Исход 5
1 И по сих вниде Моисей и Аарон к фараону и реша ему: сия глаголет Господь Бог Израилев: отпусти люди Моя, да праздник сотворят Мне в пустыни.
Depois vieram Moisés e Aarão, e disseram ao Faraó: “Isto é o que Javé, o Deus de Israel, diz: 'Deixe o meu povo ir, para que me celebrem um banquete no deserto'”.
2 Рече же фараон: кто есть, Егоже послушаю гласа, яко отпустити имам сыны Израилевы? Не вем Господа, и Израиля не отпущу.
Faraó disse: “Quem é Iavé, que eu deveria ouvir sua voz para deixar Israel ir? Eu não conheço Iavé, e além disso não vou deixar Israel ir”.
3 И глаголют ему: Бог Еврейский призва нас: пойдем убо путем трех дний в пустыню, да пожрем Господу Богу нашему, да не когда случится нам смерть или убийство.
Eles disseram: “O Deus dos hebreus se reuniu conosco. Por favor, deixe-nos ir três dias de viagem ao deserto, e sacrificar-nos a Javé, nosso Deus, para que ele não caia sobre nós com pestilência, ou com a espada”.
4 И рече им царь Египетский: вскую, Моисей и Аарон, развращаете люди моя от дел их? Идите кийждо вас на дела своя.
O rei do Egito disse-lhes: “Por que vocês, Moisés e Aarão, tiram o povo de seu trabalho? Voltem aos seus fardos”!
5 И рече фараон: се, ныне умножишася людие сии на земли: убо не дадим почити им от дел.
O Faraó disse: “Eis que o povo da terra é agora muitos, e vós os fazeis descansar de seus fardos”.
6 Заповеда же фараон приставником дел людских и книгочиям, глаголя:
No mesmo dia, o Faraó comandou os encarregados do povo e seus oficiais, dizendo:
7 не ктому приложите даяти плев людем к плинфоделанию, якоже вчера и третияго дне: но сами да идут и собирают плевы себе:
“Não darás mais palha ao povo para fazer tijolos, como antes”. Deixe-os ir e recolher a palha para si mesmos”.
8 и урок плинфоделания, еже они творят, на кийждо день наложите им: не уемлите ничтоже: праздни бо суть: сего ради возопиша, глаголюще: да пойдем, и пожрем Богу нашему:
Você exigirá deles o número dos tijolos que eles fizeram antes. Não diminuirá nada disso, pois eles estão ociosos. Portanto, eles choram, dizendo: “Vamos e sacrifiquemos a nosso Deus”.
9 да отягчатся дела людий сих, и да пекутся о них, и не помыслят о словесех суетных.
Que o trabalho mais pesado seja imposto aos homens, para que eles possam trabalhar nele. Não deixe que eles prestem atenção às palavras mentirosas”.
10 Понуждаху же их приставницы и книгочия и глаголаху людем, рекуще: сия глаголет фараон: не ктому даю вам плев:
Os encarregados do povo saíram com seus oficiais e falaram ao povo, dizendo: “Isto é o que o Faraó diz: 'Não lhe darei palha'.
11 сами вы шедше собирайте себе плевы, идеже аще обрящете: ибо не будет уято от урока вашего ничтоже.
Go vós mesmos, recebei palha onde puderdes encontrá-la, pois nada do vosso trabalho será diminuído”.
12 И разыдошася людие по всей земли Египетстей собирати тростие на плевы.
Assim, o povo estava espalhado por toda a terra do Egito para colher palha.
13 Приставницы же понуждаху их, глаголюще: совершайте дела ваша урочная на всяк день, якоже и егда плевы даяхом вам.
Os encarregados da tarefa diziam com urgência: “Cumpram sua quota de trabalho diariamente, como quando havia palha”.
14 И биени быша книгочия рода сынов Израилевых, иже быша приставлени над ними от приставников фараоновых, глаголюще: почто не совершисте урока вашего плинфеннаго, якоже вчера и третияго дне, такожде и днесь?
Os oficiais das crianças de Israel, que os encarregados do Faraó tinham colocado sobre eles, foram espancados e perguntaram: “Por que você não cumpriu sua cota tanto ontem como hoje, ao fazer tijolos como antes?”
15 Вшедше же книгочия сынов Израилевых, возопиша к фараону, глаголюще: почто ты тако твориши рабом твоим?
Então os oficiais das crianças de Israel vieram e gritaram ao Faraó, dizendo: “Por que você lida desta maneira com seus servos?
16 Плев не дают рабом твоим, и плинфы нам глаголют творити: и се, раби твои мучими суть: обидиши убо людий твоих.
Não se dá palha a seus servos, e eles nos dizem: “Façam tijolos!” e eis que seus servos são espancados; mas a culpa está em seu próprio povo”.
17 И рече им: праздни, праздни есте: сего ради глаголете: да идем, пожрем Богу нашему:
Mas o Faraó disse: “Você está ocioso! Vocês estão ociosos! Portanto, você diz: “Vamos e sacrifiquemos a Javé”.
18 ныне убо шедше делайте плев бо не дам вам, урок же делания плинфеннаго да отдаете.
Go portanto agora, e trabalhai; pois não vos será dada nenhuma palha; contudo, entregareis o mesmo número de tijolos”!
19 Видяху же книгочии сынов Израилевых себе во злых, глаголюще: не оставите плинфоделания урочнаго дню.
Os oficiais das crianças de Israel viram que estavam em apuros quando foi dito: “Você não diminuirá nada de sua cota diária de tijolos”!
20 Сретоша же Моисеа и Аарона, идущих во сретение им, исходящым им от фараона,
Eles encontraram Moisés e Aarão, que ficaram de pé ao longo do caminho, ao saírem do Faraó.
21 и реша им: да видит Бог и судит вам, яко огнусисте дух ваш пред фараоном и пред рабы его, дати мечь в руки его убити нас.
Disseram-lhes: “Que Javé olhe para vocês e julgue, porque vocês nos fizeram um fedor a ser abominado aos olhos do Faraó, e aos olhos de seus servos, para colocar uma espada na mão deles para nos matar”!
22 Возвратися же Моисей ко Господу и рече: молютися, Господи, почто озлобил еси люди сия? И вскую послал еси мя?
Moisés voltou para Yahweh e disse: “Senhor, por que você trouxe problemas a este povo? Por que o Senhor me enviou?
23 И отнележе внидох к фараону, глаголати Твоим именем, (он) озлоби люди сия, и не избавил еси людий Твоих.
Pois desde que vim ao faraó para falar em seu nome, ele trouxe problemas a este povo. O Senhor não resgatou seu povo de maneira alguma”!
