Kuungudza kwaJeremia 5
1 Rangarirai Jehovha, zvakatiwira; tarirai, mugoona kunyadziswa kwedu.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Nhaka yedu yakapiwa kuvatorwa, misha yedu kumabvakure.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Tava nherera, hatina vabereki, vanamai vedu sechirikadzi.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Tinofanira kutenga mvura yatinonwa; huni dzedu dzinongowanikwa chete nomutengo.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Avo vanotidzinganisa vari pedyo pedyo; taneta uye hatina zororo.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Takazviisa pasi peIjipiti neAsiria, kuti tiwane chingwa chakakwana.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Madzibaba edu akatadza uye vakafa, uye tava kurangwa nokuda kwavo.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Varanda vanotitonga, uye hapana angatisunungura kubva pamaoko avo.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Tinowana chingwa chedu nokuisa upenyu hwedu munjodzi, nokuda kwomunondo murenje.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Ganda redu rava kupisa sechoto, nokuda kwokupisa kwenzara.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Vakachinya vakadzi muZioni, mhandara, mumaguta eJudha.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Machinda akasungirirwa namaoko avo; vakuru havakudzwi.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Majaya anoshanda paguyo; vakomana vanotatarika vakatakura mitoro yehuni.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Vakuru vakabva pasuo reguta; majaya akarega kuimba kwavo.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Mufaro mumwoyo medu waguma; kutamba kwedu kwapinduka kukava kuchema.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Korona yawa kubva pamusoro wedu. Tine nhamo isu, nokuti takatadza!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Nokuda kwaizvozvi mwoyo yedu yapera simba, nokuda kwezvinhu izvi meso edu otadza kuona,
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 nokuti Gomo reZioni rava dongo, makava ofambamo.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Imi Jehovha, munotonga nokusingaperi; chigaro chenyu choushe chiripo kuzvizvarwa zvose.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Sei muchigara muchitikanganwa? Sei muchitikanganwa kwenguva yakareba kudai?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Tidzoserei kwamuri, Jehovha, kuti tigodzoka; vandudzai mazuva edu senguva yekare,
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 kana musina kutiramba zvachose kana kutitsamwira zvikuru kwazvo.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
