Книга пророка Иеремии 33
1 И бысть слово Господне ко Иеремии вторицею, тойже бяше еще связан во дворе темничнем, глаголя:
Йәрәмия техи қаравулларниң һойлисида қамап қоюлған вақтида, Пәрвәрдигарниң сөзи униңға иккинчи қетим келип мундақ дейилди: —
2 тако рече Господь, творяй землю и устрояяй ю, еже исправити ю, Господь имя Ему:
Ишни қилғучи Мән Пәрвәрдигар, ишни шәкилләндүргүчи һәм уни бекиткүчи Мәнки Пәрвәрдигар мундақ дәймән — Пәрвәрдигар Мениң намимдур —
3 возопий ко Мне, и отвещаю ти и возвещу тебе великая и крепкая, ихже не разумел еси.
Маңа илтиҗа қил, Мән саңа җавап қайтуримән, шундақла сән билмәйдиған, бүйүк һәм тилсимат ишларни саңа аян қилимән.
4 Яко тако рече Господь Бог Израилев о домех града сего и о храмех царя Иудина, растерзанных на остроги и на забрала,
Чүнки [дүшмәнниң] дөң-потәйлиригә һәм қиличиға тақабил турушқа истиһкамлар қилиш үчүн чеқилған бу шәһәрдики өйләр вә Йәһуда падишалириниң ордилири тоғрилиқ Исраилниң Худаси Пәрвәрдигар мундақ дәйду: —
5 еже противитися ко Халдеем, и наполню его мертвыми человеки, ихже поразих во гневе Моем и в ярости Моей, и отвратих лице Мое от них всех ради злоб их.
«Калдийләр билән қаршилишимән» дәп шәһәргә киргәнләрниң һәммиси, пәқәт Мән ғәзивим вә қәһримдә уривәткәнләрниң җәсәтлири билән бу өйләрни толдуруш үчүн кәлгәнләр, халас. Чүнки Мән уларниң барлиқ рәзиллиги түпәйлидин йүзүмни бу шәһәрдин өрүп йошурғанмән.
6 Се, Аз наведу на ня срастение язвы и изцеление, и изврачую я и явлю им, еже слушати, и изцелю я и сотворю им мир и веру:
Һалбуки мана, Мән бу шәһәргә шипа қилип дәрдигә дәрман болимән; Мән уларни сақайтимән, уларға чәксиз арамбәхш һәм һәқиқәтни йешип аян қилимән.
7 и обращу преселение Иудино и преселение Израилево, и согражду я, якоже и прежде,
Мән Йәһудани һәм Исраилни сүргүндин қайтуруп әслигә кәлтүримән; уларни авалқидәк қуруп чиқимән.
8 и очищу я от всех неправд их, имиже согрешиша Ми, и милостив буду всем неправдам их, имиже отступиша от Мене.
Мән уларни Мән билән қаршилишип гунаға петип садир қилған барлиқ қәбиһлигидин пакландуримән, Мениң алдимда гунаға петип, Маңа асийлиқ қилған барлиқ қәбиһликлирини кәчүримән;
9 И будет в веселие и во хвалу и в величие всем людем земли, иже услышат вся благоты, яже Аз сотворю им, и убоятся, и огорчатся о всех благотах и о всем мире, егоже Аз сотворю им.
йәр йүзидики барлиқ әлләр Мән уларға йәткүзгән барлиқ илтипатни аңлайду, шуниң билән бу [шәһәр] кишини шатландуруп, Өзүмгә мәдһийәләрни қозғап, шан-шәрәп кәлтүрүп нам-шөһрәт һасил қилиду; әлләр Мән уларға йәткүзгән барлиқ илтипат вә арамбәхшликтин [Мәндин] қорқуп титрәйдиған болиду.
10 Тако рече Господь: еще услышится в сем месте, о немже вы глаголете: пусто есть от человек и от скот, во градех Иудиных и вне Иерусалима, опустевших, понеже несть человека, ни скота,
Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Силәр мошу йәр тоғрилиқ: «У бир харабилик, адәмзатсиз вә һайванатсиз болди!» дәйсиләр — дурус. Лекин харабә болған, адәмзатсиз, аһалисиз, һайванатсиз болған Йәһуданиң шәһәрлиридә вә Йерусалим кочилирида
11 глас веселия и глас радости, глас жениха и глас невесты, глас глаголющих: исповедайтеся Господеви Вседержителю, яко благ Господь, яко в век милость Его: и принесут дары похваления в дом Господень, яко возвращу все преселение земли тоя по прежнему, рече Господь.
йәнә тамашиниң садаси, шат-хурамлиқ садаси вә тойи болуватқан жигит-қизниң авази аңлиниду, шундақла Пәрвәрдигарниң өйигә «тәшәккүр қурбанлиқлири»ни апарғанларниң «Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, чүнки Пәрвәрдигар меһривандур, униң муһәббити мәңгүлүктур» дәйдиған авазлири қайтидин аңлиниду; чүнки Мән сүргүн болғанларни қайтуруп зиминдики аватлиқни әслигә кәлтүримән, — дәйду Пәрвәрдигар.
12 Тако глаголет Господь Сил: еще будут на сем месте пустем, за еже не быти человеку, ни скоту, во всех градех его обиталища пастухов пасущих овцы,
Чүнки самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Харабә болған адәмзатсиз вә һайванатсиз болған бу йәрдә вә униң барлиқ шәһәрлиридә қой баққучиларниң өз падилирини ятқузидиған қотанлири қайтидин бар болиду.
