Четвертая книга Царств 9
1 Елиссей пророк призва единаго от сынов пророчих и рече ему: препояши чресла своя, и возми сосуд елеа сего в руку твою, и иди в Рамоф Галаадский:
Елиша пәйғәмбәр пәйғәмбәрләрниң шагиртлиридин бирини чақирип, униңға: — «Белиңни бағлап бу май қачисини қолуңға елип, Гилеадтики Рамотқа барғин.
2 и внидеши тамо, и узриши тамо Ииуа сына Иосафата сына Намессиева, и внидеши, и изведеши его от среды братии его, и введеши его во внутреннюю клеть:
У йәргә барғанда Нимшиниң нәвриси, Йәһошафатниң оғли Йәһуни тепип, өйигә кирип, уни өз бурадәрлири арисидин орнидин турғузуп, ичкирики өйгә башлап кир.
3 и возмеши сосуд елеа, и возлиеши на главу его, и рцы: сице глаголет Господь: помазах тя в царя над Израилем: и отверзеши двери, и да бежиши, и да не пребудеши тамо.
Андин қачидики майни бешиға қуюп: Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Мән сени Исраилға падиша болушқа мәсиһ қилдим, дегин; шуни дәп болупла ишикни ечип, қечип чиққин, һаял болма» — деди.
4 И иде отрочищь пророк в Рамоф Галаадский:
Шуниң билән шу яш пәйғәмбәр жигит Гилеадтики Рамотқа барди.
5 и вниде, и се, князи силы седяху, и рече: слово ми есть к тебе, о, княже. И рече Ииуй: к кому от всех нас? И рече: к тебе, княже.
У йәргә кәлгәндә, мана, қошунниң сәрдарлири у йәрдә олтиратти. У: — И сәрдар, саңа бир сөзүм бар, деди. Йәһу: — Қайсимизға? — дәп сориди. У: — Саңа, и сәрдар, деди.
6 И воста и вниде в дом: и возлия елей на главу его и рече ему: сице глаголет Господь Бог Израилев: помазах тя в царя над людьми Господними, над Израилем.
У қопуп өйгә кирди. Жигит бешиға майни қуюп униңға мундақ деди: Исраилниң Худаси Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Мән сени Пәрвәрдигарниң хәлқигә, йәни Исраилға падиша болушқа мәсиһ қилдим.
7 И да потребиши дом Ахаава господина твоего от лица Моего, и отмстиши кровь рабов Моих пророков и кровь всех рабов Господних от руки Иезавелины.
Сән өз ғоҗаң Аһабниң җәмәтини йоқитисән; чүнки өз қуллирим пәйғәмбәрләрниң қени үчүн вә Пәрвәрдигарниң һәммә қуллириниң қени үчүн Йизәбәлдин интиқам алай.
8 И от руки всего дому Ахаавля, и потребиши от дому Ахаавля мочащагося к стене, и содержащагося, и оставльшагося во Израили:
Аһабниң пүткүл җәмәти йоқилиду; Аһабниң җәмәтидин Исраилдики һәммә әркәкләрни һәтта аҗиз яки мәйип болсун һәммисини һалак қилимән.
9 и предам дом Ахаавль, якоже дом Иеровоама сына Наватова и якоже дом Ваасы сына Ахиина:
Мән Аһабниң җәмәтини Нибатниң оғли Йәробоамниң җәмәтидәк вә Ахияһниң оғли Баашаниң җәмәтидәк йоқ қилимән.
10 и Иезавель снедят пси в части Иезраеля, и не будет погребающаго ю. И отверзе двери и убежа.
Иштлар Йизәбәлни Йизрәәлдики шу парчә йәрдә йәйду. Һеч ким уни дәпнә қилмайду». Шуни дәп болупла жигит ишикни ечип қечип кәтти.
11 Ииуй же изыде ко отроком господина своего. И реша ему: мир ли? Что яко вниде неистовый сей к тебе? И рече им: вы весте мужа и суесловие его.
