Книга пророка Исаии 39
1 В то время посла Меродах Валадан сын Валаданов, царь Вавилонский, писания и послы и дары Езекии: слыша бо, яко болел есть до смерти и воста.
Шу пәйттә Баладанниң оғли Бабил падишаси Меродақ-Баладан Һәзәкияниң кесәл болуп йетип қалғанлиғини һәм әслигә кәлгәнлигини аңлиғачқа, Һәзәкияға хәтләрни һәдийә билән әвәтти.
2 И обрадовася о них Езекиа радостию великою, и показа им дом ароматов и мира, и стакти и фимиама, и сребра и злата, и вся домы сосудов сокровищных, и вся елика бяху во сокровищих его: и не оста ничтоже, егоже не показа им Езекиа в дому своем и во всей области своей.
Һәзәкия әлчиләрни хошаллиқ билән күтүп, униң ғәзнә-амбарлирида сақланған нәрсилирини көрсәтти; йәни күмүчни, алтунни, дора-дәрманларни, сәрхил майларни, савут-қуралларни сақлайдиған өйниң һәммисини вә байлиқлириниң барлиғини көрсәтти; униң ордиси вә яки пүткүл падишалиғи ичидики нәрсиләрдин Һәзәкия уларға көрсәтмигән бириму қалмиди.
3 И прииде Исаиа пророк ко Езекии царю и рече к нему: что глаголют сии мужие, и откуду приидоша к тебе? И рече Езекиа: от земли далекия приидоша ко мне, от Вавилона.
Андин Йәшая пәйғәмбәр Һәзәкияниң алдиға берип, униңдин: — «Мошу кишиләр немә деди? Улар сени йоқлашқа нәдин кәлгән?» — дәп сориди. Һәзәкия: — «Улар жирақ бир жуттин, йәни Бабилдин кәлгән», деди.
4 И рече Исаиа: что видеша в дому твоем? И рече Езекиа: вся, елика в дому моем, видеша, и несть в дому моем, егоже бы не видели, но и яже в сокровищих моих.
Йәшая йәнә: — «Улар ордаңда немини көрди?» дәп сориди. Һәзәкия: — «Ордамда бар нәрсиләрни улар көрди; байлиқлиримниң арисидин уларға көрсәтмигән бириму қалмиди» — деди.
5 И рече ему Исаиа: послушай словесе Господа Саваофа:
Йәшая Һәзәкияға мундақ деди: — Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң сөзини аңлап қойғин: —
6 се, дние грядут, глаголет Господь, и возмут вся, яже в дому твоем, и елика собраша отцы твои даже до дне сего, в Вавилон прейдут, и ничесоже оставят:
— Мана шундақ күнләр келидуки, ордаңда бар нәрсиләр вә бүгүнгә қәдәр ата-бовилириң топлап, сақлап қойған һәммә нәрсә Бабилға елип кетилиду; һеч нәрсә қалмайду — дәйду Пәрвәрдигар,
7 рече Господь, яко и от чад твоих, ихже родил еси, поймут и сотворят каженики в дому царя Вавилонска.
— һәмдә [Бабиллиқлар] оғуллириңни, йәни өзүңдин болған әвлатлириңни елип кетиду; шуниң билән улар Бабил падишасиниң ордисида ағват болиду.
8 И рече Езекиа ко Исаии: благо слово Господне, еже глагола: да будет ныне мир и правда бо дни моя.
Шуниң билән Һәзәкия өз-өзигә: «Өз күнлиримдә болса аман-течлиқ, [Худаниң] һәқиқәт-вапалиғи болидикәнғу» дәп, Йәшаяға: — «Сиз ейтқан Пәрвәрдигарниң мошу сөзи яхши екән» — деди.