13 во градех горних и во градех польных, и во градех нагев и в земли Вениамини, и во окрестных Иерусалима и во градех Иудиных, еще пойдут овцы к руце изчисляющаго, глаголет Господь.
[Җәнубий] тағлиқтики шәһәрләрдә, [ғәриптики] Йәһуданиң «Шәфәлаһ» егизлигидики шәһәрләрдә, җәнубий баяванлардики шәһәрләрдә, Биняминниң жутида, Йерусалимниң әтрапидики йезилирида вә Йәһуданиң шәһәрлиридиму қой падилири уларни саниғучиниң қоли астидин қайтидин өтиду, — дәйду Пәрвәрдигар.
14 Се, дние грядут, рече Господь, и возставлю слово благо, еже глаголах к дому Израилеву и к дому Иудину.
Мана, шу күнләр келидуки, — дәйду Пәрвәрдигар, — Мән Исраил җәмәтигә һәм Йәһуда җәмәтигә ейтқан шәпқәтлик вәдәмгә әмәл қилимән.
15 Во днех онех и в то время произрастити сотворю Давиду Отрасль правды, и сотворит суд и правду на земли.
Шу күнләр вә у чағда Мән Давут нәслидин «Һәққаний Шах»ни зиминда өстүрүп чиқиримән; У зиминда тоғра һөкүм вә һәққанийлиқ жүргүзиду.
16 Во днех онех спасен будет Иуда, и Иерусалим пребудет в надежди: и сие есть имя, имже нарекут Его: Господь праведен наш.
Шу күнләрдә Йәһуда қутқузулиду, Йерусалим арамбәхштә туриду; [шу чағда] Йерусалим: «Пәрвәрдигар һәққанийлиғимиздур» дегән нам билән атилиду.
17 Тако бо рече Господь: не оскудеет от Давида муж седяй на престоле дому Израилева:
Чүнки Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Давутниң Исраил җәмәтиниң тәхтигә олтиришқа лайиқ нәсли үзүлүп қалмайду,
18 и от жерцев и от левитов не погибнет муж от лица Моего, приносяй всесожжения и дар и творяй жертвы по вся дни.
яки Лавийлардин болған каһинлардин, «көйдүрмә қурбанлиқ», «ашлиқ һәдийә» вә башқа қурбанлиқларни Мениң алдимда дайим сунидиған адәм үзүлүп қалмайду.
19 И бысть слово Господне ко Иеремии глаголя:
Пәрвәрдигарниң сөзи Йәрәмияға келип мундақ дейилди: —
20 тако глаголет Господь: может ли разоритися завет Мой со днем и завет Мой с нощию, еже не быти дню и нощи во время свое?
Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Силәр Мениң күндүз билән түзгән әһдәмни вә кечә билән түзгән әһдәмни бузуп, күндүз вә кечини өз вақтида кәлмәйдиған қилип қойсаңлар,
21 То и завет Мой разорится с Давидом рабом Моим, еже не быти от него сыну царствующу на престоле его, и с левиты и священники рабы Моими.
шу чағда Мениң Қулум Давут билән түзгән әһдәм бузулуп, униңға: «Өз тәхтиңгә һөкүм сүридиған бир оғлуң дайим болиду» дегиним әмәлгә ашурулмайду вә хизмәткарлирим, каһинлар болған Лавийлар билән түзгән әһдәм бузулған болиду.
22 Якоже сочтены быти не могут звезды небесныя, ни измерен быти песок морский, тако умножу семя раба Моего Давида и левиты служители Моя.
Асманлардики қошунлар болған юлтузларни санап болғили болмиғандәк, деңиздики қумларни өлчәп болғили болмиғандәк, мән қулум Давутниң нәслини вә Өзүмгә хизмәт қилидиған Лавийларни көпәйтимән.
23 И бысть слово Господне ко Иеремии глаголя:
Пәрвәрдигарниң сөзи Йәрәмияға келип мундақ дейилди: —
24 еда не видел еси, что рекоша людие сии, глаголюще: два народа, ихже избра Господь, и се, отверже я: и преогорчиша людий Моих, (сего ради) яко да не будет ктому народ пред ними?
Бу хәлиқниң: «Пәрвәрдигар Өзи таллиған бу икки җәмәттин ваз кечип, уларни ташлиди» дегинини байқимидиңму? Шуңа улар Мениң хәлқимни: «Кәлгүсидә һеч бир әл-дөләт болмайду» дәп көзгә илмайду.
25 Тако рече Господь: не положих ли убо завета Моего между днем и нощию и законов небеси и земли?
Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Мениң күндүз вә кечини бекиткән әһдәм өзгирип кәтсә, яки асман-зиминдики қанунийәтләрни бекитмигән болсам,
26 Тогда и семя Иаковле и Давида раба Моего отвергу, еже не прияти от семене его князей семене Авраама и Исаака и Иакова: яко паки возвращу плен их и помилую их.
Мән Яқупниң нәслидин вә Давутниң нәслидин ваз кечип уларни ташлайдиған болимән, шуниңдәк Ибраһим, Исһақ вә Яқупниң нәсли үстигә һөкүм сүрүш үчүн [Давутниң] нәслидин адәм таллимайдиған болимән! Чүнки бәрһәқ, Мән уларни сүргүнлүктин қайтуруп уларни әслигә кәлтүримән, уларға рәһимдиллиқ көрситимән.
