Kuungudza kwaJeremia 3
1 Ndini munhu akaona kutambudzika neshamhu yehasha dzake.
Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
2 Akandidzingira kure akaita kuti ndifambe murima panzvimbo yomuchiedza;
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 zvirokwazvo, akashandura ruoko rwake kuti rundirwise nguva nenguva, zuva rose.
ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
4 Akasakadza ganda rangu nenyama yangu uye akavhuna mapfupa angu.
Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 Akandikomba akandipoteredza neshungu nokurwadziswa.
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 Akandigarisa murima savanhu vakafa kare kare.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 Akandipfigira kuti ndisapunyuka, akandiremedza nengetani.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 Kunyange ndikadana kana kuridza mhere kuti ndibatsirwe, anopfigira munyengetero wangu kunze.
Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 Akadzivira nzira yangu namatombo; akaminamisa nzira dzangu.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
10 Sebere rakavandira, seshumba yakavanda,
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 akandikwekweredza kubva munzira uye akandibvarura-bvarura akandisiya ndisina mubatsiri.
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 Akawembura uta hwake akandiita chinhu chinonangwa nemiseve yake.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 Akabaya mwoyo wangu nemiseve yaibva mugoba rake.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
14 Ndakava chiseko chavanhu vangu vose; vakandihomera nenziyo pazuva rose.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 Akandigutsa nemiriwo inovava, uye akandinwisa nduru.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 Akagura mazino angu nerukangarabwe; akanditsokodzera muguruva.
Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
17 Ndakatorerwa rugare; ndakakanganwa kuti kubudirira chii.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 Naizvozvo ndinoti, “Kubwinya kwangu kwaenda, uye nezvose zvandanga ndakatarisira kuna Jehovha.”
og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
19 Ndinorangarira kutambudzika kwangu nokudzungaira kwangu, kurwadziwa uye nenduru.
At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
20 Ndinozvirangarira kwazvo, uye mweya wangu wasuruvara mukati mangu.
min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
21 Asi izvi ndinozvirangarira mupfungwa uye naizvozvo ndine tariro:
Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
22 Nokuda kwerudo rukuru rwaJehovha, hatina kuparadzwa, nokuti tsitsi dzake hadzitongoperi.
HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Itsva mangwanani oga oga, kutendeka kwenyu kukuru.
hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 Ndinoti kumwoyo wangu, “Jehovha ndiye mugove wangu; naizvozvo ndichamumirira.”
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
25 Jehovha akanaka kuna avo vanovimba naye, kumunhu anomutsvaka;
Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 chinhu chakanaka kumirira ruponeso rwaJehovha unyerere.
det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
27 Chinhu chakanaka kuti munhu atakure joko achiri mudiki.
godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
28 Ngaagare ari oga anyerere, nokuti Jehovha ndiye akariturika paari.
Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
29 Ngaavige chiso chake muguruva, zvimwe tariro ichiripo.
han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
30 Ngaape dama rake kumunhu anomurova, uye ngaazadzwe nenyadzi.
Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
31 Nokuti vanhu havangaraswi naIshe nokusingaperi.
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 Kunyange achiuyisa kusuwa, achanzwira hake tsitsi, rukuru sei rudo rwake rusingaperi.
har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
33 Nokuti haafariri kuuyisa kurwadziwa kana kusuwa kuvana vavanhu.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 Kutsikira pasi petsoka vasungwa vose venyika,
Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 kurambira munhu kodzero yake pamberi peWokumusoro-soro,
når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
36 kutadzisa munhu kuwana kururamisirwa kwake ko, Ishe haangaoni zvinhu zvakadai here?
når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
37 Ndiani angataura akaita kuti zviitike kana Ishe asina kuzvirayira?
Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
38 Ko, hazvibvi mumuromo weWokumusoro-soro here zvose zvakaipa nezvinhu zvakanaka zvinouya?
Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Ko, munhu mupenyu anonyunyutirei kana arangwa nokuda kwezvivi zvake?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 Ngatinzverei nzira dzedu uye ngatidziedzei, uyewo ngatidzokerei kuna Jehovha.
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Ngatisimudzei mwoyo yedu namaoko edu kuna Mwari ari kudenga, tigoti:
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 “Takatadza uye takakumukirai uye imi hamuna kukanganwira.
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 “Makazvifukidza nokutsamwa mukatidzingirira; makauraya musinganzwiri ngoni.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
44 Makazvifukidza negore kuti kurege kuva nomunyengetero ungasvikako.
hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
45 Makatiita marara netsvina pakati pendudzi.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 “Vavengi vedu vose vakashama miromo yavo kwazvo kuti vatituke.
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Takawirwa nokutya uye takateyiwa nehunza, kuparara nokuparadzwa kukuru.”
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Hova dzemisodzi dzinoyerera kubva mumaziso angu, nokuti vanhu vangu vaparadzwa.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 Meso angu acharamba achiyerera misodzi, pasina zvinoyamura,
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 kusvikira Jehovha aringira pasi kubva kudenga akaona.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Zvandinoona zvinochemedza mweya wangu, nokuda kwavakadzi vose veguta rangu.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 Avo vakanga vari vavengi vangu ini pasina chikonzero vakandivhima seshiri.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Vakaedza kundiuraya mugomba uye vakapotsera matombo kwandiri;
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 mvura zhinji yakafukidza musoro wangu, uye ndakafunga kuti ndava pedyo nokufa.
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
55 Ndakadana zita renyu, imi Jehovha, ndiri mugomba rakadzika.
Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 Makanzwa kukumbira kwangu: “Regai kudzivira nzeve dzenyu pandinochemera rubatsiro.”
du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
57 Makaswedera pedyo pandakakudanai, mukati, “Usatya.”
Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
58 Haiwa Ishe, makandireverera mhaka yangu; makadzikinura upenyu hwangu.
Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
59 Makaona imi Jehovha, zvakaipa zvandakaitirwa. Nditongerei mhaka yangu!
HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
60 Makaona udzamu hwokutsva kwavo, idzo rangano dzavo dzose pamusoro pangu.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 Haiwa Jehovha, makanzwa kutuka kwavo, idzo rangano dzavo dzose pamusoro pangu,
du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
62 dzinozevezerwa nokungurumwa navavengi vangu pamusoro pangu zuva rose.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Tarirai kwavari! Vakagara kana kumira, vanondituka nenziyo dzavo.
Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
64 Varipidzirei zvakavafanira, imi Jehovha, zvakaitwa namaoko avo.
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Isai chidziro pamwoyo yavo, uye kutuka kwenyu ngakuve pamusoro pavo!
gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
66 Vadzinganisei makatsamwa muvaparadze, vabve pasi pamatenga aJehovha.
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
