Mapisarema 103

1 Pisarema raDhavhidhi. Rumbidza Jehovha, iwe mweya wangu; zvose zviri mukati mangu, ngazvirumbidze zita rake dzvene.

Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!

2 Rumbidza Jehovha, iwe mweya wangu, uye urege kukanganwa mikomborero yake yose,

Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!

3 iye anokanganwira zvivi zvako zvose, uye anoporesa kurwara kwako kwose,

Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,

4 anodzikinura upenyu hwako kubva pagomba, uye anokushongedza korona yorudo netsitsi,

han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,

5 anogutsa zvido zvako nezvinhu zvakanaka, kuti uduku hwako huvandudzwe sohwegondo.

han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.

6 Jehovha anoita zvakarurama, uye anoruramisira vose vakadzvinyirirwa.

Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.

7 Akazivisa nzira dzake kuna Mozisi, namabasa ake kuvanhu veIsraeri:

Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.

8 Jehovha ane tsitsi nenyasha, anononoka kutsamwa, azere norudo.

Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.

9 Haangarambi achipomera mhosva, uye haangarambi akatsamwa nokusingaperi;

Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.

10 haatiitiri sezvakafanira zvivi zvedu, kana kutipa mubayiro sezvakafanira zvakaipa zvedu.

Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.

11 Nokuti sokukwirira kwaakaita kudenga kumusoro kwenyika, ndizvo zvakaita kukura kworudo rwake kuna vanomutya;

For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.

12 sokuva kure kwamabvazuva namavirira, saizvozvo akabvisa kudarika kwedu kwatiri.

So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.

13 Sokunzwira tsitsi kunoita baba vana vavo, saizvozvo Jehovha ane tsitsi pamusoro pavanomutya;

Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.

14 nokuti anoziva kuti takaumbwa sei, anorangarira kuti tiri guruva.

For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.

15 Kana ari munhu zvake, mazuva ake akaita souswa, anokura seruva resango;

Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.

16 mhepo inorova napamusoro paro onei raenda, uye nzvimbo yaranga riri haicharirangaririzve.

Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.

17 Asi kubva pakusingaperi kusvikira pakusingaperi, rudo rwaJehovha rwuri pane avo vanomutya, nokururama kwake kuvana vavana vavo,

Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,

18 naavo vanochengeta sungano yake uye vanorangarira kuita zvaakatema.

mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.

19 Jehovha akasimbisa chigaro chake choushe kudenga, uye ushe hwake hunotonga zvinhu zvose.

Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.

20 Rumbidzai Jehovha, imi vatumwa vake, nemi vane simba vanoita zvaakarayira, vanoteerera shoko rake.

Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!

21 Rumbidzai Jehovha, imi hondo dzose dzokudenga, imi varanda vake vanoita kuda kwake.

Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!

22 Rumbidzai Jehovha, imi mabasa ake ose kwose kwose kuno umambo hwake. Rumbidza Jehovha, mweya wangu.

Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!