Книга пророка Исаии 43
1 И ныне сице глаголет Господь Бог сотворивый тя, Иакове, и создавый тя, Израилю: не бойся, яко избавих тя, прозвах тя именем твоим: Мой еси ты.
Бирақ һазир и Яқуп, сени Яратқучи Пәрвәрдигар, И Исраил, сени Шәкилләндүргүчи мундақ дәйду: — «Қорқма; чүнки Мән саңа һәмҗәмәт болуп сени қутқузған; Сени Өз намим билән атиғанмән; Сән Мениңкидурсән!
2 И аще преходиши сквозе воду, с тобою есмь, и реки не покрыют тебе: и аще скозе огнь пройдеши, не сожжешися, и пламень не опалит тебе,
Сән сулардин өткиниңдә, Мән сән билән биллә болимән; Дәриялардин өткиниңдә, улар сени ғәриқ қилмайду; Сән отта меңип жүргиниңдә, сән көймәйсән; Ялқунлар үстүңдә от алмайду.
3 яко Аз Господь Бог твой, Святый Израилев, Спасаяй тя: сотворих премену твою Египет и Ефиопию, и Соину за тя.
Чүнки Мән болсам Худайиң Пәрвәрдигар, Исраилдики Муқәддәс Болғучи, Қутқузғучиңдурмән; Сени қутулдуруш үчүн Мисирни бәдәл қилип бәрдим, Орнуңға Ефиопийә һәм Себани алмаштурдум.
4 Отнелиже честен был еси предо Мною, прославился еси, и Аз тя возлюбих, и дам человеки за тебе и князи за главу твою.
Сән нәзиримдә қиммәтлик болғачқа, Мән саңа иззәт-һөрмәт кәлтүргән һәм сени сөйгән; Шуңа Мән йәнә орнуңға адәмләрни, Җениңға хәлиқләрни тутуп беримән;
5 Не бойся, яко с тобою есмь: от восток приведу семя твое и от запад соберу тя:
Қорқма, чүнки Мән сән билән билләдурмән; Мән нәслиңни шәриқтин, Сени ғәриптин жиғип әпкелимән;
6 реку северу: приведи: и ливу: не возбраняй, приведи сыны Моя от земли дальния и дщери Моя от краев земных,
Мән шималға: — «Тапшур уларни!» Вә җәнупқа: — «Уларни тутуп қалма! Оғуллиримни жирақтин, қизлиримни җаһанниң чәт-чәтлиридин әпкелип бәр;
7 всех, елицы нарицаются именем Моим: во славе бо Моей устроих его и создах его и сотворих и.
Мениң намим билән аталған һәр бирсини, Мән Өз шан-шәривим үчүн яратқан һәр бирсини әпкелип бәр!» — дәймән, «Мән уни шәкилләндүрдүм, Мән уни апиридә қилдим!»».
8 И изведох люди слепы, и очи суть такожде слепы, и глуси ушы имущии.
У «көзи бар» қариғу хәлиқни, Йәни «қулиқи бар» гасларни алдиға елип кәлди.
9 Вси языцы собрашася вкупе, и соберутся князи от них. Кто возвестит сия? Или яже исперва кто возвестит вам? Да приведут свидетели своя и оправдятся, и да услышат и да рекут истину.
— «Барлиқ әлләр жиғилсун, Хәлиқләр җәм болсун! Улардин кимму мундақ ишларни җакалиялисун? Йәни ким мошундақ «илгәрки ишлар»ни [алдинала] бизгә аңлитип баққан? Бар болса, өзлирини испатлашқа гувачилирини алдиға кәлтүрсун; Болмиса, улар бу ишларни аңлиғандин кейин: — «Бу болса һәқиқәт!» дәп етирап қилсун!
10 Будите Ми свидетелие, и Аз свидетель, глаголет Господь Бог, и отрок Мой, егоже избрах, да увесте и веруете Ми и уразумеете, яко Аз есмь: прежде Мене не бысть ин Бог, и по Мне не будет.
Силәр [хәлқим] Мениң гувачилирим, Һәм Мән таллиған қулум [мән үчүн] гувачидур, Шундақ екән, силәр Мени тонуп, Маңа ишинип, Һәм чүшинип йәткәйсиләрки: — «Мән дегән «У»дурмән, Мәндин илгири һеч илаһ шәкилләнмигән, Һәм Мәндин кейинму һеч шәкилләнмәйду;
11 Аз Бог, и несть разве Мене Спасаяй.
Мән, Мән Пәрвәрдигардурмән; Мәндин башқа Қутқузғучи йоқтур».
12 Аз возвестих и спасох, укорих, и не бе в вас чуждий: вы Мне свидетелие, и Аз свидетель, глаголет Господь Бог,
— Араңларда «ят илаһ» болмиған вақитта, Мән [мәхситимни] җакалиған, Мән қутқузған һәм шу ишларниң даңқини чиқарғанмән; Шуңа силәр Мениң Тәңри екәнлигимгә гувачисиләр, — дәйду Пәрвәрдигар.
13 еще от начала, и несть изимаяй от руку Моею: сотворю, и кто отвратит е?
