Исход 5
1 И по сих вниде Моисей и Аарон к фараону и реша ему: сия глаголет Господь Бог Израилев: отпусти люди Моя, да праздник сотворят Мне в пустыни.
POI Mosè ed Aaronne vennero a Faraone, e gli dissero: Così ha detto il Signore Iddio d'Israele: Lascia andare il mio popolo, acciocchè mi celebri una festa nel deserto.
2 Рече же фараон: кто есть, Егоже послушаю гласа, яко отпустити имам сыны Израилевы? Не вем Господа, и Израиля не отпущу.
Ma Faraone disse: Chi [è] il Signore, che io ubbidisca alla sua voce, per lasciare andare Israele? Io non conosco il Signore, e anche non lascerò andare Israele.
3 И глаголют ему: Бог Еврейский призва нас: пойдем убо путем трех дний в пустыню, да пожрем Господу Богу нашему, да не когда случится нам смерть или убийство.
Ed essi dissero: L'Iddio degli Ebrei ci ha scontrati; deh! [lascia] che noi andiamo tre giornate di cammino nel deserto, e che sacrifichiamo al Signore Iddio nostro; che talora egli non si avventi sopra noi con pestilenza, o con la spada.
4 И рече им царь Египетский: вскую, Моисей и Аарон, развращаете люди моя от дел их? Идите кийждо вас на дела своя.
E il re di Egitto disse loro: O Mosè ed Aaronne, perchè distraete il popolo dalle sue opere? andate a' vostri incarichi.
5 И рече фараон: се, ныне умножишася людие сии на земли: убо не дадим почити им от дел.
Faraone disse ancora: Ecco, ora il popolo del paese [è] in gran numero; e voi lo fate restare da' suoi incarichi.
6 Заповеда же фараон приставником дел людских и книгочиям, глаголя:
E quell'istesso giorno Faraone comandò a' commissari [costituiti] sopra il popolo, e a' rettori d'esso, e disse:
7 не ктому приложите даяти плев людем к плинфоделанию, якоже вчера и третияго дне: но сами да идут и собирают плевы себе:
Non continuate più a dar della paglia a questo popolo, per fare i mattoni, come [avete fatto] per addietro; vadano essi [medesimi], e raccolgansi della paglia.
8 и урок плинфоделания, еже они творят, на кийждо день наложите им: не уемлите ничтоже: праздни бо суть: сего ради возопиша, глаголюще: да пойдем, и пожрем Богу нашему:
E pure imponete loro la [medesima] somma di mattoni che facevano per addietro; non diminuitene [nulla]; perciocchè essi [sono] oziosi, e però gridano, dicendo: Andiamo, sacrifichiamo all'Iddio nostro.
9 да отягчатся дела людий сих, и да пекутся о них, и не помыслят о словесех суетных.
Sia il lavoro aggravato sopra questi uomini; e lavorino intorno ad esso, e non attendano a parole di menzogna.
10 Понуждаху же их приставницы и книгочия и глаголаху людем, рекуще: сия глаголет фараон: не ктому даю вам плев:
I commissari adunque del popolo, e i rettori di esso, uscirono fuori, e dissero al popolo: Così ha detto Faraone: Io non vi darò più paglia.
11 сами вы шедше собирайте себе плевы, идеже аще обрящете: ибо не будет уято от урока вашего ничтоже.
Andate voi [medesimi], e prendetevi della paglia dovunque ne troverete; perciocchè nulla sarà diminuito del vostro lavoro.
12 И разыдошася людие по всей земли Египетстей собирати тростие на плевы.
E il popolo si sparse per tutto il paese di Egitto, per raccoglier della stoppia in [luogo] di paglia.
13 Приставницы же понуждаху их, глаголюще: совершайте дела ваша урочная на всяк день, якоже и егда плевы даяхом вам.
E i commissari sollecitavano, dicendo: Fornite le vostre opere, giorno per giorno, come quando avevate della paglia.
14 И биени быша книгочия рода сынов Израилевых, иже быша приставлени над ними от приставников фараоновых, глаголюще: почто не совершисте урока вашего плинфеннаго, якоже вчера и третияго дне, такожде и днесь?
E i rettori dei figliuoli d'Israele, i quali i commissari di Faraone aveano costituiti sopra loro, furono battuti; e fu [lor] detto: Perchè non avete voi fornito ieri ed oggi la somma de' mattoni che vi è imposta, come per addietro?
15 Вшедше же книгочия сынов Израилевых, возопиша к фараону, глаголюще: почто ты тако твориши рабом твоим?
E i rettori de' figliuoli d'Israele vennero, e gridarano a Faraone, dicendo: Perchè fai così a' tuoi servitori?
16 Плев не дают рабом твоим, и плинфы нам глаголют творити: и се, раби твои мучими суть: обидиши убо людий твоих.
E' non si dà paglia a' tuoi servitori, e pur ci dicono: Fate de' mattoni; ed ora i tuoi servitori [son] battuti; e il tuo popolo commette fallo.
17 И рече им: праздни, праздни есте: сего ради глаголете: да идем, пожрем Богу нашему:
Ed egli disse: Voi [siete] oziosi, [voi siete] oziosi; perciò dite: Andiamo, sacrifichiamo al Signore.
18 ныне убо шедше делайте плев бо не дам вам, урок же делания плинфеннаго да отдаете.
Ora dunque andate, lavorate; e' non vi si darà paglia, e pur renderete la somma de' mattoni.
19 Видяху же книгочии сынов Израилевых себе во злых, глаголюще: не оставите плинфоделания урочнаго дню.
E i rettori de' figliuoli d'Israele, veggendoli a mal [partito], essendo lor detto: Non diminuite nulla de' mattoni impostivi giorno per giorno,
20 Сретоша же Моисеа и Аарона, идущих во сретение им, исходящым им от фараона,
quando uscirono d'appresso a Faraone, scontrarono Mosè ed Aaronne, che si presentarono davanti a loro.
21 и реша им: да видит Бог и судит вам, яко огнусисте дух ваш пред фараоном и пред рабы его, дати мечь в руки его убити нас.
Ed essi dissero loro: Il Signore riguardi a voi, e faccia[ne] giudicio; conciossiachè voi abbiate renduto puzzolente l'odor nostro appo Faraone, e appo i suoi servitori, dando loro in mano la spada per ucciderci.
22 Возвратися же Моисей ко Господу и рече: молютися, Господи, почто озлобил еси люди сия? И вскую послал еси мя?
E MOSÈ ritornò al Signore, e disse: Signore, perchè hai fatto [questo] male a questo popolo? perchè mi hai mandato?
23 И отнележе внидох к фараону, глаголати Твоим именем, (он) озлоби люди сия, и не избавил еси людий Твоих.
Conciossiachè dacchè io son venuto a Faraone, per parlargli in nome tuo, egli abbia trattato male questo popolo; e tu non hai punto liberato il tuo popolo.
