Книга Иова 29
1 Еще же приложив Иов, рече в притчах:
Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
2 кто мя устроит по месяцам преждних дний, в нихже мя Бог храняше,
Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
3 якоже егда светяшеся светилник Его над главою моею, егда светом Его хождах во тме,
Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
4 егда бех тяжек в путех, егда Бог посещение творяше дому моему,
Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
5 егда бех богат зело, окрест же мене раби,
Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
6 егда обливахуся путие мои маслом кравиим, горы же моя обливахуся млеком,
Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 егда исхождах изутра во град, на стогнах же поставляшеся ми престол?
Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
8 Видяще мя юноши скрывашася, старейшины же вси воставаша:
Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
9 вельможи же преставаху глаголати, перст возложше на уста своя.
Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
10 Слышавшии же блажиша мя, и язык их прильпе гортани их:
Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
11 яко ухо слыша и ублажи мя, око же видев мя уклонися.
Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
12 Спасох бо убогаго от руки сильнаго, и сироте, емуже не бе помощника, помогох.
Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
13 Благословение погибающаго на мя да приидет, уста же вдовича благословиша мя.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
14 В правду же облачахся, одевахся же в суд яко в ризу.
Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
15 Око бех слепым, нога же хромым:
Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
16 аз бых отец немощным, распрю же, еяже не ведях, изследих:
Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
17 сотрох же членовныя неправедных, от среды же зубов их грабление изях.
I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
18 Рех же: возраст мой состареется якоже стебло финиково, многа лета поживу.
Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
19 Корень разверзеся при воде, и роса пребудет на жатве моей.
Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
20 Слава моя нова со мною, и лук мой в руце моей пойдет.
Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
21 (Старейшины) слышавшии мя внимаху, молчаху же о моем совете.
Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
22 К моему глаголу не прилагаху, радовахуся же, егда к ним глаголах:
Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
23 якоже земля жаждущая ожидает дождя, тако сии моего глаголания.
Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
24 Аще возсмеюся к ним, не вериша: и свет лица моего не отпадаше.
[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
25 Избрах путь их, и седех князь, и вселяхся якоже царь посреде храбрых, аки утешаяй печальных.
Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
