Jobho 7

1 “Ko, munhu haashandi zvakaoma panyika here? Ko, mazuva ake haana kuita seomushandi here?

Ja, mannen hev ein strid på jordi; hans dagar gjeng som leigedagar.

2 Somuranda anoshuva mimvuri yamadekwana, kana mushandi akamirira kwazvo mubayiro wake,

Som trælen lengtar etter skugge, og leigekar på løni ventar,

3 saizvozvo ndakagoverwa mwedzi isina maturo, uye usiku hwokutambudzika hwakagoverwa kwandiri.

so fekk eg månader av vonbrot og næter fulle utav møda.

4 Pandinovata pasi ndinofunga kuti, ‘Ndichamuka riniko?’ Usiku hunononoka, uye ndinoshanduka-shanduka kusvikira mambakwedza.

Eg segjer når eg gjeng til kvile: «Når skal eg atter standa upp?» Og kvelden vert so lang, so lang: Eg ligg uroleg alt til dagsprett.

5 Muviri wangu wakafukidzwa nehonye uye nemaronda, ganda rangu rakatsemuka uye raora.

Og makk og sår min likam dekkjer, og hudi skorpnar og bryt upp att.

6 “Mazuva angu ari kukurumidza kufamba kukunda chokurukisa chomuruki, uye anosvika kumagumo asina tariro.

Mi tid fer snøggar’ enn ein skutel, og ho kverv utan nokor von.

7 Rangarirai henyu, imi Mwari, kuti upenyu hwangu hunongova mweya wokufema; meso angu haachazoonizve mufaro.

Hugs på: mitt liv er som ein pust; mitt auga ser’kje lukka meir.

8 Ziso rinondiona zvino harichazondionizve; muchanditsvaka, asi handichazovapozve.

Snart er eg løynd for alle augo; du fåfengt stirer etter meg.

9 Sokunyangarika kunoita gore ndokuenda, saizvozvo uyo anoburukira kubwiro haadzokizve. (Sheol h7585)

Som skyi framum fer og kverv, so ingen att frå helheim vender, (Sheol h7585)

10 Haachazouyi kumba kwakezve; nzvimbo yake haichazomuzivizve.

snur ei attende til sitt hus; hans heimstad kjenner han’kje meir.

11 “Naizvozvo handinganyarari; ndichataura pakurwadza kwomweya wangu, ndichanyunyuta mushungu dzomwoyo wangu,

Difor vil’kje munnen stagga, men tala i min djupe hugverk og klaga i mi sjælenaud.

12 Ko, ndiri gungwa kanhi, kana chikara chokwakadzika, zvamunondiisa pasi pomurindi?

Er eg eit hav, er eg ein drake, med di du vaktar so på meg?

13 Pandinofunga kuti mubhedha wangu uchandivaraidza, uye kuti mubhedha wangu uchadzikamisa kunyunyuta kwangu,

Eg tenkjer: «Lægjet skal meg lindra, og sengi letta suti mi» -

14 ipapo munondityisidzira nezviroto uye munondivhundutsa nezviratidzo,

då skræmer du meg upp med draumar, og støkkjer meg med ville syner,

15 zvokuti ndinosarudza kuti ndidzipwe ndife hangu, pachinzvimbo chomuviri wangu uno.

so at eg heller ville kjøvast, ja døy, enn vera slik ei beingrind.

16 Ndinozvidza upenyu hwangu, handidi kurarama nokusingaperi. Ndiregei nokuti mazuva angu haana zvaanoreva.

D’er nok! Eg liver ikkje æveleg; Haldt upp! Mitt liv er som ein pust.

17 “Munhu chiiko zvamunomukoshesa kudai, zvamunomurangarira zvakadai,

Kva er ein mann, at du han vyrder og retter tanken din på honom,

18 zvamunomunzvera mangwanani ose uye muchimuedza nguva dzose?

heimsøkjer honom kvar ein morgon, ransakar honom kvar ei stund?

19 Hamusi kuzombotarirawo kudivi here, kana kumbondisiyawo ndakadaro kwechinguva?

Når tek du frå meg auga ditt? Meg slepper med eg svelgjar råken?

20 Kana ndakatadza, ndakaiteiko kwamuri, imi mutariri wavanhu? Makaitireiko kuti ini ndive munhu wamunovavarira? Ko, ini ndava mutoro kwamuri here?

Hev eg gjort synd, kva gjer eg deg, du som på mannen vaktar stødt? Kvi hev du meg til skiva valt? So eg hev vorte meg ei byrd?

21 Nemhaka yeiko musingandikanganwiri mhaka dzangu uye musingandiregereri zvivi zvangu? Nokuti ndichavata muguruva nokukurumidza. Muchanditsvaka, asi handichazovapozve.”

Kvi gjev du ikkje syndi til? Kvi ansar du på mine brot? No sig eg snart i moldi ned; og leitar du, so er eg burte.»