Вторая книга Царств 16
1 И Давид прейде мало что от роса, и се, Сива отрок Мемфивосфеов в сретение ему: и супруг ослят оседланых, и на них двести хлебов, и сто гроздий, и сто фиников, и мех вина.
Давут тағниң чоққисидин әндила өтүшигә Мәфибошәтниң хизмәткари Зиба икки йүз нан, бир йүз кишмиш пошкили, йүз язлиқ мевә пошкили вә бир тулум шарапни икки ешәккә артип униң алдиға чиқти.
2 И рече царь к Сиве: что сия тебе? И рече Сива: ослята на яждение дому цареву, а хлебы и финики на снедение отроком, и вино пити ослабевшым в пустыни.
Падиша Зибаға: Буларни немә үчүн әкәлдиң? деди. Зиба: Ешәкләрни падишаниң аилисидикиләр мениши үчүн, нанлар билән язлиқ мивиләрни ғуламларниң йейиши үчүн, шарапни чөлдә һерип кәткәнләрниң ичиши үчүн әкәлдим — деди.
3 И рече царь: и где сын господина твоего? И рече Сива ко царю: се, седит во Иерусалиме, яко рече: днесь возвратят ми весь дом Израилев царство отца моего.
Падишаһ: Ғоҗаңниң оғли нәдә? — дәп сориди. Зиба падишаға җавап берип: У йәнила Йерусалимда қалди, чүнки у: Бүгүн Исраил җәмәтидикиләр атамниң падишалиғини маңа яндуруп бериду, дәп олтириду — деди.
4 И рече царь к Сиве: се, тебе вся елика суть Мемфивосфеова. И рече Сива поклонився: да обрящу благодать пред очима твоима, господи мой царю.
Падиша Зибаға: Мана Мәфибошәтниң һәммиси саңа тәвә болсун, девиди, Зиба: Мән силигә тазим қилимән; силиниң алдилирида илтипат тапсам, и ғоҗам падиша, — деди.
5 И прииде Давид царь до Вафирима, и се, оттуду муж исхождаше от рода дому Сауля, имя же ему Семей сын Гирань: изыде же исходя и проклиная
Давут падиша Баһуримға кәлгәндә, мана Саулниң җәмәтидин болған, Гераниң оғли Шимәй исимлиқ бир адәм шу йәрдин униң алдиға чиқти; у бу яққа кәлгәч кимду бирини қарғавататти.
6 и камением метая на Давида и на вся отроки царя Давида: и вси людие и вси сильнии одесную и ошуюю царя бяху.
У Давутниң өзигә вә Давут падишаниң барлиқ хизмәткарлириға қарап ташларни атти; һәммә хәлиқ билән барлиқ палванлар падишаниң оң тәрипидә вә сол тәрипидә туратти.
7 И тако рече Семей проклиная его: изыди, изыди, мужу кровей и мужу беззаконный:
Шимәй қарғап: Йоқал, йоқал, һәй сән қанхор, иплас!
8 возврати на тя Господь вся крови дому Сауля, понеже воцарился еси вместо его: и даде Господь царство в руце Авессалома сына твоего: и се, ты в злобе твоей, яко муж кровей ты.
Сән Саулниң орнида падиша болдуң, лекин Пәрвәрдигар униң җәмәтиниң қенини сениң бешиңға қайтурди; әнди Пәрвәрдигар падишалиқни оғлуң Абшаломниң қолиға бәрди; мана, өзүңниң рәзиллигиң сениң үстүңгә чүшти, чүнки сән бир қанхорсән! — деди.
9 И рече Авесса сын Саруин ко царю: почто проклинает пес умерший сей господина моего царя? Ныне пойду, и отиму главу его.
Зәруияниң оғли Абишай падишаға: Немишкә бу өлүк ишт ғоҗам падишани қарғисун? У йәргә берип униң бешини кәскили маңа иҗазәт бәргәйсән! — деди.
10 И рече царь ко Авессе: что мне и вам, сынове Саруины? Оставите его, и тако да проклинает, яко Господь рече ему проклинати Давида: и кто речет: почто сотворил еси тако?
Лекин падиша: И Зәруияниң оғуллири, мениң билән немә кариңлар? У қарғиса қарғисун! Әгәр Пәрвәрдигар униңға, Давутни қарғиғин, дәп ейтқан болса, ундақта ким униңға: Немишкә бундақ қилисән? — дейәлисун?
