Книга пророка Аввакума 3
1 Молитва Аввакума пророка с песнию. Господи, услышах слух Твой и убояхся:
Һабаккук пәйғәмбәрниң дуаси, «Шиггаон» аһаңида: —
2 Господи, разумех дела Твоя и ужасохся: посреде двою животну познан будеши: внегда приближитися летом, познаешися: внегда приити времени, явишися: внегда смутитися души моей во гневе, милость (Твою) помянеши.
«Пәрвәрдигар, мән хәвириңни аңлидим, әйминип қорқтум. И Пәрвәрдигар, жиллар арисида ишиңни қайтидин җанландурғайсән, Жиллар арисида ишиңни тонутқайсән; Дәрғәзәптә болғиниңда рәһимдиллиқни есиңгә кәлтүргәйсән!
3 Бог от юга приидет, и Святый из горы Приосененныя чащи: покры небеса добродетель Его, и хваления Его исполнь земля.
Тәңри Темандин, Пак-Муқәддәс Болғучи Паран теғидин кәлди; (Селаһ) Униң шан-шәриви асманларни қаплиди, Йәр йүзи униң мәдһийилири билән толди;
4 И сияние Его яко свет будет: рози в руках Его, и положи любовь державну крепости Своея.
Униң пақирақлиғи таң нуридәк болди, Қолидин чақмақ чаққандәк икки нур чиқти; Шу йәрдә униң күч-қудрити йошурунуп туриду.
5 Пред лицем Его предидет слово, и изыдет на поле при ногу Его.
Униң алдидин ваба, Путлиридин чоғдәк ялқун чиқмақта еди;
6 Ста, и подвижеся земля: призре, и растаяша языцы: стрышася горы нуждею, и растаяша холми вечнии, шествия вечная Его,
У туруп йәр йүзини мөлчәрлиди; У қаривиди, әлләрни дәккә-дүккигә салди; «мәңгү тағлар» парә-парә қилинди, «әбәдий дөң-егизликләр» егилдүрүлди, Униң йоллири болса әбәдийдур.
7 за труд видеша селения Ефиопская, убоятся и кровы земли Мадиамския.
Мән Кушан қәбилисиниң чедирлириниң паракәндичиликтә болғанлиғини, Мидиян зиминидики пәрдиләрни титрәк басқанлиғини көрдум.
8 Еда в реках прогневаешися, Господи? Еда в реках ярость Твоя? Или в мори устремление Твое? Яко всядеши на кони Твоя, и яждение Твое спасение.
Пәрвәрдигар дәрияларға аччиқландимекин? Сениң ғәзивиң дәрияларға қаритилдимекин? Қәһриң деңизға қаритилдимекин? Атлириңға, ниҗат-қутқузушни епкелидиған җәң һарвулириңға минип кәлгәнғусән!
9 Наляцая налячеши лук Твой на скиптры, глаголет Господь: реками разсядется земля.
Сениң оқяйиң аян қилинди, Сөзүң бойичә, [Исраил] қәбилилиригә ичкән қәсәмлириң үчүн аян қилинди! (Селаһ) Сән йәр йүзини дәрия-кәлкүнләр билән айривәттиң.
10 Узрят тя и поболят людие, расточая воды шествия Его: даде бездна глас свой, высота привидения своя:
Тағлар Сени көрүп, азаплинип толғинип кәтти; Долқунлап аққан сулар кәлкүндәк өтүп кәтти; Чоңқур деңиз авазини қоюветип, Қоллирини жуқуриға өрләтти.
11 воздвижеся солнце, и луна ста в чине своем: во свете стрелы Твоя пойдут, в блистании молний оружий Твоих.
Етилған оқлириңниң пақирақ нурини көрүп, Палилдиған нәйзәңниң йоруқлуғини көрүп, Қуяш һәм ай өз туралғусида җим турди.
12 Прещением умалиши землю и яростию низложиши языки.
Сән аччиғиңда йәр йүзидин өтүп жүрүш қилдиң; Әлләрни ғәзивиңдә зираәтни соққандәк соқтуң;
13 Изшел еси во спасение людий Твоих, спасти помазанныя Твоя, вложил еси во главы беззаконных смерть, воздвигл еси узы даже до выи в конец:
Өз хәлқиңниң ниҗат-қутқузулуши үчүн, Сән Өз Мәсиһиң билән биллә ниҗат-қутқузуш үчүн чиқтиң; Улини бойниғичә ечип ташлап, Рәзилниң җәмәтиниң бешини уруп-янчип, униңдин айривәттиң; (Селаһ)
14 разсекл еси во изступлении главы сильных, сотрясутся в ней: разверзут узды своя яко снедаяй нищий тай.
Сән униң нәйзилири билән сәрдарлириниң бешиға санҗидиң; Улар дәһшәтлик қара қуюндәк мени тарқитиветишкә чиқти, Уларниң хошаллиғи аҗиз мөминләрни йошурун җайда ялмап жутуштин ибарәттур!
15 И навел еси на море кони Твоя, смущающыя воды многи.
Сән атлириң билән деңиздин, Йәни дога-дога қилинған улуқ сулардин өтүп маңдиң!
16 Сохранихся, и убояся сердце мое от гласа молитвы устен моих, и вниде трепет в кости моя, и во мне смятеся крепость моя: почию в день скорби моея, да взыду в люди пришелствия моего.
Мән буларни аңлидим, ичи-бағримни титрәк басти; Авазни аңлап калпуклирим дир-дир қилди, Устиханлирим чирип кәткәндәк болди, Путлиримни титрәк басти; Чүнки мән күлпәтлик күнидә, Йәни өз хәлқимгә таҗавуз қилғучи бесип киргән күнидиму, Сәвир-хатирҗәмликтә турушум керәк.
17 Зане смоковь не плодопринесет, и не будет рода в лозах: солжет дело маслинное, и поля не сотворят яди: оскудеша овцы от пищи, и не будет волов при яслех.
Чүнки әнҗир дәриғи чечәклимисиму, Үзүм таллирида мевә болмисиму, Зәйтун дәриғигә қилған әҗир йоққа чиққан болсиму, Етизлар һеч һосул бәрмигән болсиму, Қотандин қой падиси үзүлгән болсиму, Еғилда кала падиси йоқ болсиму,
18 Аз же о Господе возрадуюся, возвеселюся о Бозе спасе моем.
Мән һаман Пәрвәрдигардин шатлинимән, Маңа ниҗатимни бәргүчи Худайимдин шатлиққа чөмүлимән,
19 Господь Бог мой сила моя, и учинит нозе мои на совершение, и на высокая возводит мя, еже победити ми в песни Его.
Пәрвәрдигар, Рәб, мениң күч-қудритимдур; У мениң путлиримни кейикниңкидәк қилиду; Мени жуқури җайлиримда маңғузиду! (Бу күй нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар билән оқулсун).
