Бытие 12
1 И рече Господь Авраму: изыди от земли твоея, и от рода твоего, и от дому отца твоего, и иди в землю, юже ти покажу:
Пәрвәрдигар [әслидә] Абрамға мундақ дегән еди: — Сән өз жутуңдин, өз уруқ-туққанлириңдин вә өз ата җәмәтиңдин айрилип, Мән саңа көрситидиған зиминға барғин.
2 и сотворю тя в язык велий, и благословлю тя, и возвеличу имя твое, и будеши благословен:
Шундақ қилсаң Мән сени улуқ бир хәлиқ қилип, саңа бәхит-бәрикәт ата қилип, намиңни улуқ қилимән; шуниң билән сән өзүң башқиларға бәхит-бәрикәт болисән;
3 и благословлю благословящыя тя, и кленушыя тя проклену: и благословятся о тебе вся племена земная.
кимләр саңа бәхит-бәрикәт тилисә Мән уларни бәрикәтләймән, кимки сени хорлиса, Мән чоқум уни ләнәткә қалдуримән; сән арқилиқ йәр йүзидики барлиқ аилә-қәбилиләргә бәхит-бәрикәт ата қилиниду! — деди.
4 И иде Аврам, якоже глагола ему Господь, и идяше с ним Лот: Аврам же бе лет седмидесяти пяти, егда изыде от (земли) Харран.
Абрам Пәрвәрдигар униңға ейтқини бойичә [Һарандин] айрилди; Лутму униң билән биллә маңди. Абрам Һарандин чиққинида йәтмиш бәш яшта еди.
5 И поят Аврам Сару жену свою, и Лота сына брата своего, и вся имения своя, елика стяжаша, и всякую душу, юже стяжаша в Харране: и изыдоша поити в землю Ханааню.
Абрам аяли Сарай билән инисиниң оғли Лутни елип, уларниң жиққан барлиқ мал-мүлүгини қошуп, Һаранда егидарчилиқ қилған адәмләрни биллә қетип, Қанаан зиминиға бериш үчүн йолға чиқти; шундақ қилип улар Қанаан зиминиға йетип кәлди.
6 И пройде Аврам землю в долготу ея даже до места Сихем, до дуба Высокаго: Хананее же тогда живяху на земли (той).
Абрам зиминни кезип, Шәкәм дегән җайдики «Морәһниң дуб дәриғи»ниң йениға кәлди (у чағда у зиминда Ⱪананийлар туратти).
7 И явися Господь Авраму и рече ему: семени твоему дам землю сию. И созда тамо Аврам жертвенник Господу явльшемуся ему.
Пәрвәрдигар Абрамға көрүнүп, униңға: — Мән бу зиминни сениң нәслиңгә ата қилимән, — деди. Шуниң билән у шу йәрдә өзигә көрүнгән Пәрвәрдигарға атап бир қурбангаһ салди.
8 И отступи оттуду в гору на восток (лицем) прямо Вефилю, и постави тамо кущу свою в Вефили при мори, и Агге к востоком: и созда тамо жертвенник Господу, и призва во имя Господа (явльшася ему).
Андин у бу йәрдин йөткилип, Бәйт-Әлниң шәрқидики таққа барди; ғәрип тәрипидә Бәйт-Әл, шәриқ тәрипидә Айи дегән җай бар еди; у шу йәрдә чедир тикти. У шу йәрдә Пәрвәрдигарға атап бир қурбангаһ ясап, Пәрвәрдигарниң намини чақирип ибадәт қилди.
9 И воздвижеся Аврам, и шед ополчися в пустыни.
Андин кейин Абрам тәдриҗий көчүп, җәнубидики Нәгәв райониға қарап йөткәлди.
10 И бысть глад на земли: и сниде Аврам во Египет вселитися тамо, яко одоле глад на земли.
Зиминда ачарчилиқ болған еди; Абрам Мисирға чүшти; у шу йәрдә вақтинчә турмақчи болған еди, чүнки зиминда ачарчилиқ бәк еғир еди.
11 Бысть же егда приближися Аврам внити во Египет, рече Аврам Саре жене своей: вем аз, яко жена добролична еси:
Амма шундақ болдики, у Мисирға йеқинлашқанда, аяли Сарайға: — Мана, мән сениң һөсүн-җамалиңниң гөзәллигини билимән.
12 будет убо егда увидят тя Египтяне, рекут, яко жена его есть сия: и убиют мя, тебе же снабдят:
Шундақ болидуки, мисирлиқлар сени көрсә, «Бу униң аяли екән» дәп, мени өлтүрүветип, сени тирик қалдуриду.
13 рцы убо, яко сестра ему есмь, да добро мне будет тебе ради, и будет жива душа моя тебе ради.
Шуниң үчүн сениң: «Мән униң сиңлиси» дейишиңни өтинимән. Шундақ қилсаң, мән сениңдин яхшилиқ тепип, сән арқилиқ тирик қалимән, — деди.
14 Бысть же егда вниде Аврам во Египет, видевше Египтяне жену его, яко добра бяше зело,
Абрам Мисирға киргәндә шундақ болдики, мисирлиқлар дәрвәқә аялниң гөзәл екәнлигини көрди.
15 и видеша ю князи фараони и похвалиша ю пред фараоном, и введоша ю в дом фараонов.
Пирәвнниң әмирлириму уни көрүп, Пирәвнгә униң тәрипини қилди; шуниң билән аял Пирәвнниң ордисиға елип кирилди.
16 И Авраму добре бяше ея ради: и быша ему овцы и телцы и ослы, и рабы и рабыни, и мски и велблюды.
Пирәвн Сарайниң сәвәвидин Абрамға яхши муамилә қилди; шуниң билән у қой, кала, һаңга ешәкләр, қул-дедәкләр, мада ешәкләр вә төгиләргә еришти.
17 И мучи Господь казньми великими и лютыми фараона и дом его Сары ради жены Аврамли.
Амма Пәрвәрдигар Пирәвн вә өйидикилирини Абрамниң аяли Сарайниң сәвәвидин толиму еғир вабаларға муптила қилди.
18 Призвав же фараон Аврама, рече ему: что сие сотворил еси мне, яко не поведал ми еси, яко жена твоя есть?
Шуниң үчүн Пирәвн Абрамни чақирип униңға: — «Бу зади сениң маңа немә қилғиниң? Немишкә униң өз аялиң екәнлигини маңа ейтмидиң?
19 Вскую рекл еси, яко сестра ми есть? И поях ю себе в жену. И ныне се, жена твоя пред тобою: поемь ю отиди.
Немишкә уни «сиңлим» дәп мениң уни хотунлуққа елишимға сәвәпкар болғили тас қалисән! Мана бу аялиң! Уни елип кәткин! — деди.
20 И заповеда фараон мужем о Авраме, проводити его и жену его, и вся, елика быша его, и Лота с ним.
Пирәвн өз адәмлиригә Абрам тоғрисида әмир қилди; улар уни, аялини вә униң барлиғини қошуп йолға селивәтти.
