Книга Иова 19
1 Отвещав же Иов, рече:
Και απεκρίθη ο Ιώβ και είπεν·
2 доколе притрудну творите душу мою и низлагаете мя словесы? Уразумейте токмо, яко Господь сотвори мя сице.
Έως πότε θέλετε θλίβει την ψυχήν μου, και θέλετε με κατασυντρίβει με λόγους;
3 Клевещете на мя, не стыдящеся мене належите ми.
Δεκάκις ήδη με ωνειδίσατε· δεν αισχύνεσθε να σκληρύνησθε εναντίον μου;
4 Буди, яко воистинну аз прельстихся, и у мене водворяется погрешение, глаголати словеса, яже не подобаше, словеса же моя погрешают, и не во время:
Και εάν τωόντι έσφαλα, το σφάλμα μου μένει εν εμοί.
5 буди же, яко на мя величаетеся, наскакаете же ми поношением:
Αλλ' εάν θέλητε εξάπαντος να μεγαλυνθήτε εναντίον μου, και να ρίπτητε κατ' εμού το όνειδός μου,
6 разумейте убо, яко Господь есть иже смяте мя и ограду Свою на мя вознесе.
μάθετε τώρα ότι ο Θεός με κατέστρεψε, και με περιεκύκλωσε με το δίκτυον αυτού.
7 Се, смеюся поношению, не возглаголю: возопию, и нигдеже суд.
Ιδού, φωνάζω, Αδικία· αλλά δεν εισακούομαι· επικαλούμαι, αλλ' ουδεμία κρίσις.
8 Окрест огражден есмь и не могу прейти: пред лицем моим тму положи,
Έφραξε την οδόν μου, και δεν δύναμαι να περάσω, και έθεσε σκότος εις τας τρίβους μου.
9 славу же с мене совлече и отя венец от главы моея:
Με εξέδυσε την δόξαν μου, και αφήρεσε τον στέφανον της κεφαλής μου.
10 растерза мя окрест, и отидох: посече же яко древо надежду мою.
Με ηφάνισε πανταχόθεν, και χάνομαι· και εξερρίζωσε την ελπίδα μου ως δένδρον.
11 Люте же гнева употреби на мя и возмне мя яко врага.
Και εξήψε κατ' εμού τον θυμόν αυτού, και με στοχάζεται ως εχθρόν αυτού.
12 Вкупе же приидоша искушения Его на мя, на путех же моих обыдоша мя наветницы.
Τα τάγματα αυτού ήλθον ομού και ητοίμασαν την οδόν αυτών εναντίον μου, και εστρατοπέδευσαν πέριξ της σκηνής μου.
13 Братия моя отступиша от мене, познаша чуждих паче мене, и друзие мои немилостиви быша:
Απεμάκρυνεν απ' εμού τους αδελφούς μου, και ηλλοτριώθησαν όλως απ' εμού οι γνώριμοί μου.
14 не снабдеша мя ближнии мои, и ведящии имя мое забыша мя.
Οι πλησίον μου με αφήκαν, και οι γνωστοί μου με ελησμόνησαν.
15 Соседи дому и рабыни моя, (яко) иноплеменник бых пред ними:
Οι κατοικούντες εν τω οίκω μου και αι θεράπαιναί μου με στοχάζονται ως ξένον· ξένος κατεστάθην εις τους οφθαλμούς αυτών.
16 раба моего звах, и не послуша, уста же моя моляхуся:
Καλώ τον υπηρέτην μου, και δεν αποκρίνεται· με το στόμα μου ικέτευσα αυτόν.
17 и просих жену мою, призывах же лаская сыны подложниц моих:
Η πνοή μου έγεινε ξένη εις την γυναίκα μου, και αι παρακλήσεις μου εις τα τέκνα της κοιλίας μου.
18 они же мене в век отринуша, егда востану, на мя глаголют.
Και αυτά τα παιδάρια με κατεφρόνησαν· εσηκώθην, και ελάλησαν εναντίον μου.
19 Гнушахуся мене видящии мя, и ихже любих, восташа на мя.
Πάντες οι μυστικοί φίλοι μου με εβδελύχθησαν· και εκείνοι, τους οποίους ηγάπησα, εστράφησαν εναντίον μου.
20 В кожи моей согниша плоти моя, кости же моя в зубех содержатся.
Τα οστά μου εκολλήθησαν εις το δέρμα μου και εις την σάρκα μου και διεσώθην με το δέρμα των οδόντων μου.
21 Помилуйте мя, помилуйте мя, о, друзие! Рука бо Господня коснувшаяся ми есть.
Ελεήσατέ με, ελεήσατέ με, σεις φίλοι μου· διότι χειρ Θεού με επλήγωσε.
22 Почто мя гоните якоже и Господь? От плотей же моих не насыщаетеся?
Διά τι με κατατρέχετε ως ο Θεός, και δεν εχορτάσθητε από των σαρκών μου;
23 Кто бо дал бы, да напишутся словеса моя, и положатся оная в книзе во век?
Ω και να εγράφοντο οι λόγοι μου· να ενετυπούντο εν βιβλίω·
24 И на дщице железне и олове, или на камениих изваяются?
να ενεχαράττοντο επί βράχον διά σιδηράς γραφίδος και μολύβδου διαπαντός
25 Вем бо, яко присносущен есть, иже имать искупити мя,
Διότι εξεύρω ότι ζη ο Λυτρωτής μου, και θέλει εγερθή εν τοις εσχάτοις καιροίς επί της γής·
26 (и) на земли воскресити кожу мою терпящую сия, от Господа бо ми сия совершишася,
και αφού μετά το δέρμα μου το σώμα τούτο φθαρή, πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδή τον Θεόν·
27 яже аз в себе свем, яже очи мои видеста, а не ин: вся же ми совершишася в недре.
τον οποίον αυτός εγώ θέλω ιδεί, και θέλουσι θεωρήσει οι οφθαλμοί μου, και ουχί άλλος· οι νεφροί μου κατατήκονται εν τω κόλπω μου.
28 Аще же и речете: что речем противу ему? И корень словесе обрящем в нем.
Αλλά σεις έπρεπε να είπητε, Διά τι κατατρέχομεν αυτόν; επειδή η ρίζα του πράγματος ευρίσκεται εν εμοί.
29 Убойтеся же и вы от меча: ярость бо на беззаконныя найдет, и тогда увидят, где есть их вещество.
Φοβήθητε την ρομφαίαν· διότι η ρομφαία είναι ο εκδικητής των ανομιών, διά να γνωρίσητε ότι υπάρχει κρίσις.
