Книга Иова 3
1 Посем отверзе Иов уста своя и прокля день свой,
Senjälkeen Job avasi suunsa ja kirosi syntymäpäivänsä;
2 глаголя:
Job lausui ja sanoi:
3 да погибнет день, в оньже родихся, и нощь оная, в нюже реша: се, мужеск пол:
"Kadotkoon se päivä, jona minä synnyin, ja se yö, joka sanoi: 'Poika on siinnyt'.
4 та нощь буди тма, и да не взыщет ея Господь свыше, ниже да приидет на ню свет,
Se päivä muuttukoon pimeydeksi; älköön Jumala korkeudessa sitä kysykö, älköönkä valonsäde sille paistako.
5 и да приимет ю тма и сень смертная, да приидет на ню сумрак: проклят буди день той
Omistakoon sen pimeys ja pilkkopimeä, pilvi laskeutukoon sen päälle, peljästyttäkööt sitä päivänpimennykset.
6 и нощь оная: да постигнет ю тма, да не будет во днех лета, ниже да вчислится во днех месяцей:
Sen yön ryöstäköön pimeys; älköön se iloitko vuoden päivien parissa, älköön tulko kuukausien lukuun.
7 но нощь оная да будет болезнь, и да не приидет на ню веселие и радость,
Katso, hedelmätön olkoon se yö, älköön siinä riemuhuuto raikuko.
8 но да прокленет ю проклинаяй той день, иже имать одолети великаго кита:
Kirotkoot sen päivänmanaajat, ne, jotka saavat hereille Leviatanin.
9 да померкнут звезды тоя нощи, да ожидает и на свет да не приидет, и да не видит денницы возсиявающия,
Pimentykööt sen kointähdet, odottakoon se valoa, joka ei tule, älköön se aamuruskon silmäripsiä nähkö,
10 яко не затвори врат чрева матере моея: отяла бо бы болезнь от очию моею:
koska se ei sulkenut minulta kohdun ovia eikä kätkenyt vaivaa minun silmiltäni.
11 почто бо во утробе не умрох? Из чрева же изшед, и абие не погибох?
Miksi en kuollut heti äidin helmaan, miksi en menehtynyt kohdusta tullessani?
12 Почто же мя прияша на колена? Почто же ссах сосца?
Miksi olivat minua vastaanottamassa polvet, minkätähden rinnat imeäkseni?
13 Ныне убо уснув умолчал бых, уснув же почил бых
Sillä makaisinhan rauhassa silloin, nukkuisin ja saisin levätä
14 со царьми и советники земли, иже хваляхуся оружии,
kuningasten ja maan neuvosmiesten kanssa, jotka ovat rakentaneet itselleen pyramiideja,
15 или со князи, имже много злата, иже наполниша домы своя сребра,
päämiesten kanssa, joilla on ollut kultaa, jotka ovat täyttäneet talonsa hopealla;
16 или якоже изверг излазяй из ложесн матерних, или якоже младенцы, иже не видеша света:
tahi olisin olematon niinkuin maahan kätketty keskoinen, niinkuin sikiöt, jotka eivät ole päivänvaloa nähneet.
17 тамо нечестивии утолиша ярость гнева, тамо почиша претружденнии телом,
Siellä lakkaavat jumalattomat raivoamasta, siellä saavat uupuneet levätä;
18 вкупе же в веце сем бывшии не слышат гласа собирающаго дань:
kaikki vangit ovat rauhassa, eivät kuule käskijän ääntä.
19 мал и велик тамо есть, и раб не бояйся господина своего:
Yhtäläiset ovat siellä pieni ja suuri, orja on vapaa herrastansa.
20 почто бо дан есть сущым в горести свет и сущым в болезнех душам живот,
Miksi hän antaa vaivatulle valoa ja elämää murhemielisille,
21 иже желают смерти и не получают, ищуще якоже сокровища,
jotka odottavat kuolemaa, eikä se tule, jotka etsivät sitä enemmän kuin aarretta,
22 обрадовани же бывают, аще улучат (смерть)?
jotka iloitsisivat riemastuksiin asti, riemuitsisivat, jos löytäisivät haudan-
23 Смерть бо мужу покой, егоже путь сокровен есть, затвори бо Бог окрест его:
miehelle, jonka tie on ummessa, jonka Jumala on aitaukseen sulkenut?
24 прежде бо брашен моих воздыхание ми приходит, слезю же аз одержимь страхом,
Sillä huokaukseni on tullut minun leiväkseni, valitukseni valuu kuin vesi.
25 страх бо, егоже ужасахся, прииде ми, и егоже бояхся, срете мя:
Sillä mitä minä kauhistuin, se minua kohtasi, ja mitä minä pelkäsin, se minulle tapahtui.
26 ни умирихся, ниже умолчах, ниже почих, и найде ми гнев.
Ennenkuin tyynnyin, rauhan ja levon sain, tuli tuska jälleen."