11 И рече Давид ко Авессе и ко всем отроком своим: се, сын мой изшедый из чрева моего ищет души моея, а кольми паче сын Иеминиев: оставите его проклинати мя, яко рече ему Господь:
Давут Абишайға вә барлиқ хизмәткарлириға: Мана өз пуштумдин болған оғлум мениң җенимни издигән йәрдә, бу Бинямин киши униңдин артуқрақ қилмамду? Уни қарғиғили қойғин, чүнки Пәрвәрдигар униңға шундақ буйрупту.
12 негли призрит Господь на смирение мое, и возвратит ми благая вместо клятвы Его во днешний день.
Пәрвәрдигар бәлким мениң дәрдлиримни нәзиригә елип, бу адәмниң бүгүн мени қарғиғанлириниң орнида маңа яхшилиқ яндурар, деди.
13 И идяше Давид и вси мужие его путем: а Семей идяше со страны горы близ его идый и проклиная, и камением меща со страны его, и перстию сыпая.
Шуниң билән Давут өз адәмлири билән йолда меңивәрди. Шимәй болса Давутниң удулдики тағ бағрида маңғач қарғайтти һәм таш етип топа-чаң чачатти.
14 И прииде царь и вси людие иже с ним утруждени, и препочиша ту.
Падиша вә униң билән болған хәлиқниң һәммиси һерип, мәнзилгә барғанда у йәрдә арам алди.
15 Авессалом же и вси мужие Израилевы внидоша во Иерусалим, и Ахитофел с ним.
Әнди Абшалом барлиқ Исраиллар билән Йерусалимға кәлди; Аһитофәл униң билән биллә еди.
16 И бысть егда прииде Хусий первый друг Давидов ко Авессалому: и рече Хусий ко Авессалому: да живет царь.
Давутниң дости аркилиқ Һушай Абшаломниң қешиға кәлгәндә, у Абшаломға: Падиша яшисун! Падиша яшисун! — деди.
17 И рече Авессалом к Хусию: сия ли милость твоя со другом твоим? Почто не отшел еси со другом твоим?
Абшалом Һушайға: Бу сениң достуңға көрситидиған һиммитиңму? Немишкә достуң билән бармидиң? — деди.
18 И рече Хусий ко Авессалому: ни, но вслед (иду), егоже избра Господь и людие сии и вси мужие Израилевы, того есмь, и с тем буду:
Һушай Абшаломға: Яқ, ундақ әмәс, бәлки Пәрвәрдигар вә бу хәлиқ һәмдә Исраилларниң һәммиси кимни таллиса, мән униңға тәвә болай вә униң йенида туримән.
19 и второе, кому аз поработаю? Не пред сыном ли его? Якоже работах пред отцем твоим, тако буду и пред тобою.
Шуниңдин башқа кимниң хизмитидә болай? Униң оғлиниң қешида хизмәт қилмамдим? Сениң атаңниң қешида хизмәт қилғандәк, әнди сениң қешиңда хизмәт қилай, — деди.
20 И рече Авессалом ко Ахитофелу: дадите себе совет, что сотворим?
Андин Абшалом Аһитофәлгә: Мәслиһәтлишип йол көрситиңлар; қандақ қилсақ болар? — деди.
21 И рече Ахитофел ко Авессалому: вниди к подложницам отца твоего, яже остави стрещи дом свой, и услышат вси Израилтяне, яко посрамил еси отца твоего, и возмогут руки всех сущих с тобою.
Аһитофәл Абшаломға: Атаңниң ордисиға қариғили қойған кенизәклири билән биллә ятқин; шуниң билән пүткүл Исраил сениң өзүңни атаңға нәпрәтлик қилғанлиғиңни аңлайду; шундақ қилип саңа әгәшкәнләрниң қоллири күчләндүрүлиду, деди.
22 И поставиша Авессалому шатер на палате, и вниде Авессалом к подложницам отца своего пред очима всех Израилтян.
Шуниң билән улар Абшалом үчүн ординиң өгүзидә бир чедир тикти; Абшалом һәммә Исраилниң көзлири алдида өз атисиниң кенизәклири билән биллә болди.
23 И совет Ахитофелев, егоже совещаваше во дни первыя, имже образом вопросил бы кто Бога о словеси, тако всяк совет Ахитофелев, и иже Давиду, и иже Авессалому.
У күнләрдә Аһитофәлниң бәргән мәслиһәти худди киши Худадин сорап еришкән сөз-каламдәк һесаплинатти. Униң Давутқа вә Абшаломға бәргән һәммә мәслиһәтиму һәм шундақ қарилатти.
