Jobho 34
1 Ipapo Erihu akati:
Og Elihu tok til ords og sagde:
2 “Inzwai mashoko angu, imi vanhu vakachenjera; nditeererei, imi vanhu vedzidzo.
«Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
3 Nokuti nzeve inoedza mazwi sokuravira kunoita rurimi chokudya.
For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
4 Ngatinzverei pachedu kuti chakarurama ndechipi; ngatidzidzei pamwe chete kuti chakanaka ndechipi.
So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
5 “Jobho anoti, ‘Handina mhosva, asi Mwari anoramba kundiruramisira.
For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
6 Kunyange ndakarurama, ndinonzi ndiri murevi wenhema; kunyange ndisina mhaka, museve wake unobaya ronda risingarapiki.’
tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
7 Ndianiko munhu akaita saJobho, anonwa kushorwa semvura?
Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
8 Anofambidzana navanoita zvakaipa; anowirirana navanhu vakaipa.
som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
9 Nokuti anoti, ‘Munhu haana chaanobatsirwa nacho, paanoedza kufadza Mwari.’
For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
10 “Saka nditeererei, imi vanhu vokunzwisisa. Mwari haangatongoiti zvakaipa, Wamasimba Ose haangatongokanganisi.
Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
11 Anoripira munhu pane zvaanenge aita; anoisa pamusoro pake zvakakodzera mafambiro ake.
Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
12 Hazvingatongogoni kuti Mwari angaita zvakaipa, kuti Wamasimba Ose angaminamisa kururamisira.
Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
13 Ndianiko akamugadza pamusoro penyika? Ndianiko akamuita mutariri wepasi pose?
Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
14 Kana kwaiva kufunga kwake, uye akatora mweya wake nokufema kwake,
Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
15 marudzi ose avanhu aiparara pamwe chete, uye munhu aizodzokerazve kuguruva.
då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
16 “Kana uchinzwisisa teerera izvi; chinzwa zvandinoreva.
Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
17 Ko, munhu anovenga kururamisira angatonga here? Ko, muchapomera akarurama uye ane simba here?
Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
18 Ko, haazi iye anoti kumadzimambo, ‘Hamubatsiri imi,’ uye kumakurukota, ‘Makaipa imi,’
Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
19 asingaitiri machinda zvakanaka nokuti machinda, uye asingaitiri zvakanaka vapfumi kupfuura varombo, nokuti vose ibasa ramaoko ake?
Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
20 Vanofa kamwe kamwe, pakati pousiku; vanhu vanovhundutswa vagoparara; vane simba vanobviswa zvisingaitwi noruoko rwomunhu.
Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
21 “Meso ake ari panzira dzavanhu; anoona nhambwe imwe neimwe yavo.
Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
22 Hakuna nzvimbo ine rima, hakuna mumvuri wakadzama, pangavanda vaiti vezvakaipa.
det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
23 Mwari haanei nezvokuedzazve vanhu, kuti vauye vamire pamberi pake vagotongwa.
Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
24 Anoparadza vane simba asina kumbobvunza, agogadza vamwe panzvimbo yavo.
Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
25 Nokuti anocherechedza mabasa avo, anovabvisa usiku uye vanopwanyiwa.
Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
26 Anovaranga nokuda kwokuipa kwavo, pavanoonekwa nomunhu wose,
Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
27 nokuti vakatsauka pakumutevera uye havana kuva nehanya kana neimwe yenzira dzake.
dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
28 Vakakonzera kuchema kwavarombo kuti kusvike pamberi pake, zvokuti akanzwa kuchema kwavanoshayiwa.
so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
29 Asi kana akaramba anyerere ndiani angamupa mhosva? Kana akavanza chiso chake, ndianiko angamuona? Zvakadaro iye ari pamusoro pazvose, munhu nendudzi,
Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
30 kuti abvise munhu asina umwari pakutonga, kuti asaisira vanhu misungo.
so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
31 “Ngatiti munhu oti kuna Mwari, ‘Ndine mhaka asi handichatadzazve.
For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
32 Ndidzidzisei zvandisingagoni kuona; kana ndakaita zvakaipa, handichazviitizve.’
Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
33 Ko, Mwari angafanira kukupa mubayiro sezvaunoda iwe here, zvaunoramba kutendeuka? Unofanira kusarudza iwe, kwete ini; saka nditaurire zvaunoziva.
Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
34 “Imi vanhu vokunzwisisa taurai, vanhu vakachenjera munondinzwa muti kwandiri,
Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
35 ‘Jobho anotaura asina zivo; mashoko ake haana uchenjeri.’
«Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
36 Haiwa, dai Jobho aedzwa kusvikira pakupedzisira, nokuti anopindura somunhu akaipa!
Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
37 Pachivi chake anowedzera kumukira; anouchira maoko ake pakati pedu sezvisina basa, uye anowedzera mashoko ake okurwa naMwari.”
For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
