Книга Иова 10
1 Труждаюся душею моею, стеня испущу на мя глаголы моя, возглаголю горестию души моея одержимь
Η ψυχή μου εβαρύνθη την ζωήν μου· θέλω παραδοθή εις το παράπονόν μου· θέλω λαλήσει εν τη πικρία της ψυχής μου.
2 и реку ко Господеви: не учи мя нечествовати, и почто ми сице судил еси?
Θέλω ειπεί προς τον Θεόν, μη με καταδικάσης· δείξόν μοι διά τι με δικάζεις.
3 Или добро Ти есть, аще вознеправдую, яко презрел еси дела руку Твоею, совету же нечестивых внял еси?
Είναι καλόν εις σε να καταθλίβης, να καταφρονής το έργον των χειρών σου και να ευοδόνης την βουλήν των ασεβών;
4 Или якоже человек видит, видиши? Или якоже зрит человек, узриши?
Σαρκός οφθαλμούς έχεις; ή βλέπεις καθώς βλέπει άνθρωπος;
5 Или житие Твое человеческо есть? Или лета Твоя яко дние мужа?
Ανθρώπινος είναι ο βίος σου; ή τα έτη σου ως ημέραι ανθρώπου,
6 Яко истязал еси беззаконие мое и грехи моя изследил еси.
ώστε αναζητείς την ανομίαν μου και ανερευνάς την αμαρτίαν μου;
7 Веси бо, яко не нечествовах: но кто есть изимаяй из руку Твоею?
Ενώ εξεύρεις ότι δεν ησέβησα· και δεν υπάρχει ο ελευθερών εκ των χειρών σου.
8 Руце Твои сотвористе мя и создасте мя: потом же преложив, поразил мя еси.
Αι χείρές σου με εμόρφωσαν και με έπλασαν όλον κύκλω· και με καταστρέφεις.
9 Помяни, яко брение мя создал еси, в землю же паки возвращаеши мя.
Ενθυμήθητι, δέομαι, ότι ως πηλόν με έκαμες· και εις χώμα θέλεις με επιστρέψει.
10 Или не якоже млеко измелзил мя еси, усырил же мя еси равно сыру?
Δεν με ήμελξας ως γάλα και με έπηξας ως τυρόν;
11 Кожею же и плотию мя облекл еси, костьми же и жилами сшил мя еси:
Δέρμα και σάρκα με ενέδυσας και με οστά και νεύρα με περιέφραξας.
12 живот же и милость положил еси у мене, посещение же Твое сохрани мой дух.
Ζωήν και έλεος εχάρισας εις εμέ, και η επίσκεψίς σου εφύλαξε το πνεύμά μου·
13 Сия имеяй в Тебе, вем, яко вся можеши, и невозможно Тебе ничтоже.
ταύτα όμως έκρυπτες εν τη καρδία σου· εξεύρω ότι τούτο ήτο μετά σου.
14 Аще бо согрешу, храниши мя, от беззакония же не безвинна мя сотворил еси.
Εάν αμαρτήσω, με παραφυλάττεις, και από της ανομίας μου δεν θέλεις με αθωώσει.
15 Аще бо нечестив буду, люте мне, аще же буду праведен, не могу возникнути: исполнен бо есмь безчестия,
Εάν ασεβήσω, ουαί εις εμέ· και εάν ήμαι δίκαιος, δεν δύναμαι να σηκώσω την κεφαλήν μου· είμαι πλήρης ατιμίας· ιδέ λοιπόν την θλίψιν μου,
16 ловимь бо есмь аки лев на убиение: паки же преложив, люте убиваеши мя.
διότι αυξάνει. Με κυνηγείς ως άγριος λέων· και επιστρέφων δεικνύεσαι θαυμαστός κατ' εμού.
17 Обновляяй на мя испытание мое, гнева бо великаго на мя употребил еси и навел еси на мя искушения.
Ανανεόνεις τους μάρτυράς σου εναντίον μου, και πληθύνεις την οργήν σου κατ' εμού· αλλαγαί στρατεύματος γίνονται επ' εμέ.
18 Почто убо мя из чрева извел еси, и не умрох, око же мене не видело бы,
Διά τι λοιπόν με εξήγαγες εκ της μήτρας; είθε να εξέπνεον, και οφθαλμός να μη με έβλεπεν.
19 и бых бы аки не был? Почто убо из чрева во гроб не снидох?
Ήθελον είσθαι ως μη υπάρξας· ήθελον φερθή εκ της μήτρας εις τον τάφον.
20 Или не мало есть время жизни моея? Остави мене почити мало,
Αι ημέραι μου δεν είναι ολίγαι; παύσον λοιπόν, και άφες με, διά να αναλάβω ολίγον,
21 прежде даже отиду, отнюдуже не возвращуся, в землю темну и мрачну,
πριν υπάγω όθεν δεν θέλω επιστρέψει, εις γην σκότους και σκιάς θανάτου·
22 в землю тмы вечныя, идеже несть света, ниже видети живота человеческаго.
γην γνοφεράν, ως το σκότος της σκιάς του θανάτου, όπου τάξις δεν είναι, και το φως είναι ως το σκότος.
