Книга пророка Исаии 38
1 Бысть же в то время, разболеся Езекиа до смерти. И прииде к нему Исаиа пророк сын Амосов и рече к нему: сия глаголет Господь: устрой о доме твоем, умираеши бо ты и не будеши жив.
Шу күнләрдә Һәзәкия әҗәл кәлтүргүчи бир кесәлгә муптила болди. Амозниң оғли Йәшая пәйғәмбәр униң қешиға берип, униңға: — Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — — Өйүң тоғрилиқ вәсийәт қилғин; чүнки әҗәл кәлди, яшимайсән, — деди.
2 И обрати Езекиа лице свое ко стене и помолися ко Господеви глаголя:
Һәзәкия йүзини там тәрәпкә қилип Пәрвәрдигарға дуа қилип:
3 помяни, Господи, како ходих пред Тобою со истиною и сердцем истинным, и угодная пред Тобою сотворих. И плакася Езекиа плачем великим.
— И Пәрвәрдигар, Сениң алдиңда һәқиқәт вә пак дил билән меңип жүргәнлигимни, нәзириң алдиңда дурус болған ишларни қилғанлиғимни әсләп қойғайсән, — деди. Вә Һәзәкия жиғлап еқип кәтти.
4 И бысть слово Господне ко Исаии глаголя:
Андин Пәрвәрдигарниң сөзи Йәшаяға йетип мундақ дейилди: —
5 иди и рцы Езекии: тако глаголет Господь Бог Давида отца твоего: услышах молитву твою и видех слезы твоя, се, прилагаю к летом твоим лет пятьнадесять,
Берип Һәзәкияға мундақ дегин: — Пәрвәрдигар, атаң Давутниң Худаси мундақ дәйду: — «Дуайиңни аңлидим, көз яшлириңни көрдүм; мана, күнлириңгә йәнә он бәш жил қошимән;
6 и от руки царя Ассирийска избавлю тя и град сей, и защищу о граде сем:
Шуниң билән Мән сени вә бу шәһәрни Асурийә падишасиниң қолидин қутқузимән; Мән сепил болуп бу шәһәрни қоғдаймән.
7 сие же тебе знамение от Господа, яко Бог сотворит глаголгол сей, якоже глагола:
Шуниң билән Пәрвәрдигарниң Өзи ейтқан ишини җәзмән қилидиғанлиғини саңа испатлаш үчүн Пәрвәрдигардин мундақ бешарәтлик аламәт болидуки,
8 се, аз возвращу сень степеней, имиже сниде солнце десять степеней дому отца твоего, возвращу солнце десять степеней, имиже сниде сень. И взыде солнце десять степеней, имиже сниде сень.
Мана, Мән қуяшниң Аһаз падиша қурған пәләмпәй үстигә чүшкән сайисини он қәдәм кәйнигә яндуримән». Шуниң билән қуяшниң чүшкән сайиси он басқуч кәйнигә янди.
9 Молитва Езекии царя Иудейска, егда боле и воста от недуга своего.
Йәһуда падишаси Һәзәкия кесәл болуп, андин кесилидин әслигә кәлгәндин кейин мундақ хатириләрни язди:
— «Мән: «Өмрүмниң оттурисида тәһтисараниң дәрвазилириға бериватимән, Қалған жиллиримдин мәһрум болдум» — дедим. (Sheol h7585)
11 Рекох: ктому не узрю спасения Божия на земли живых, ктому не узрю спасения Израилева на земли, ктому не узрю человека со живущими:
Мән: — «Тирикләрниң зиминида туруп Худайим Яһни, Яһни көрәлмәйдиған, Шундақла «һәммә нәрсә йоқ болған» җайда турғанлар билән биллә туруп, инсанниму көрәлмәйдиған болдум» — дедим.
12 остах от сродства моего, оставих прочее живота моего, изыде и отиде от мене аки разрушаяй кущу поткнувый: аки платно дух мой во мне бысть, ткателнице приближающейся отрезати.
