Второе послание к Коринфянам 2

1 Судих же в себе сие, не паки скорбию к вам приити.

۱ اما در دل خود عزیمت داشتم که دیگر باحزن به نزد شما نیایم،

2 Аще бо аз скорбь творю вам, то кто есть веселяяй мя, точию приемляй скорбь от мене?

۲ زیرا اگر من شما رامحزون سازم، کیست که مرا شادی دهد جز او که از من محزون گشت؟

3 И писах вам сие истое, да не пришед скорбь на скорбь прииму, о нихже подобаше ми радоватися, надеяся на вся вы, яко моя радость всех вас есть.

۳ و همین را نوشتم که مباداوقتی که بیایم محزون شوم از آنانی که می‌بایست سبب خوشی من بشوند، چونکه بر همه شمااعتماد می‌دارم که شادی من، شادی جمیع شمااست.

4 От печали бо многия и туги сердца написах вам многими слезами, не яко да оскорбитеся, но любовь да познаете, юже имам изобильно к вам.

۴ زیرا که از حزن و دلتنگی سخت و بااشکهای بسیار به شما نوشتم، نه تا محزون شویدبلکه تا بفهمید چه محبت بینهایتی با شما دارم.

5 Аще ли кто оскорбил мене, не мене оскорби, но от части, да не отягчу, всех вас.

۵ و اگر کسی باعث غم شد، مرا محزون نساخت بلکه فی الجمله جمیع شما را تا بار زیاده ننهاده باشم.

6 Довольно бо таковому запрещение сие, еже от многих:

۶ کافی است آن کس را این سیاستی که از اکثر شما بدو رسیده است.

7 темже сопротивное паче вы да даруете и утешите, да не како многою скорбию пожерт будет таковый:

۷ پس برعکس شما باید او را عفو نموده، تسلی دهید که مباداافزونی غم چنین شخص را فرو برد.

8 темже молю вы, утвердите к нему любовь.

۸ بنابراین، به شما التماس می‌دارم که با او محبت خود رااستوار نمایید.

9 На сие бо и писах, да разумею искусство ваше, аще во всем послушливи есте.

۹ زیرا که برای همین نیز نوشتم تادلیل شما را بدانم که در همه‌چیز مطیع می‌باشید.

10 Емуже аще что даруете, и аз: ибо аз аще что даровах, емуже даровах, вас ради, о лицы Иисус Христове,

۱۰ اما هرکه را چیزی عفو نمایید، من نیز می‌کنم زیرا که آنچه من عفو کرده‌ام، هرگاه چیزی را عفوکرده باشم، به‌خاطر شما به حضور مسیح کرده‌ام،

11 да не обидими будем от сатаны: не не разумеваем бо умышлений его.

۱۱ تا شیطان بر ما برتری نیابد، زیرا که از مکاید اوبی خبر نیستیم.

12 Пришед же в Троаду во благовестие Христово, и двери отверзене ми бывшей о Господе,

۱۲ اما چون به تروآس بجهت بشارت مسیح آمدم و دروازه‌ای برای من در خداوند باز شد،

13 не имех покоя духу моему, не обретшу ми Тита брата моего: но отрекся им, изыдох в Македонию.

۱۳ در روح خود آرامی نداشتم، از آن رو که برادرخود تیطس را نیافتم، بلکه ایشان را وداع نموده، به مکادونیه آمدم.

14 Богу же благодарение, всегда победители нас творящему о Христе Иисусе и воню разума Его являющу нами во всяцем месте.

۱۴ لیکن شکر خدا راست که مارا در مسیح، دائم در موکب ظفر خود می‌برد وعطر معرفت خود را در هرجا بوسیله ما ظاهرمی کند.

15 Яко Христово благоухание есмы Богови в спасаемых и в погибающих.

۱۵ زیرا خدا را عطر خوشبوی مسیح می‌باشیم هم در ناجیان و هم در هالکان.

16 Овем убо воня смертная в смерть, овем же воня животная в живот. И к сим кто доволен?

۱۶ امااینها را عطر موت، الی موت و آنها را عطر حیات الی حیات. و برای این امور کیست که کافی باشد؟

17 Несмы бо, якоже мнози, нечисто проповедающии слово Божие, но яко от чистоты, но яко от Бога, пред Богом, во Христе глаголем.

۱۷ زیرا مثل بسیاری نیستیم که کلام خدا را مغشوش سازیم، بلکه از ساده دلی و از جانب خدا در حضور خدا در مسیح سخن می‌گوییم.