Книга Иова 15
1 Отвещав же Елифаз Феманитин, рече:
Теманлиқ Елифаз буниңға җававән мундақ деди: —
2 еда премудрый даст ответ разумен на ветр, и наполни болезнию чрево,
Данишмән кишиниң қуруқ шамалдәк сәпсәтә билән җавап бериши тоғриму? [Данишмән] қосиғини иссиқ мәшриқ шамили билән тойғузса боламду?
3 обличая глаголы, имиже не подобает, и словесы, ихже ни кая польза?
Пайдисиз сөзләр билән, Тайини йоқ гәпләр билән муназирилишиши мувапиқму?
4 Не и ты ли отринул еси страх? Скончал же еси глаголы таковы пред Господем?
Бәрһәқ, сән иман-ихласни йоқ қиливәтмәкчисән, Худаниң алдида дуа-истиқамәткә тосалғу болисән.
5 Повинен еси глаголом уст твоих, ниже разсудил еси глаголы сильных.
Чүнки қәбиһлигиң ағзиңға сөз салиду, Сән мәккарларниң тилини таллап қоллинисән.
6 Да обличат тя уста твоя, а не аз, и устне твои на тя возсвидетелствуют.
Мән әмәс, бәлки өз ағзиң өзүңниң гунайиңни бекитиду, Өз ләвлириң саңа қарши гувалиқ бериду.
7 Что бо? Еда первый от человек рожден еси? Или прежде холмов сгустился еси?
Сән инсанлар ичидә тунҗа болуп туғулғанму? Сән тағ-даванлардин авал апиридә болғанму?
8 Или строение Господне слышал еси? Или в советника тя употреби Бог? И на тя (единаго) ли прииде премудрость?
Тәңриниң мәхпий кеңишини аңлап кәлгәнмусән? Даналиқ сән биләнла чәклинәмду?
9 Что бо веси, егоже не вемы? Или что разумееши ты, егоже и мы (не разумеем)?
Сән билгәнләрни бизниң билмәйдиғанлиримиз барму? Сән чүшәнгәнни бизниң чүшәнмәйдиғинимиз барму?
10 И стар и древен есть в нас, старший отца твоего деньми.
Ақсақаллар һәм қерилар бизниң тәрипимиздә туриду, Улар сениң атаңдинму яшта чоңдур.
11 Мало, о нихже согрешил еси, уязвлен еси, вельми выше меры возглаголал еси.
Тәңриниң тәсәллилири, Йәни саңа мулайимлиқ билән ейтқан мошу сөз сән үчүн азлиқ қиламду?
12 Что дерзостно бысть сердце твое? Или что вознесостеся очи твои?
Немишкә көңүлниң кәйнигә кирип кетисән? Көзүңни немигә пақиритисән?
13 Яко ярость изрыгнул еси пред Господем, изнесл же еси изо уст такова словеса?
Шундақ қилип сән роһуңни Тәңригә қарши турғуздуң, Еғизиңдин шундақ сөзләрниң чиқишиға йол қоюватисән!
14 Кто бо сый человек яко будет непорочен? Или аки будущий праведник рожден от жены?
Инсан немә еди? Өз-өзини паклалиғидәк? Анидин туғулған адәм балиси немә еди? Һәққаний болалиғидәк?
15 Аще во святых не верит, небо же нечисто пред Ним,
Қара, [Худа] Өз муқәддәслиригиму ишәнмигән йәрдә, Асманларму униң нәзиридә пак болмиған йәрдә,
16 кольми паче мерзкий и нечистый муж, пияй неправды, якоже питие.
Жиркинчлик болған, сесип кәткән, Қәбиһликни су ичкәндәк ичидиған инсан балиси зади қандақ болар?
17 Возвещу же ти, послушай мене: яже ныне видех, возвещу ти,
Мән саңа көрситәй, маңа қулақ сал; Көзүм көргәнни баян қилмақчимән.
18 яже премудрии рекут, и не утаиша отцы их,
Данишмәнләр ата-бовилиридин буларни аңлиған, Йошурмай буларни баян қилған: —
19 имже единым дана бысть земля, и не найде иноплеменник на ня.
