Книга Иова 19
1 Отвещав же Иов, рече:
約伯回答說：
2 доколе притрудну творите душу мою и низлагаете мя словесы? Уразумейте токмо, яко Господь сотвори мя сице.
你們攪擾我的心， 用言語壓碎我要到幾時呢？
3 Клевещете на мя, не стыдящеся мене належите ми.
你們這十次羞辱我； 你們苦待我也不以為恥。
4 Буди, яко воистинну аз прельстихся, и у мене водворяется погрешение, глаголати словеса, яже не подобаше, словеса же моя погрешают, и не во время:
果真我有錯， 這錯乃是在我。
5 буди же, яко на мя величаетеся, наскакаете же ми поношением:
你們果然要向我誇大， 以我的羞辱為證指責我，
6 разумейте убо, яко Господь есть иже смяте мя и ограду Свою на мя вознесе.
就該知道是上帝傾覆我， 用網羅圍繞我。
7 Се, смеюся поношению, не возглаголю: возопию, и нигдеже суд.
我因委曲呼叫，卻不蒙應允； 我呼求，卻不得公斷。
8 Окрест огражден есмь и не могу прейти: пред лицем моим тму положи,
上帝用籬笆攔住我的道路，使我不得經過； 又使我的路徑黑暗。
9 славу же с мене совлече и отя венец от главы моея:
他剝去我的榮光， 摘去我頭上的冠冕。
10 растерза мя окрест, и отидох: посече же яко древо надежду мою.
他在四圍攻擊我，我便歸於死亡， 將我的指望如樹拔出來。
11 Люте же гнева употреби на мя и возмне мя яко врага.
他的忿怒向我發作， 以我為敵人。
12 Вкупе же приидоша искушения Его на мя, на путех же моих обыдоша мя наветницы.
他的軍旅一齊上來， 修築戰路攻擊我， 在我帳棚的四圍安營。
13 Братия моя отступиша от мене, познаша чуждих паче мене, и друзие мои немилостиви быша:
他把我的弟兄隔在遠處， 使我所認識的全然與我生疏。
14 не снабдеша мя ближнии мои, и ведящии имя мое забыша мя.
我的親戚與我斷絕； 我的密友都忘記我。
15 Соседи дому и рабыни моя, (яко) иноплеменник бых пред ними:
在我家寄居的， 和我的使女都以我為外人； 我在他們眼中看為外邦人。
16 раба моего звах, и не послуша, уста же моя моляхуся:
我呼喚僕人， 雖用口求他，他還是不回答。
17 и просих жену мою, призывах же лаская сыны подложниц моих:
我口的氣味，我妻子厭惡； 我的懇求，我同胞也憎嫌。
18 они же мене в век отринуша, егда востану, на мя глаголют.
連小孩子也藐視我； 我若起來，他們都嘲笑我。
19 Гнушахуся мене видящии мя, и ихже любих, восташа на мя.
我的密友都憎惡我； 我平日所愛的人向我翻臉。
20 В кожи моей согниша плоти моя, кости же моя в зубех содержатся.
我的皮肉緊貼骨頭； 我只剩牙皮逃脫了。
21 Помилуйте мя, помилуйте мя, о, друзие! Рука бо Господня коснувшаяся ми есть.
我朋友啊，可憐我！可憐我！ 因為上帝的手攻擊我。
22 Почто мя гоните якоже и Господь? От плотей же моих не насыщаетеся?
你們為甚麼彷彿上帝逼迫我， 吃我的肉還以為不足呢？
23 Кто бо дал бы, да напишутся словеса моя, и положатся оная в книзе во век?
惟願我的言語現在寫上， 都記錄在書上；
24 И на дщице железне и олове, или на камениих изваяются?
用鐵筆鐫刻， 用鉛灌在磐石上，直存到永遠。
25 Вем бо, яко присносущен есть, иже имать искупити мя,
我知道我的救贖主活着， 末了必站立在地上。
26 (и) на земли воскресити кожу мою терпящую сия, от Господа бо ми сия совершишася,
我這皮肉滅絕之後， 我必在肉體之外得見上帝。
27 яже аз в себе свем, яже очи мои видеста, а не ин: вся же ми совершишася в недре.
我自己要見他， 親眼要看他，並不像外人。 我的心腸在我裏面消滅了！
28 Аще же и речете: что речем противу ему? И корень словесе обрящем в нем.
你們若說：我們逼迫他要何等地重呢？ 惹事的根乃在乎他；
29 Убойтеся же и вы от меча: ярость бо на беззаконныя найдет, и тогда увидят, где есть их вещество.
你們就當懼怕刀劍； 因為忿怒惹動刀劍的刑罰， 使你們知道有報應。