«Бәрһәқ, әзәлдин буян Мән дегән «У»дурмән, Мениң қолумдин һеч ким һеч кимни қутқузалмайду; Мән иш қилсам, ким тосалисун?
14 Тако глаголет Господь Бог, Избавляяй вас, Святый Израилев: вас ради послю в Вавилон и воздвигну вся бежащыя, и Халдее в кораблех свяжутся.
Һәмҗәмәт-Қутқузғучиңлар болған Пәрвәрдигар, Исраилдики Муқәддәс Болғучи мундақ дәйду: — Силәрни дәп Мән Бабилни җазалатқузуп, Уларниң һәммисини, җүмлидин калдийләрни, Қачқун сүпитидә өзлири хошаллиқ билән пәхирләнгән кемиләргә олтиришқа чүшүриветимән.
15 Аз Господь Бог Святый ваш, показавый Израиля Царя вашего.
Мән болсам Пәрвәрдигар, силәргә Муқәддәс Болғучи, Исраилни Яратқучи, силәрниң Падишасиңлардурмән.
16 Сице глаголет Господь, даяй путь по морю и по воде сильне стезю:
Деңиздин йолни чиқарғучи, Давалғуған сулардин йол ачқучи Пәрвәрдигар мундақ дәйду: —
17 изводяй колесницы и кони и народ силен: но успоша и не востанут, угасоша аки лен угашен.
(У җәң һарвусини вә атни, қошун-күчләрни чиқарғучидур: — Улар бирақла жиқилиду, туралмайду; Улар өчүп қалған, чирақ пилигидәк өчүрүлгән)
18 Не поминайте первых, и ветхих не помышляйте,
— Мошу өткән ишларни әслимәңлар, Қедимки ишлар тоғрилиқму ойланмаңлар;
19 се, Аз творю новая, яже ныне возсияют, и увесте я: и сотворю в пустыни путь и в безводней реки.
Чүнки мана Мән йеңи бир ишни қилимән; У һазирла барлиққа келиду; Силәр уни көрмәй қаламсиләр?! Мән һәтта далалардиму йол ачимән, Чөл-баяванда дәрияларни барлиққа кәлтүримән!
20 Возблагословят Мя зверие селнии, сирини и дщери струфовы: яко дах в пустыни воду и реки в безводней, напоити род Мой избранный,
Даладики һайванлар, чилбөриләр һәм һувқушлар Мени улуқлайду; Чүнки Мән Өз хәлқим, йәни Өз таллиғинимға ичимлик тәминләшкә, Далаларда суларни, Чөл-баяванларда дәрияларни чиқирип беримән.
21 люди Моя, яже снабдех, добродетели Моя поведати.
Мән мошу хәлиқни Өзүм үчүн шәкилләндүргәнмән; Улар Маңа болған мәдһийиләрни ейтип аян қилиду.
22 Не ныне призвах тебе, Иакове, ниже трудитися сотворих тя, Израилю.
Бирақ, и Яқуп, сән намимни чақирғиниң билән Өзүмни издимидиң, И Исраил, әксичә сән Мәндин көңлүң йенип һарсиндиң;
23 Не принесл еси Мне овец твоих всесожжения твоего, ни в жертвах твоих прославил Мя еси, не поработих тя в жертвах, ниже утруждена сотворих тя в Ливане:
Сән елип кәлгән «көйдүрмә қурбанлиқ» қойлириңни Маңа қилған әмәс, «Енақ қурбанлиқ»лириң билән Мени һөрмәтлигән әмәссән; Мән «ашлиқ һәдийә»ни қилиш билән сени «қуллуқ»қа қоймақчи әмәсмән, Хушбуй йеқип сени һарсиндурмақчи болған әмәсмән!
24 не купил еси Мне на сребро фимиама, ниже тука треб твоих возжелах, но во гресех твоих стал еси предо Мною и в неправдах твоих.
Сән пулни хәҗләп Маңа һеч егир елип кәлмигәнсән, Сән «Енақ қурбанлиқ»лириңниң йеғи билән Мени рази қилип қанаәтләндүргән әмәссән; Әксичә сән гуналириң билән Мени қуллуққа қоймақчи болғансән, Итаәтсизлигиң билән Мени һарсиндурдуң.
25 Аз есмь, Аз есмь заглаждаяй беззакония твоя Мене ради и грехи твоя, и не помяну.
Мән, Мән Өзүм үчүнла сениң асийлиқлириңни өчүривәткүчимән, Мән сениң гуналириңни есимгә кәлтүрмәймән.
26 Ты же помяни, и да судимся: глаголи ты беззакония твоя прежде, да оправдишися.
Әнди өтмүшүң тоғрилиқ Мени әслитип қойғин, Муназирә қилишайли, Өзүңни ақлиғидәк гепиң болса дәвәргин!
27 Отцы ваши первии согрешиша, и князи ваши беззаконноваша на Мя.
Биринчи атаң гуна қилған; Сениң шәрһчилириң болса Маңа асийлиқ қилди.
28 И оскверниша князи святая Моя, и дах погубити Иакова и Израиля во укоризну.
Шуңа Мән ибадәтханамдики йетәклигүчиләрни напак қилимән, Һәмдә Яқупни һалак ләнитигә учрашқа, Исраилни рәсвачилиқта қалдурушқа бекиттим.
