesungguhnya, masakan orang tidak akan mengulurkan tangannya kepada yang rebah, jikalau ia dalam kecelakaannya tidak ada penolongnya?
25 Аз же о всяцем немощнем восплакахся, воздохнух же видев мужа в бедах.
Bukankah aku menangis karena orang yang mengalami hari kesukaran? Bukankah susah hatiku karena orang miskin?
26 Аз же ждах благих, и се, сретоша мя паче дние зол.
Tetapi, ketika aku mengharapkan yang baik, maka kejahatanlah yang datang; ketika aku menantikan terang, maka kegelapanlah yang datang.
27 Чрево мое воскипе и не умолчит: предвариша мя дние нищеты.
Batinku bergelora dan tak kunjung diam, hari-hari kesengsaraan telah melanda diriku.
28 Стеня ходих без обуздания, стоях же в соборе вопия.
Dengan sedih, dengan tidak terhibur, aku berkeliaran; aku berdiri di tengah-tengah jemaah sambil berteriak minta tolong.
29 Брат бых сиринам, друг же птичий.
Aku telah menjadi saudara bagi serigala, dan kawan bagi burung unta.
30 Кожа же моя помрачися вельми, и кости моя сгореша от зноя.
Kulitku menjadi hitam dan mengelupas dari tubuhku, tulang-tulangku mengering karena demam;
31 Обратишася же в плачь гусли моя, песнь же моя в рыдание мне.
permainan kecapiku menjadi ratapan, dan tiupan serulingku menyerupai suara orang menangis."
