Книга Иова 22
1 Отвещав же Елифаз Феманитин, рече:
Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
2 не Господь ли есть научаяй разуму и хитрости?
Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
3 Ибо кое попечение Господу, аще ты был еси делы непорочен? Или (кая) польза, яко прост творити будеши путь твой?
Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
4 Или опасение имея от тебе обличит тя и внидет с тобою в суд?
Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
5 Еда злоба твоя есть не многа? Безчисленнии же твои суть греси?
Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
6 В залог бо имал еси от братии твоея вотще, одежду же нагих отнимал еси,
Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
7 ниже водою жаждущих напоил еси, но алчущих лишил еси хлеба:
Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
8 удивлялся же еси неких лицу и повергал еси убогих на земли:
Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
9 вдовицы же отпустил еси тщы и сироты озлобил еси.
Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
10 Сего ради обыдоша тя сети, и поспеши на тя рать велика:
Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
11 свет тебе тма бысть, уснувшаго же вода тя покры.
Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
12 Еда на высоких живый не призирает? Укоризною же возносящихся смири.
Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
13 И рекл еси: что разуме Крепкий? Или во мраце разсудит?
Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
14 Облак покров Его, и неувидимь будет, и круг небесе обходит.
Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
15 Еда стезю древнюю сохраниши, в нюже ходиша мужие неправедни,
Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
16 иже яти быша прежде времене? Река текущая основания их,
Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
17 глаголющии: что сотворит нам Господь? Или что нанесет на ны Вседержитель?
Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
18 Иже исполнил есть домы их благими: совет же нечестивых далече от Него.
Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
19 Видевше праведницы возсмеяшася, непорочен же глумляшеся им:
Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
20 не погибе ли имение их, и останки их пояст огнь?
«Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
21 Буди убо тверд, аще претерпиши, потом плод твой будет во благих.
[Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
22 Приими же из уст Его изречение и восприими словеса Его в сердце твое.
Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
23 Аще же обратишися и смириши себе пред Господем, и далече сотвориши от жилища твоего неправду,
Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
24 и положен будеши на персти в камени, и якоже камень потока Офирска.
Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
25 Будет убо тебе Вседержитель помощник от враг, чиста же сотворит тя якоже сребро разжжено,
Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
26 потом дерзновение возимееши пред Богом, воззрев весело на небо.
У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
27 Помольшуся же тебе к Нему, услышит тя, даст же ти обеты твоя воздати,
Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
28 устроит же ти жилище правды, на путех же твоих будет свет:
Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
29 яко смирил еси себе, тогда речеши: вознесеся, и поникша очима спасет,
Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
30 избавит неповиннаго, и спасешися чистыма рукама твоима.
У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
