Книга Иова 16
1 Отвещав же Иов, рече:
Τότε ο Ιώβ απεκρίθη και είπε·
2 слышах сицевая многа, утешителие зол вси.
Πολλά τοιαύτα ήκουσα· άθλιοι παρηγορηταί είσθε πάντες.
3 Что бо? Еда чин есть во словесех ветра? Или кую ти пакость сотворит, яко отвещаеши?
Έχουσι τέλος αι ματαιολογίαι; ή τι σε ενθαρρύνει εις το να αποκρίνησαι;
4 И аз якоже вы возглаголю: аще бы душа ваша подлежала вместо моея, тогда наскочил бых на вы словесы, покиваю же на вы главою моею.
Και εγώ εδυνάμην να λαλήσω καθώς σείς· εάν η ψυχή σας ήτο εις τον τόπον της ψυχής μου, ηδυνάμην να επισωρεύσω λόγους εναντίον σας, και να κινήσω εναντίον σας την κεφαλήν μου.
5 Буди же крепость во устех моих, движения же устен не пощажу.
Ήθελον σας ενισχύσει με το στόμα μου, και η κίνησις των χειλέων μου ήθελε σας ανακουφίσει.
6 Аще бо возглаголю, не возболю ли язвою? Аще же и умолчу, чим менше уязвен буду?
Αν λαλώ, ο πόνος μου δεν ανακουφίζεται· και αν σιωπώ, ποία ελάττωσις γίνεται εις εμέ;
7 Ныне же преутруждена мя сотвори, буя, согнивша, и ят мя.
Αλλά τώρα με υπερεβάρυνεν· ηρήμωσας πάσαν την συνοδίαν μου.
8 В послушество бых, и воста во мне лжа моя, противно лицу моему отвеща.
Και αι ρυτίδες με τας οποίας με εσημείωσας, είναι μαρτυρία· και η ισχνότης μου ανισταμένη εις εμέ, μαρτυρεί επί του προσώπου μου.
9 Гневен быв низложи мя, возскрежета зубы на мя, стрелы разбойников Его нападоша на мя.
Με διασπαράττει ο εχθρός μου εν τω θυμώ αυτού και με μισεί· τρίζει τους οδόντας αυτού εναντίον μου· οξύνει τους οφθαλμούς αυτού επ' εμέ.
10 Остротою очес наскака, мечем порази мя в колена: вкупе же потекоша на мя:
Ανοίγουσι το στόμα αυτών κατ' εμού· με τύπτουσι κατά της σιαγόνος υβριστικώς· συνήχθησαν ομού επ' εμέ.
11 предаде бо мя Господь в руки неправедных, нечестивым же поверже мя.
Ο Θεός με παρέδωκεν εις τον άδικον, και με έρριψεν εις χείρας ασεβών.
12 Мирствующа разсыпа мя, взяв мя за власы оборва, постави мя аки примету.
Ήμην εν ησυχία, και με κατεσπάραξε· και πιάσας με από του τραχήλου, με κατεσύντριψε, και με έθεσε σκοπόν αυτού.
13 Обыдоша мя копиями бодуще во истесы моя, не щадяще: излияша на землю желчь мою,
Οι τοξόται αυτού με περιεκύκλωσαν· διαπερά τα νεφρά μου, και δεν φείδεται· εκχέει την χολήν μου επί την γην.
14 низложиша мя труп на труп, текоша ко мне могущии,
Με συντρίβει με πληγήν επί πληγήν· έδραμεν επ' εμέ ως γίγας.
15 вретище сошиша на кожу мою, и мощь моя на земли угасе.
Σάκκον έρραψα επί το δέρμα μου, και εμόλυνα το κέρας μου με χώμα.
16 Чрево мое сгоре от плача, на веждах же моих стень смертная,
Το πρόσωπόν μου κατεκάη υπό του κλαυθμού, και σκιά θανάτου είναι επί των βλεφάρων μου·
17 неправедно же ни едино бе в руку моею: молитва же моя чиста.
ενώ αδικία δεν υπάρχει εν ταις χερσί μου, και η προσευχή μου είναι καθαρά.
18 Земле, да не покрыеши над кровию плоти моея, ниже да будет место воплю моему.
Ω γη, μη σκεπάσης το αίμα μου, και ας μη υπάρχη τόπος διά την κραυγήν μου,
19 И ныне се, на небесех Послух мой, Свидетель же ми во вышних.
και τώρα, ιδού, ο μάρτυς μου είναι εν τω ουρανώ, και η μαρτυρία μου εν τοις υψίστοις.
20 Да приидет моя мольба ко Господу, пред Нимже да каплет око мое.
Οι φίλοι μου είναι οι εμπαίζοντές με· ο οφθαλμός μου σταλάζει δάκρυα προς τον Θεόν.
21 Буди же обличение мужу пред Господем, и сыну человеческому ко ближнему его.
Να ήτο δυνατόν να διαδικάζηταί τις προς τον Θεόν, ως άνθρωπος προς τον πλησίον αυτού.
22 Лета же изочтеная приидоша, и путем, имже не возвращуся, пойду.
Διότι ήλθον τα ηριθμημένα έτη· και θέλω υπάγει την οδόν, οπόθεν δεν θέλω επιστρέψει.