(Пәқәт шуларғила, [йәни ата-бовилириғила] йәр-зимин тапшурулған еди, Уларниң арисидин ят адәм өтүшкә петиналмайтти)
20 Все житие нечестиваго в попечении, лета же изочтена дана сильному,
— Рәзил адәм барлиқ күнлиридә азаплиниду, Залим кишигә жиллар санақлиқла бекитилгәндур.
21 страх же его во ушесех его: егда мнит уже в мире быти, тогда приидет нань низвращение:
Униң қулиқиға вәһимиләрниң авази кириду, Баяшатлиғида булаңчи униң устигә бесип чүшиду.
22 да не верует отвратитися от тмы, осужден бо уже в руки железа,
Қараңғулуқтин қутулушқа униң көзи йәтмәйду, У қилич билән чепилишқа сақланғандур.
23 учинен же есть в брашно неясытем: весть же в себе, яко ждет падения, день же темен превратит его,
У аш издәп: «Зади нәдин тепилар?» дәп йолда тенәп жүриду, У зулмәт күниниң униңға йеқинлашқанлиғини билиду.
24 беда же и скорбь оымет его, якоже военачалник напреди стояй падает,
Дәрд-әләм һәм азап униңға вәһимә қилиду, Һуҗумға тәйяр болған падишадәк униң үстидин ғәлибә қилиду.
25 яко вознесе руце на Господа, пред Господем же Вседержителем ожесточи выю,
Чүнки у Тәңригә қарши қолини көтәргән, Һәммигә қадирға күч көрсәтмәкчи болған,
26 тече же противу Ему укоризною в толщи хребта щита своего:
Шуңа у бойнини қаттиқ қилип, Көп қәвәтлик қалқанни көтирип униңға қарап етилиду.
27 яко покры лице свое туком своим и сотвори омет на стегнах: (хвала же его укоризна).
Йүзини яғ басқан болсиму, Беқинлири сәмрәп кәткән болсиму,
28 Да вселится же во градех пустых, внидет же в домы ненаселенныя: а яже они уготоваша, инии отнесут.
У харабә шәһәрләрдә, Адәм қонғуси кәлмәйдиған, Кесәк дүвилири болушқа бекитилгән өйләрдә яшайду;
29 Ниже обогатится, ниже останет имение его, не имать положити на землю сени,
У һеч бейимайду, Униң мал-мүлки болса үзүлүп қалиду, Униң тәәллуқатлири зимин үстидә кеңәймәйду.
30 ниже избежит тмы: прозябение его да усушит ветр, и да отпадет цвет его:
У қараңғулуқтин қечип қутулалмайду, Ялқун униң шахлирини көйдүрүп қурутиду, [Худаниң] бир нәпәси билән у [дуниядин] кетиду.
31 да не верит, яко стерпит, тщетная бо сбудутся ему.
У сахтилиққа таянмисун! У алдинип кәткән, шуңа сахтилиқниң өзи униң инъами болиду;
32 Посечение его прежде часа растлеет, и леторасль его не облиственеет:
Униң күни техи тошмай турупла, Униң шехи техи көкирип болмайла, бу ишлар әмәлгә ашурулиду.
33 да оыман будет якоже недозрелая ягода прежде часа, да отпадет же яко цвет масличия.
Үзүм тели силкинип, тоң үзүмләр чүшүрүветилгәндәк, Зәйтун дәриғиниң чечиги ечилипла төкүлүп кәткәндәк болиду.
34 Послушество бо нечестиваго смерть, огнь же пожжет домы мздоимцев:
Чүнки ипласларниң җәмәти туғмас болиду, От пара йегәнләрниң чедирлирини көйдүриветиду.
35 во чреве же приимет болезни, сбудется же ему тщета, чрево же его понесет лесть.
[Бирақ] улар [һәрдайим] яманлиқни ойлап, қәбиһлик туғдуриду, Көңлидә һаман һейлә-микир тәйярлайду.
