< Книга Есфири 3 >
1 И по сих прослави царь Артаксеркс Амана сына Амадафуина Вугеанина и вознесе его, и председяше вышше всех другов его:
Бу ишлардин кейин падиша Аһашверош Агагийлардин болған Һаммидатаниң оғли Һаманниң мәнсивини өстүрди; падиша униң орнини өстүрүп, өзи билән биллә ишләйдиған барлиқ әмирләрниңкидин жуқури қилди.
2 и вси, иже во дворе (цареве), покланяхуся Аману: сице бо повеле царь творити. Мардохей же не кланяшеся ему.
Падиша униң һәққидә әмир қилғачқа, орда дәрвазисида турған падишаниң барлиқ әмәлдарлири Һаманниң алдида тазим қилип баш уратти; лекин Мордикай болса Һаманға нә тазим қилмиди, нә баш урмиди.
3 И глаголаша сущии во дворе цареве Мардохею: мардохее, чесо ради не слушаеши глаголемых от царя?
Орда дәрвазисида турған падишаниң хизмәткарлири Мордикайдин: — Сили немишкә падишаниң әмригә хилаплиқ қилидила? — дәп сорайтти.
4 По вся же дни глаголаху ему, и не послушаше их. И возвестиша Аману, яко Мардохей сопротивляется повелению цареву, и поведа им Мардохей, яко Иудеанин есть.
Шундақ болдики, улар һәр күни несиһәт қилишқан болсиму, у қулақ салмиғандин кейин, улар: — Қени, Мордикайниң қилған бу ишиға йол қоюламду-йоқ, бир көрәйличу, дәп буни Һаманға ейтти; чүнки у уларға өзиниң Йәһудий екәнлигини ейтқан еди.
5 И уведав Аман, яко не кланяется ему Мардохеи, разгневася зело
Һаман Мордикайниң өзигә баш уруп тазим қилмиғанлиғини көрүп қаттиқ ғәзәпләнди.
6 и умысли погубити вся Иудеи, иже в царстве Артаксерксове:
Лекин у «Мордикайниң үстигә қол селишни кичиккинә бир иш» дәп һесаплиди; чүнки улар Мордикайниң миллитини униңға дәп қойған еди; шуңа Һаман Аһашверошниң пүткүл падишалиғидики Йәһудийларни, йәни Мордикайниң хәлқини бирақла йоқитиш йолини издәп жүрди.
7 и сотвори совет в лето второенадесять царства Артаксерксова, и меташе жребия день от дне и месяц от месяца, яко погубити во един день род Мардохеев: и паде жребий на четвертыйнадесять день месяца, иже есть Адар.
Падиша Аһашверошниң он иккинчи жили биринчи айда, йәни Нисан ейида, бириси Һаманниң алдида [қутлуқ] ай-күнни бекитиш үчүн һәр күн, һәр ай бойичә «пур», йәни чәк ташливиди, он иккинчи айға, йәни «Адар ейи»ға чиқти.
8 И рече (Аман) ко царю Артаксерксу, глаголя: есть язык разсеянный во языцех во всем царстве твоем: законы же их странни паче всех язык, и законов царских не слушают, и не пользует царю оставити их:
Һаман падиша Аһашверошқа: — Падишаһлиқлириниң һәр қайси өлкилиридики әл-милләтләр арисида чечилип яшаватқан бир хәлиқ бар; уларниң қанун-бәлгүлимилири башқа хәлиқләрниңкигә охшимайду, улар алийлириниң қанун-бәлгүлимилиригиму бойсунмайду; шуңа уларниң яшишиға йол қоюш алийлириға һеч пайда йәткүзмәйду.
9 и аще годе есть цареви, да повелит погубити я: аз же запишу в сокровище царево десять тысящ талант сребра.
Әгәр падишасимға лайиқ көрүнсә, уларни йоқитиш тоғрилиқ ярлиқ пүтүп чүшүргәйла; мана мән өз йенимдин он миң талант күмүчни алийлириниң ғәзнилиригә селиш үчүн падишалиқниң ишлирини башқуридиған хадимларниң қолиға тапшуримән, деди.
10 И снем царь перстень (с руки своея), даде в руце Аману, да запечатает писания написанная на Иудей.
Шуниң билән падиша өзиниң бармиғидин үзүкни сийрип чиқирип, Йәһудийларниң рәқиби, Агагий Һаммидатаниң оғли Һаманға берип:
11 И рече царь Аману: сребро убо имей ты себе, людем же твори, якоже хощеши.
— Шу күмүчләрни өзүңгә инъам қилдим, у хәлиқниму саңа тапшурдум, уларни қандақ қилишни халисаң, шундақ қил! — деди.
12 И призвани быша писцы царевы в третийнадесять день месяца перваго, и написаша, якоже повеле Аман, к воеводам и началником по всем странам, от Индийския области даже и до Ефиопии, сто двадесяти седми странам, началствующым над языки по их языку, именем Артаксеркса царя.
Андин биринчи айниң он үчинчи күни падишаниң мирзилири чақирилип, ярлиқ Һаманниң барлиқ тапилиғини бойичә пүтүлди; у һәр қайси өлкиләргә өз йезиғида, һәр қайси әл-милләткә өз тилида яздурулуп, һәр бир өлкиләрниң валийлириға, һәр бир әл-милләтниң әмирлиригә әвәтилди; ярлиқ падиша Аһашверошниң намида пүтүлгән болуп, униң үзүк мөһүри билән печәтләнди.
13 И посла с писмоносцы писания в царство Артаксерксово, да побиют род Жидовский в день един месяца вторагонадесять, иже есть Адар, и да расхитят имения их.
Ярлиқ мәктуплири чапармәнләрниң қоли билән падишалиқниң һәр қайси өлкилиригә йәткүзүлди; униңда бир күн ичидә — Он иккинчи айниң, йәни Адар ейиниң он үчинчи күни қери-яш, балилар вә аяллар демәй, барлиқ Йәһудийларни қоймай қирип, өлтүрүп, нәсли қурутуветилсун, уларниң мал-мүлки олҗа қилинсун, дейилгән еди.
14 Списания же епистолии посылахуся по странам, и повелено бысть всем языком готовым быти в нареченный день.
Шу ярлиқ һәр бир өлкидә җакалиниш үчүн, шундақла шу күни һәр бир хәлиқ шундақ қилишқа тәйяр болуп туруши үчүн, мәктупниң көчүрмә нусхилири һәр бир әл-милләткә елан қилинмақчи болди.
15 Приспе же дело и в Сусы: и царь убо и Аман пирующа наслаждастася, град же (Сусы) мятяшеся.
Чапармәнләр падишаниң әмри бойичә дәрһал йолға чиқти; ярлиқ Шушан қәлъәсиниң өзидиму елан қилинди. Бу чағда падиша Һаман билән шарап ичишкә олтарған еди. Лекин Шушан шәһиридикиләр дәккә-дүккигә чөмүп кетишти.