Книга пророка Иезекииля 38
1 И бысть слово Господне ко мне глаголя:
Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дейилди: —
2 сыне человечь, утверди лице твое на Гога и на землю Магога князя Рос, Мосоха и Фовеля, и прорцы нань,
Инсан оғли, йүзүңни Магог зиминидики Рош, Мәшәк вә Тубалниң әмри Гогқа қаритип уни әйипләп бешарәт берип шундақ дегин: —
3 и рцы ему: сия глаголет Адонаи Господь: се, Аз на тя, Гог, и на князя Рос, Мосоха и Фовеля,
Рәб Пәрвәрдигар шундақ дәйду: «Мана, и Гог, — Рош, Мәшәк вә Тубалниң әмри, Мән саңа қаршимән;
4 и обращу тя окрест, и вложу узду в челюсти твоя, и соберу тя и всю силу твою, кони и конники оболчены во броня вся, собор мног, шлемы и мечы и щиты вси тии имуще:
Мән сени арқиңға яндуруп, еңигиңгә илмәкләрни селип, сән вә пүтүн қошунуңни — атлар вә атлиқ әскәрләрни, һәммиси толуқ қуралланған, сипар-қалқанларни көтәргән, қилич тутқан топ-топ кишиләрни җәңгә чиқиримән;
5 Персяне и Муряне, и Лидяне и Ливиане, вси сии щиты и шлемы имуще:
Парс, Ефиопийә вә Пут, һәммиси қалқан-дубулға билән қураллиниду
6 Гомер и вси иже окрест его, дом Форгамань от конец севера и вси иже окрест его, и языцы мнози с тобою.
— Гомер вә униң барлиқ топ-топ адәмлири, шималниң әң қәридин кәлгән Торгамаһ җәмәти вә униң барлиқ топ-топ адәмлири, бу көп әлләр саңа һәмраһ болуп биллә болиду.
7 Уготовися, уготовися сам ты и весь сонм твой собраный с тобою, и будеши ми в преднюю стражбу.
Өзүңни тәйярла; сән вә саңа жиғилған барлиқ топ-топ адәмлириң тәйярланған петида бол; сән уларға назарәтчилик қилисән.
8 От дний множайших уготовишися, и в последняя лета приидеши, и приидеши на землю низвращенную от меча, собраных от язык многих на землю Израилеву, яже бысть пуста весьма: и тии от язык изыдоша, и вселятся с миром вси.
Көп күнләрдин кейин сән [җәңгә] чақирилисән; сән ахирқи жилларда қиличтин қутқузулған, көп әлләрдин жиғилған хәлиқниң зиминиға, йәни узундин бери вәйран қелинип кәлгән Исраил тағлириға һуҗум қилисән; униң хәлқи әлләрдин жиғилған болуп, уларниң һәммиси аман-есән туривериду;
9 И взыдеши аки дождь и приидеши аки облак, покрыти землю, и падеши ты и вси иже окрест тебе, и языцы мнози с тобою.
сән, барлиқ топ адәмлириң вә саңа һәмраһ болған нурғун әлләр билән биллә алға бесип, боран-чапқундәк келисән; сән йәр йүзини қаплиған булуттәк болисән».
10 Сия глаголет Адонаи Господь: и будет в той день, взыдут глаголы на сердце твое,
— Рәб Пәрвәрдигар мундақ дәйду: «Шу күни шундақ болидуки, көңлүңгә башқичә хияллар кирип, сән рәзил һейлә-нәйрәңни ойлап чиқисән;
11 и помыслиши помышления злая и речеши: взыду на землю отверженую, прииду на молчащыя в тишине и живущыя мирно, на вся живущыя на земли, на нейже несть ограды, ни дверий, ни верей,
сән: «Мән сепилсиз йеза-кәнтләр җайлашқан зиминға бесип киримән; мән аман-есән туруватқан бир хәлиққә йеқинлишимән — уларниң һәммиси сепилсиз, тақақсиз вә дәрвазисиз туруватиду», дәйсән, —
12 еже пленити плен и взяти корысти их, еже обратити руку мою на землю опустошеную, яже населися, и на язык собраный от языков многих, сотворивших притяжания имений и живущих на пупе земли.
«Шуниң билән олҗиларни елип, булаң-талаң қилимән; қолумни әслидә вәйран болуп әндиликтә маканлиқ болған җайларға, әлләрдин жиғилған, мал-дунияға егә болған, дунияниң киндигидә яшаватқан хәлиққә қарши қилимән».
13 Сава и Дедан и купцы Кархидонстии и вся веси их рекут тебе: еда на пленение, еже пленити, ты грядеши, и взяти корысти? И собрал еси люди твоя взяти сребро и злато, отвести притяжания и имения, еже пленити плен велик.