Йәһу өз ғоҗисиниң хизмәткарлириниң қешиға йенип чиққанда, улар униңдин: — Һәммә иш течлиқму? Бу тәлвә сени немә иш билән издәп кәпту? — дәп сориди. У уларға: Силәр шу киши вә униң сәпсәтәлирини билисиләр, — деди.
12 И реша: не правда, (аще не возвестиши?) возвести убо нам. И рече Ииуй к ним: тако и тако рече ко мне, глаголя: сице глаголет Господь: помазах тя в царя над Израилем.
Улар: Ялған ейтма! Бизгә дәп бәргинә! девиди, у: — У маңа мундақ-мундақ дәп, Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Сени Исраилниң үстидә падиша болушқа мәсиһ қилдим» дәп ейтти — деди.
13 И слышавше текоша спешно, и взя кийждо ризы своя, и положиша под ним, понеже на единем от степений седяше, и вострубиша в рог и реша: воцарися Ииуй.
Шуниң билән уларниң һәммиси тонлирини селип, пәләмпәйдә йейип униңға паяндаз қилди. Улар канай челип: «Йәһу падиша болди!» дәп җакалашти.
14 И возвратися Ииуй сын Иосафата сына Намессиева ко Иораму. Иорам же сам стрежаше в Рамофе Галаадстем и весь Израиль от лица Азаила царя Сирийска.
Шуниң билән Нимшиниң нәвриси, Йәһошафатниң оғли Йәһу Йорамни қәстлимәкчи болди. У вақитта Йорам билән барлиқ Исраиллар Гилеадтики Рамотта туруп, у җайни Сурийәниң падишаси Һазаәлниң һуҗумидин муһапизәт қиливататти.
15 И возвратися Иорам царь целитися во Иезраели от язв, имиже уязвиша его Сиряне, егда брашеся со Азаилом царем Сирийским. И рече Ииуй: аще есть душа ваша со мною, да не изыдет из града беглец, ити и возвестити во Иезраели.
Әнди Йорам падиша Сурийәниң падишаси Һазаәл билән соқушқанда Сурийләрдин йегән зәхмидин сақийиш үчүн Йизрәәлгә йенип кәлгән еди. Йәһу болса [өзигә әгәшкәнләргә]: Силәргә лайиқ көрүнсә, Йизрәәлгә берип хәвәр бәргидәк һеч кимни шәһәрдин қачурмаңлар, дегән еди.
16 И вседе на коня, и пойде Ииуй, и сниде во Иезраель, яко Иорам царь Израилев целяшеся во Иезраели от стреляний, имиже устрелиша его Арамины в Рамофе на брани со Азаилом царем Сирским, яко той бе силен и муж силы, и лежаше тамо. И Охозиа царь Иудин прииде видети Иорама.
Йәһу бир җәң һарвусини һайдап Йизрәәлгә барди, чүнки Йорам у йәрдә кесәл билән ятқан еди (Йәһуданиң падишаси Аһазия Йорамни йоқлиғили чүшүп кәлгән еди).
17 И страж взыде на столп во Иезраели, и виде прах Ииуев, егда ити ему и рече: прах аз вижу. И рече Иорам: всади мужа на конь и посли противу им, и да речет: мир ли?
Әнди күзәтчи Йизрәәлниң мунарида туруп, Йәһу қатарлиқ бир топ адәмләрни көрди. У: «Бир топ адәмләрни көрдум» деди. Йорам: Бир атлиқ кишини уларниң алдиға әвәтиңлар, у улардин: — Һәммә иш течлиқму? — дәп сорисун, деди.
18 И иде всадник конный на сретение ему и рече: тако глаголет царь: мир ли? И рече Ииуй: что тебе и миру? Обратися вслед мене. И возвести страж, глаголя: прииде посланный до них и не возвратися.
Шуниң билән атлиқ бир киши уларниң алдиға берип: — Падишаһ, һәммә иш течлиқму, дәп сориди, деди. Йәһу: — Течлиқму, әмәсму, буниң билән немә кариң? Бурулуп мениң кәйнимдин маң, — деди. Күзәтчи [падишаға] хәвәр берип: — Хәвәрчи уларниң қешиға барди, лекин қайтип кәлмиди» — деди.
