Jobho 9

1 Ipapo Jobho akapindura akati:

Då tok Job til ords og sagde:

2 “Zvirokwazvo ndinoziva kuti ichokwadi. Asi munhu anofa angava akarurama pamberi paMwari seiko?

«Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?

3 Kunyange dai mumwe aida kuita nharo naye, haaizogona kumupindura kamwe chete pamibvunzo chiuru.

Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.

4 Uchenjeri hwake hwakadzika, simba rake iguru kwazvo. Ndianiko akamudzivisa akabuda asina vanga?

Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,

5 Anofambisa makomo iwo asingazivi agoapidigura mukutsamwa kwake kukuru.

som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,

6 Anozungunusa nyika ikabva panzvimbo yayo uye anoita kuti mbiru dzayo dzidengenyeke.

som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,

7 Anotaura kuzuva iro ndokurega kuvhenekera; anodzivira chiedza chenyeredzi.

som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,

8 Iye oga anotambanudza matenga uye anofamba pamusoro pamafungu egungwa.

som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,

9 Ndiye Muiti weNyeredzi dzeAkutiro neOrioni, dzeChimunomwe namapoka enyeredzi dzenyasi.

hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?

10 Anoita minana isingagoni kunzwisisiswa, nezvishamiso zvisingagoni kuverengwa.

Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?

11 Paanondipfuura, handigoni kumuona; paanoenda napo handingamuoni.

Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.

12 Kana achibvuta, ndiani angamudzivisa? Ndiani angati kwaari, ‘Unoiteiko?’

Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»

13 Mwari haadzori kutsamwa kwake; kunyange boka ravarwi raRahabhi rakawira patsoka dzake nokutya.

Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.

14 “Zvino ndingakakavadzana naye seiko? Ndingawana seiko mashoko okuita nharo naye?

Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?

15 Kunyange ndakanga ndisina mhaka, handaigona kumupindura; ndaingokumbira hangu nyasha kuMutongi wangu.

Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.

16 Kunyange dai ndaimudana hangu uye akandipindura, handitendi kuti aizowana nguva yokundinzwa.

Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.

17 Aizondiparadza nedutu uye achizowedzera maronda angu pasina mhosva.

Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,

18 Haaizonditenderazve kuti nditure mafemo, asi aizondizadza namatambudziko.

han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.

19 Kana zviri zvesimba, iye ane simba guru! Uye kana zviri zvokururamisira, ndianiko angamudana kuti amutonge?

Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?

20 Kunyange dai ndisina mhosva, muromo wangu waizongondipa mhaka; dai zvangu ndakarurama, iwo waizongondipa mhaka.

Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.

21 “Kunyange ndisina mhosva, handina hangu hanya nazvo; ndinozvidza upenyu hwangu pachangu.

Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.

22 Zvakangofanana; ndokusaka ndichiti, ‘Iye anoparadza vasina mhosva nevakaipa.’

Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.

23 Kana dambudziko rikauyisa rufu nokukurumidza, achaseka kushaya tariro kwavasina mhosva.

Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.

24 Panowira nyika mumaoko avakaipa, vatongi vayo anovapofumadza. Kana asiri iye, zvino ndianiko?

Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?

25 “Mazuva angu anokurumidza kupfuura mumhanyi; anobhururuka oenda asina kumboona mufaro.

Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;

26 Anopfuura sezvikepe zvenhokwe, kufanana namakondo anomhanyira nyama yawo.

Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.

27 Kana ndikati, ‘Ndichakanganwa kunyunyuta kwangu, ndichashandura chiso changu, ndigonyemwerera,’

Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,

28 ndinongotya kutambura kwangu, nokuti ndinoziva kuti imi hamuregi kundipa mhosva.

då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.

29 Sezvo ndatopiwa hangu mhosva, ko, ndichagotamburirei pasina?

For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?

30 Kunyange dai ndikazvishambidza nesipo uye ndikashamba maoko angu nesoda,

Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.

31 imi muchandinyudza mugomba rematope zvokuti kunyange nenguo dzangu dzichandisema.

Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.

32 “Iye haasi munhu akafanana neni kuti ndimupindure, kuti zvimwe iye neni tisangane mudare redzimhosva.

Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;

33 Dai chete paingova nomumwe angamira pakati pedu, kuti aise ruoko rwake patiri tose,

d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.

34 mumwe zvake angabvise shamhu yaMwari kwandiri, kuti kutyisa kwake kurege kundivhundutsazve.

Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,

35 Ipapo ndichataura ndisingamutyi, asi sezvazvakaita kwandiri iye zvino, handingakwanisi.

eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.