Шу тапта Шеба, Дедан, Таршиштики содигәрләр барлиқ яш ширлири билән сәндин: «Сән олҗа елишқа кәлдиңму? Сән топ-топ адәмлириңни булаң-талаң қиливелишқа — алтун-күмүчни елип кетишкә, мал-дунияни елип кетишкә, зор бир олҗиға еришивелишқа жиғдиңму?» — дәп сорайду.
14 Того ради прорцы, сыне человечь, и рцы Гогу: сия глаголет Адонаи Господь: не в той ли день, егда жити будут людие Мои Израиль с миром, востанеши?
Шуңа бешарәт бәргин, и инсан оғли, Гогқа шундақ дегин: — Рәб Пәрвәрдигар шундақ дәйду: — Мениң хәлқим Исраил аман-есән болидиған күнини, сән билип йәтмәмсән?
15 И приидеши от места своего от конца севера, и языцы мнози с тобою: конницы на конех вси, собор велик и сила многа,
Сән өз җайиңдин, йәни шималниң әң чәт җайидин чиқисән, сән вә саңа һәмраһ болған нурғун әлләр, һәммиси атлиқ болуп, топ-топ адәмләр, чоң қошун болисән.
16 и взыдеши на люди Моя Израиля, яко облак покрыти землю: в последния дни будет, и возведу тя на землю Мою, да Мя уведят вси языцы, егда освящуся в тебе пред ними, (о, Гог!)
Сән йәр йүзини қаплиған булуттәк хәлқим Исраилға қарши чиқисән — бу ахирқи заманларда болиду — Мән сени өз зиминимға қаршилишишқа чиқиримән; шундақ қилип Мән сән арқилиқ, и Гог, әлләрниң көз алдида Өзүмниң пак-муқәддәс екәнлигимни көрсәткәндә, улар Мени тонуйду».
17 сия глаголет Адонаи Господь Гогу: ты еси, о немже глаголах во дни первыя рукою раб Моих пророк Израилевых, прорекших в оныя дни и лета, еже привести тя на ня.
— Рәб Пәрвәрдигар шундақ дәйду: «Мән қедимки заманларда қуллирим болған Исраилдики пәйғәмбәрләр арқилиқ бешарәт қилған бириси сән әмәсму? Улар шу күнләрдә, шундақла көп жиллардин бери, Мениң сени хәлқимгә қаршилишишқа чиқиридиғанлиғим тоғрилиқ бешарәт бәргән әмәсму?
18 И будет в той день, в оньже приидет Гог на землю Израилеву, глаголет Адонаи Господь, взыдет ярость Моя во гневе Моем
Вә шу күни, йәни Гог Исраил зиминиға қарши чиққан күни шундақ болидуки, — дәйду Рәб Пәрвәрдигар, — ғәзивим билән Мениң қәһрим өрләп чиқиду.
19 и рвения Моя во огни гнева Моего: глаголах, аще не будет в той день трус велик на земли Израилеве:
Мениң [Өз хәлқимгә] болған қизғинлиғимдин, ғәзәп билән шундақ сөз қилғанмәнки, Исраил зиминида зор йәр тәврәш болиду;
20 и потрясутся от лица Господня рыбы морския и птицы небесныя, и зверие польнии и вси гади ползающии по земли, и вси человецы иже на лицы земли, и расторгнутся горы и падут дебри, и всяка стена на землю падет.
шуниң билән деңиздики белиқлар, асмандики учар-қанатлар, даладики һайванлар, йәр йүзидики өмилигүчи һайванлар вә йәр йүзидә турған барлиқ инсанлар Мениң йүзүм алдида тәвринип кетиду; тағлар өрүлүп, тик ярлар ғулап кетиду, барлиқ тамлар йәргә өрүлүп чүшиду.
21 И призову нань весь страх мечный, глаголет Адонаи Господь: мечь человека на брата его будет.
Мән барлиқ тағлиримда униң билән қаршилишишқа бир қилич чақиримән, — дәйду Рәб Пәрвәрдигар, — һәр бирсиниң қиличи өз қериндишигә қарши чиқиду.
22 И отсужду ему смертию и кровию, и дождем потопляющим и камением градным, огнь и камень горящь одождю нань и на вся сущыя с ним и на языки многия с ним:
Мән ваба кесили вә қан төкүш билән униңға һөкүм чиқирип җазалашқа киришимән; Мән униңға, униң қошунлири үстигә, униңға һәмраһ болған нурғун әлләр үстигә дәһшәтлик ямғур, зор мөлдүр ташлири, от вә гүнгүрт яғдуримән;
23 и возвеличуся и освящуся, и прославлюся и уведан буду пред языки многими, и уведят, яко Аз есмь Господь.
Мән Өзүмни улуқлап, Өзүмни пак-муқәддәс дәп көрситимән; вә нурғун әлләрниң көз алдида намайән болимән, улар Мениң Пәрвәрдигар екәнлигимни тонуп йетиду».
