Книга пророка Иезекииля 33
1 И быти слово Господне ко мне глаголя:
E la parola dell’Eterno mi fu rivolta in questi termini:
2 сыне человечь, глаголи ко сыном людий твоих и речеши к ним: земля, на нюже Аз аще наведу мечь, и поймут людие земли человека единаго от себе и поставят его себе во стража,
“Figliuol d’uomo, parla ai figliuoli del tuo popolo, e di’ loro: Quando io farò venire la spada contro un paese, e il popolo di quel paese prenderà nel proprio seno un uomo e se lo stabilirà come sentinella,
3 и узрит мечь грядущь на землю, и вострубит трубою, и проповесть людем,
ed egli, vedendo venire la spada contro il paese, sonerà il corno e avvertirà il popolo,
4 и услышит услышавый глас трубы, а не сохранится, и найдет мечь и постигнет его, кровь его на главе его будет:
se qualcuno, pur udendo il suono del corno, non se ne cura, e la spada viene e lo porta via, il sangue di quel tale sarà sopra il suo capo;
5 яко слыша глас трубы и не сохранися, кровь его на нем будет: а сей, понеже сохранися, душу свою избавил.
egli ha udito il suono del corno, e non se n’è curato; il suo sangue sarà sopra lui; se se ne fosse curato, avrebbe scampato la sua vita.
6 И страж, аще увидит мечь грядущь, и не вострубит трубою, (и не проповесть людем, ) и людие не охранят себе, и нашед мечь возмет от них душу, та убо беззакония ради своего взяся, а крове ея от руки стража взыщу.
Ma se la sentinella vede venir la spada e non suona il corno, e il popolo non è stato avvertito, e la spada viene e porta via qualcuno di loro, questi sarà portato via per la propria iniquità, ma io domanderò contro del suo sangue alla sentinella.
7 И ты, сыне человечь, во стража дах тя дому Израилеву, и услышиши от уст Моих слово, и проповеси им от Мене.
Ora, o figliuol d’uomo, io ho stabilito te come sentinella per la casa d’Israele; quando dunque udrai qualche parola dalla mia bocca, avvertili da parte mia.
8 Егда реку грешнику: грешниче, смертию умреши: и не будеши глаголати (грешнику), еже сохранитися нечестивому, (еже обратитися ему) от пути своего (и живу быти ему), той беззаконник во беззаконии своем умрет, а крове его от руки твоея взыщу.
Quando avrò detto all’empio: Empio, per certo tu morrai! e tu non avrai parlato per avvertir l’empio che si ritragga dalla sua via, quell’empio morrà per la sua iniquità, ma io domanderò conto del suo sangue alla tua mano.
9 Аще же ты проповеси нечестивому путь его, еже обратитися от него, и не обратится с пути своего, той в нечестии своем умрет, а ты душу твою избавил еси.
Ma, se tu avverti l’empio che si ritragga dalla sua via, e quegli non se ne ritrae, esso morrà per la sua iniquità, ma tu avrai scampato l’anima tua.
10 И ты, сыне человечь, рцы дому Израилеву: сице ресте глаголюще: прелести нашя и беззакония наша в нас суть, и мы в них таем, и како нам живым быти?
E tu, figliuol d’uomo, di’ alla casa d’Israele: Voi dite così: Le nostre trasgressioni e i nostri peccati sono su noi, e a motivo d’essi noi languiamo: come potremmo noi vivere?
11 Рцы им: живу Аз, глаголет Адонаи Господь, не хощу смерти грешника, но еже обратитися нечестивому от пути своего и живу быти ему: обращением обратитеся от пути вашего злаго: и вскую умираете, доме Израилев?
Di’ loro: Com’è vero ch’io vivo, dice il Signore, l’Eterno, io non mi compiaccio della morte dell’empio, ma che l’empio si converta dalla sua via e viva; convertitevi, convertitevi dalle vostre vie malvage! E perché morreste voi, o casa d’Israele?
12 И ты, сыне человечь, рцы ко сыном людий твоих: правда праведника не избавит его, в оньже день прельстится: и беззаконие беззаконника не убиет, в оньже день обратится от беззакония своего: и праведник не может спастися в день греха своего.
E tu, figliuol d’uomo, di’ ai figliuoli del tuo popolo: La giustizia del giusto non lo salverà nel giorno della sua trasgressione; e l’empio non cadrà per la sua empietà nel giorno in cui si sarà ritratto dalla sua empietà; nello stesso modo che il giusto non potrà vivere per la sua giustizia nel giorno in cui peccherà.
13 Егда реку праведнику: жизнию жив будеши: сей же уповая на правду свою и сотворит беззаконие, вся правды его не воспомянутся, в неправде своей, юже сотвори, в той умрет.
Quand’io avrò detto al giusto che per certo egli vivrà, s’egli confida nella propria giustizia e commette l’iniquità, tutti i suoi atti giusti non saranno più ricordati, e morrà per l’iniquità che avrà commessa.
14 И егда реку нечестивому: смертию умреши: и обратится от греха своего и сотворит суд и правду,
E quando avrò detto all’empio: Per certo tu morrai, s’egli si ritrae dal suo peccato e pratica ciò ch’è conforme al diritto e alla giustizia,
15 и залог отдаст и восхищеное возвратит, беззаконник в заповедех жизни ходити будет, еже не сотворити неправды, жизнию жив будет и не умрет:
se rende il pegno, se restituisce ciò che ha rapito, se cammina secondo i precetti che dànno la vita, senza commettere l’iniquità, per certo egli vivrà, non morrà;
16 вси греси его, яже согреши, не помянутся: понеже суд и правду сотвори, жив будет в них.
tutti i peccati che ha commessi non saranno più ricordati contro di lui; egli ha praticato ciò ch’è conforme al diritto ed alla giustizia; per certo vivrà.
