Книга Иова 29
1 Еще же приложив Иов, рече в притчах:
E proseguiu Job em proferir o seu dito, e disse:
2 кто мя устроит по месяцам преждних дний, в нихже мя Бог храняше,
Ah! quem me dera ser como eu fui nos mezes passados! como nos dias em que Deus me guardava!
3 якоже егда светяшеся светилник Его над главою моею, егда светом Его хождах во тме,
Quando fazia resplandecer a sua candeia sobre a minha cabeça e quando eu pela sua luz caminhava pelas trevas:
4 егда бех тяжек в путех, егда Бог посещение творяше дому моему,
Como era nos dias da minha mocidade, quando o segredo de Deus estava sobre a minha tenda:
5 егда бех богат зело, окрест же мене раби,
Quando o Todo-poderoso ainda estava comigo, e os meus meninos em redor de mim.
6 егда обливахуся путие мои маслом кравиим, горы же моя обливахуся млеком,
Quando lavava os meus passos na manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite:
7 егда исхождах изутра во град, на стогнах же поставляшеся ми престол?
Quando sahia a porta pela cidade, e na praça fazia preparar a minha cadeira:
8 Видяще мя юноши скрывашася, старейшины же вси воставаша:
Os moços me viam, e se escondiam, e até os edosos se levantavam e se punham em pé:
9 вельможи же преставаху глаголати, перст возложше на уста своя.
Os principes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua bocca:
10 Слышавшии же блажиша мя, и язык их прильпе гортани их:
A voz dos chefes se escondia: e a sua lingua se pegava ao seu paladar:
11 яко ухо слыша и ублажи мя, око же видев мя уклонися.
Ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bemaventurado: vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;
12 Спасох бо убогаго от руки сильнаго, и сироте, емуже не бе помощника, помогох.
Porque eu livrava o miseravel, que clamava: como tambem o orfão que não tinha quem o soccoresse.
13 Благословение погибающаго на мя да приидет, уста же вдовича благословиша мя.
A benção do que ia perecendo vinha sobre mim, e eu fazia que jubilasse o coração da viuva.
14 В правду же облачахся, одевахся же в суд яко в ризу.
Vestia-me da justiça: e ella me servia de vestido: como manto e diadema era o meu juizo.
15 Око бех слепым, нога же хромым:
Eu fui o olho do cego, como tambem os pés do coxo:
16 аз бых отец немощным, распрю же, еяже не ведях, изследих:
Aos necessitados era pae, e as causas de que eu não tinha conhecimento inquiria com diligencia;
17 сотрох же членовныя неправедных, от среды же зубов их грабление изях.
E quebrava os queixaes do perverso, e dos seus dentes tirava a preza.
18 Рех же: возраст мой состареется якоже стебло финиково, многа лета поживу.
E dizia: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia.
19 Корень разверзеся при воде, и роса пребудет на жатве моей.
A minha raiz se estendia junto ás aguas, e o orvalho fazia assento sobre os meus ramos;
20 Слава моя нова со мною, и лук мой в руце моей пойдет.
A minha honra se renovava em mim, e o meu arco se reforçava na minha mão.
21 (Старейшины) слышавшии мя внимаху, молчаху же о моем совете.
Ouvindo-me esperavam, e em silencio attendiam ao meu conselho.
22 К моему глаголу не прилагаху, радовахуся же, егда к ним глаголах:
Acabada a minha palavra, não replicavam, e minhas razões distillavam sobre elles;
23 якоже земля жаждущая ожидает дождя, тако сии моего глаголания.
Porque me esperavam, como a chuva; e abriam a sua bocca, como a chuva tardia
24 Аще возсмеюся к ним, не вериша: и свет лица моего не отпадаше.
Se me ria para elles, não o criam, e não faziam abater a luz do meu rosto;
25 Избрах путь их, и седех князь, и вселяхся якоже царь посреде храбрых, аки утешаяй печальных.
Eu escolhia o seu caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as tropas: como aquelle que consola os que pranteiam.