19 И посла всадника коннаго втораго, и прииде к нему и рече: тако рече царь: мир ли? И рече Ииуй: что тебе и миру? Возвратися вслед мене.
Шуниң билән у йәнә бир атлиқ кишини маңдурди. У уларниң алдиға берип: — Падишаһ, һәммә иш течлиқму, дәп сориди, деди. Йәһу: — Течлиқму, әмәсму, буниң билән немә кариң? Бурулуп мениң кәйнимдин маң, деди.
20 И возвести страж, глаголя: прииде до них и не возвратися: и вождь ведяше Ииуа сына Намессиина, яко в премене бысть.
Күзәтчи [падишаға] хәвәр берип: — Хәвәрчи уларниң қешиға барди, лекин қайтип кәлмиди. Әнди уларниң һарву һайдиши Нимшиниң оғли Йәһуниң һайдишидәк екән, чүнки у тәлвиләрчә һайдайду, деди.
21 И рече Иорам: впрязите. И впрягоша колесницу: и изыде Иорам царь Израилев и Охозиа царь Иудин, кийждо на колеснице своей, и изыдоста на сретение Ииуа, и обретоста его и части Навуфеа Иезраилитина.
Йорам: — Һарвуни қетиңлар, дәп буйрувиди, униң җәң һарвусини қетип тәйярлиди. Андин Исраилниң падишаси Йорам билән Йәһуданиң падишаси Аһазия, һәр бири өз җәң һарвусиға олтирип, Йәһуниң алдиға беришқа чиқти; улар униң билән Йизрәәллик Наботниң етизлиғида учрашти.
22 И бысть яко увиде Иорам Ииуа, и рече мир ли, Ииуе? И рече Ииуй что тебе и миру? Еще блуды Иезавели матери твоея, и чарове ея многия.
Йорам Йәһуни көргәндә, «И Йәһу, һәммә иш течлиқму? дәп сориди. У: — Анаң Йизәбәлниң қилған бузуқчилиқлири вә җадугәрлиги шунчә җиқ турса, қандақму течлиқ болиду?! — деди.
23 И обрати Иорам руки своя и бежа, и рече ко Охозии: лесть, Охозие.
Шуниң билән Йорам һарвуни яндуруп Аһазияға: «И Аһазия, асийлиқ!» дәп вақирап бәдәр қачти.
24 И наляче Ииуй рукою своею лук и устрели Иорама посреде плещу его, и изыде стрела сквозе сердце его: и преклонися на колена своя.
Йәһу оқясини қолиға елип, оқ селип Йорамниң [кәйни тәрипидин] униң икки мүрисиниң арилиғидин атти. Я оқи униң жүригидин тешип чиқти вә у өз һарвусиға жиқилип чүшти.
25 И рече Ииуй к Вадекару тристату своему: возми и верзи его на части села Навуфеа Иезраилитина, яко помню, аз и ты вседшии на колесницы идохом вслед Ахаава отца его, и Господь рече о нем пррочество сие, глаголя:
Йәһу өз йенидики әмәлдари Бидкарға: Уни елип Йизрәәллик Наботниң етизлиғиға ташлиғин. Ядиңда болсунки, мән билән сән униң атиси Аһабниң кәйнидин биллә маңғанда, Пәрвәрдигар униң тоғрисида мундақ бир һөкүм-вәһийни ейтқан: —
26 не видех ли крове Навуфеевы и крове сынов его вчера, рече Господь? И воздам ему на части сей, рече Господь: и ныне убо взем поверзи его на части сей по глаголу Господню.
«Мән түнүгүн Наботниң қени билән униң оғуллириниң қенини көрдүм, дәйду Пәрвәрдигар: Мана бу [қан қәрзини] дәл бу етизлиқта саңа яндуримән, дәйду Пәрвәрдигар». Әнди Пәрвәрдигарниң шу сөзи бойичә, уни елип шу йәргә ташлиғин, — деди.