17 И рекут сынове людий твоих: неправ путь Господень. И се, путь их неправ.
Ma i figliuoli del tuo popolo dicono: La via del Signore non è ben regolata; ma è la via loro quella che non è ben regolata.
18 Егда совратится праведник от правды своея и сотворит беззаконие, и умрет в нем.
Quando il giusto si ritrae dalla sua giustizia e commette l’iniquità, egli muore a motivo di questo;
19 И егда грешник возвратится от беззакония своего и сотворит суд и правду, той жив будет в них.
e quando l’empio si ritrae dalla sua empietà e si conduce secondo il diritto e la giustizia, a motivo di questo, vive.
20 И се есть, еже рекосте: неправ путь Господень. Комуждо по путем его сужду вам, доме Израилев.
Voi dite: La via del Signore non è ben regolata! Io vi giudicherò ciascuno secondo le vostre vie, o casa d’Israele!”
21 И бысть во второенадесять лето, месяца вторагонадесять, в пятый день месяца пленения нашего, прииде ко мне от Иерусалима уцелевый глаголя: пленен бысть град.
Il dodicesimo anno della nostra cattività, il decimo mese, il quinto giorno del mese, un fuggiasco da Gerusalemme venne a me, e mi disse: La città è presa!
22 И рука Господня бысть на мне в вечер, прежде пришествия его, и отверзе уста моя, дондеже прииде ко мне заутра: и отверзшаяся уста моя не затворишася ктому.
La sera avanti la venuta del fuggiasco, la mano dell’Eterno era stata sopra di me, ed egli m’aveva aperta la bocca, prima che quegli venisse a me la mattina; la bocca mi fu aperta, ed io non fui più muto.
23 И бысть слово Господне ко мне глаголя:
E la parola dell’Eterno mi fu rivolta in questi termini:
24 сыне человечь, живущии на опустевших местех во земли Израилеве глаголют: един бяше Авраам и одержаше землю, а мы множайшии есмы, нам дана есть земля во одержание.
“Figliuol d’uomo, gli abitanti di quelle rovine, nel paese d’Israele, dicono: Abrahamo era solo, eppure ebbe il possesso del paese; e noi siamo molti, il possesso del paese è dato a noi.
25 Того ради рцы им: сице глаголет Адонаи Господь: понеже с кровию ясте и очи ваши воздвигосте ко кумиром и кровь проливаете, и землю ли наследите?
Perciò di’ loro: Così parla il Signore, l’Eterno: Voi mangiate la carne col sangue, alzate gli occhi verso i vostri idoli, spargete il sangue, e possedereste il paese?
26 Стасте с мечем вашим, сотвористе мерзости, и кийждо жену ближняго своего осквернисте, и тако ли землю имате наследити?
Voi v’appoggiate sulla vostra spada, commettete abominazioni, ciascun di voi contamina la moglie del prossimo, e possedereste il paese?
27 Того ради рцы им: сия глаголет Адонаи Господь: живу Аз, яко падут мечем сущии во опустевших, и иже на лицы поля, зверем польным предадутся на изядение, и сущыя во градех и иже в пещерах смертию поражу,
Di’ loro così: Così parla il Signore, l’Eterno: Com’è vero ch’io vivo, quelli che stanno fra quelle ruine cadranno per la spada; quelli che son per i campi li darò in pasto alle bestie; e quelli che son nelle fortezze e nelle caserme morranno di peste!
28 и дам землю на опустение, и погибнет гордость крепости ея, и опустеют горы Израилевы, занеже не будет проходящаго:
E io ridurrò il paese in una desolazione, in un deserto; l’orgoglio della sua forza verrà meno, e i monti d’Israele saranno così desolati, che nessuno vi passerà più.
29 и уведят, яко Аз Господь: и сотворю землю их пусту, и опустеет всех ради мерзостей их, яже сотвориша.
Ed essi conosceranno che io sono l’Eterno, quando avrò ridotto il paese in una desolazione, in un deserto, per tutte le abominazioni che hanno commesse.
30 И ты, сыне человечь, сынове людий твоих глаголющии о тебе у забрал и во вратех дворов, и глаголют кийждо ко ближнему своему и кийждо ко брату своему, глаголюще: соберимся и услышим исходящая от уст Господних.
E quant’è a te, figliuol d’uomo, i figliuoli del tuo popolo discorrono di te presso le mura e sulle porte delle case; e parlano l’uno con l’altro e ognuno col suo fratello, e dicono: Venite dunque ad ascoltare qual è la parola che procede dall’Eterno!
31 И приходят к тебе, якоже сходятся людие, и седят людие Мои пред тобою, и послушают глаголов твоих, и не сотворят их: понеже лжа во устех их, и вслед скверн их сердце их ходит.
E vengon da te come fa la folla, e il mio popolo si siede davanti a te, e ascolta le tue parole, ma non le mette in pratica; perché, con la bocca fa mostra di molto amore, ma il suo cuore va dietro la cupidigia.
32 И будеши им яко глас песнивца сладкогласнаго благосличнаго, и услышат глаголы твоя, и не сотворят их.
Ed ecco, tu sei per loro come una canzone d’amore d’uno che abbia una bella voce, e sappia suonar bene; essi ascoltano le tue parole, ma non le mettono in pratica;
33 И егда приидеши, рекут: се, прииде. И уведят, яко пророк бе среде их.
ma quando la cosa avverrà ed ecco che sta per avvenire essi conosceranno che in mezzo a loro c’è stato un profeta”.