Мениң туралғум чарвичиниң чедиридәк өзүмдин йөткилип кәтти; Мән бапкар өз тоқуғинини түрүвәткинидәк һаятимни түривәттим; У мени тоқуш дәстигаһидин кесивәтти; Таң билән кәч арилиғида Сән [Худа] җенимни алисән;
13 В той день предан бых до заутра аки льву, тако сокруши вся кости моя: от дне бо до нощи предан бых.
Таң атқичә мән күтүп, өзүмни тиничландуруп жүримән, Бирақ У ширға охшаш һәммә сүйәклиримни сундурғандәк қилиду; Таң билән кәч арилиғида Сән [Худа] җенимни алисән.
14 Яко ластовица, тако возопию, и яко голубь, тако поучуся: изчезосте бо очи мои, еже взирати на высоту небесную ко Господу, Иже избави мя и отя болезнь души моея:
Мән қарлиғач яки турнидәк вичирлап жүримән; Пахтәктәк аһ-уһ уримән; Көзлирим жуқуриға қараш билән аҗизлишип кетиду; И рәб, мени зулум басти! Җенимға кепил болғин!
15 и Той сотвори путеводство во вся лета моя.
Немә десәм болар? Чүнки У маңа сөз қилди вә Өзи мошу ишни қилди! Җеним тартқан азап түпәйлидин мән бар жиллиримда қәдәмлиримни санап бесип авайлап маңимән.
16 Господи, о той бо возвестися Тебе, и воздвигл еси дыхание мое, и утешився ожих.
И Рәб, адәмләр мошундақ савақлар билән яшиши керәк; Роһум мошу савақлардин һаятини тапиду; Сән мени әслимгә кәлтүрүп, мени һаят қилдиң!
17 Избавил бо еси душу мою, да не погибнет, и завергл еси за мя вся грехи моя.
Мана, өзүмниң бәхит-течлиғим үчүн азап үстигә азап тарттим; Маңа болған сөйгүң түпәйлидин җенимни һалакәт һаңидин чиқардиңсән; Сән һәммә гуналиримни кәйниңгә чөрүвәттиңсән.
18 Не похвалят бо Тебе, иже во аде, ни умершии возблагословят Тя, и не надеются, иже во аде, милости Твоея. (Sheol h7585)
Чүнки тәһтисара Саңа рәхмәт ейталмайду; Өлүм Сени мәдһийиләлмәйду; Һаңға чүшиватқанлар Сениң һәқиқәт-вапалиғиңға үмүт бағлалмайду. (Sheol h7585)
19 Живии же возблагословят Тя, якоже и аз: отднесь бо дети сотворю, яже возвестят правду Твою,
Өзүм бүгүн қилғинимдәк Саңа рәхмәт ейтидиғанлар тирикләр, тирикләрдур; Ата болғучи оғуллириға һәқиқәт-вапалиғиңни билдүриду.
20 Господи спасения моего: и не престану благословя тя с песнию вся дни живота моего прямо дому Божию.
Пәрвәрдигар мени қутқузушқа нийәт бағлиғандур; Биз болсақ, қалған өмримиздә һәр күни Пәрвәрдигарниң өйидә саз челип мәдһийә нахшлиримни ейтимиз!».
21 И рече Исаиа ко Езекии: возми от смоквий и сотри, и приложи пластырь на язву и здрав будеши.
(Йәшая болса: — «Әнҗир пошкили тәйярлап, ярисиға чаплаңлар, у әслигә келиду», дегән еди
22 И рече Езекиа: сие знамение, яко взыду в дом Божий.
вә Һәзәкия: — «Мениң Пәрвәрдигарниң өйигә чиқидиғанлиғимни испатлайдиған қандақ бешарәтлик аламәт берилиду?» дәп сориған еди).