27 И Охозиа царь Иудин виде, и побеже путем вефган и гна по нем Ииуй и рече: и сего (не имам оставити). И порази его на колеснице егда идяше в Гай, иже есть Иевлаам и убежа в Магеддон, и умре тамо.
Йәһуданиң падишаси Аһазия буни көргәндә «Бағдики равақ йоли» билән қачти. Лекин Йәһу униң кәйнидин қоғлап: «Уни етиңлар!» дәп буйрувиди, улар уни Иблеамниң йенида, Гур егизлигигә чиққан йолда атти. У Мәгиддоғичә қечип у йәрдә өлди.
28 И возложиша его отроцы его на колесницу и везоша его во Иерусалим, и погребоша его во гробе его во граде Давидове.
Шуниң билән униң хизмәткарлири униң җәситини җәң һарвусиға селип, Йерусалимға елип берип, «Давутниң шәһири»дә ата-бовилириниң йениға өз қәбридә дәпнә қилди
29 И в первоенадесять лето Иорама царя Израилева воцарися Охозиа над Иудою.
(Аһабниң оғли Йорамниң сәлтәнитиниң он биринчи жилида Аһазия Йәһудаға падиша болған еди).
30 И прииде Ииуй во Иезраель (град). Иезавель же услыша, и намаза лице свое и украси главу свою, и приниче окном.
Йәһу әнди Йизрәәлгә кәлди, Йизәбәл шуни аңлап көзлиригә сүрмә сүрүп, чачлирини тарап, деризидин қарап туратти.
31 И Ииуй вхождаше во град и рече: мир ли Замврию, убийце господина своего?
Йәһу дәрвазидин киргәндә у униңға: И Зимри, өз ғоҗаңниң қатили, һәммә иш течлиқму? — дәп сориди.
32 И воззре лицем своим на окно и виде ю и рече: кто ты еси? Сниди ко мне. И преклонистася к нему два скопца.
Йәһу бешини көтирип, деризигә қарап туруп: — Мән тәрәптә туридиған ким бар? дәп соривиди, икки-үч ағват деризидин униңға қариди.
33 И рече Ииуй: сверзита ю. И свергоста ю, и окропишася кровию ея стены и кони, и попраша ю.
У: Шу аялни төвәнгә ташлаңлар, дейишигила, улар уни төвәнгә ташлиди. Шуниң билән униң қени һәм тамға һәм атларға чечилди. У уни атлириға дәсситип үстидин өтүп кәтти.
34 И вниде Ииуй, и яде и пи, и рече: осмотрите ныне проклятую сию, и погребите ю, яко дщерь царева есть.
Андин у өйгә кирип йәп-ичкәндин кейин: Бу ләнити аялниң җәситини тәкшүрүп, уни дәпнә қилиңлар. Чүнки немила болмисун у падишаниң мәликисидур, деди.
35 И идоша погребсти ю, и не обретоша от нея ничто ино, токмо лоб и ноги и длани рук.
Лекин улар уни дәпнә қиливетәйли дәп беривиди, униң баш сүйиги, аяқлири вә қолиниң алқинидин башқа һеч йерини тапалмиди.
36 И возвратишася и возвестиша ему. И рече: слово Господне, еже глагола рукою раба Своего Илии Фесвитянина, глаголя: в части Иезраеля снедят пси плоть Иезавелину:
Улар йенип келип бу хәвәрни униңға дегәндә у: — Бу иш Пәрвәрдигар Өз қули Тишбилиқ Илияс арқилиқ ейтқан муну сөзиниң әмәлгә ашурулушидур: — «Иштлар Йизрәәлдики шу парчә йәрдә Йизәбәлниң гөшини йәйду.
37 и будет труп Иезавелин аки гной на лицы села в части Иезраеля, яко не рещи им: сия есть Иезавель.
Йизәбәлниң өлүги сиртта, Йизрәәлдики шу парчә йәрдә қиғдәк йейилип кетиду вә шуниң билән һеч ким: «У Йизәбәл екән» дейәлмәйду» — деди.
