Jobho 3
1 Shure kwaizvozvo, Jobho akashamisa muromo wake ndokutuka zuva rokuberekwa kwake.
Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.
2 Akati:
Job tok til ords og sagde:
3 “Zuva rokuberekwa kwangu ngariparare, uye nousiku hwakanzi, ‘Kwaberekwa mwanakomana!’
«Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»
4 Zuva iroro ngarishanduke rive rima; Mwari wokudenga ngaarege kuva nehanya naro; Chiedza ngachirege kuvhenekera pamusoro paro.
Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!
5 Rima nomumvuri wakasviba ngazviritore zvakare; gore ngarigare pamusoro paro; kusviba ngakufukidze chiedza charo.
Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma
6 Usiku uhwo rima guru ngaribate; ngahurege kuverengwa pakati pamazuva egore kana kunyorwa pamwedzi ipi zvayo.
og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!
7 Usiku uhwo ngahushaye chibereko; ngaparege kunzwika kupembera kwomufaro mahuri.
Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;
8 Vanotuka mazuva ngavatuke zuva iro, vaya vakagadzirira kumutsa Chikara Chikuru cheGungwa.
Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,
9 Nyeredzi dzahwo dzamangwanani ngadzisvibe; ngahumirire chiedza chamasikati pasina uye ngahurege kuona hwerazuva hwamambakwedza;
Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -
10 nokuti hahuna kundipfigira mikova yechizvaro kuti huvanze dambudziko pamberi pangu.
av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.
11 “Ko, ndakaregererei kufa pakuberekwa kwangu, nokufa pandaibuda mudumbu?
Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?
12 Mabvi akavapo seiko kuti andigamuchire namazamu kuti ndinwe?
Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?
13 Nokuti zvino ndingadai ndakavata murugare; ndingadai ndivete uye ndakazorora
So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred
14 namadzimambo namakurukota enyika, vakazvivakira nzvimbo dzava matongo zvino,
hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,
15 navatongi vakanga vane goridhe, vakazadza dzimba dzavo nesirivha.
hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;
16 Kana kuti sei ndisina kuvigwa muvhu somwana asina kusvika, somucheche asina kumboona chiedza chezuva?
ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.
17 Ikoko vakaipa vanorega kutambudza, uye ikoko vakaneta vakazorora.
Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;
18 Nhapwa dzinofarirawo rugare rwadzo; havachanzwizve kudanidzira kwomuchairi wenhapwa.
og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.
19 Vaduku navakuru variko, uye nhapwa yakasunungurwa kubva pana tenzi wayo.
Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.
20 “Chiedza chinopirweiko vaya vari kusurukirwa, uye upenyu kune ane shungu pamwoyo,
Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,
21 kuna vaya vanoshuva kufa irwo rusingauyi, vanorutsvaka kupfuura pfuma yakavanzika,
som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,
22 vazere nomufaro uye vanofara pavanosvika muguva?
som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -
23 Upenyu hunopirweiko munhu ane nzira yakavanzika, iye akakomberedzwa naMwari noruzhowa?
til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?
24 Nokuti mafemo anosvika kwandiri pachinzvimbo chezvokudya, kugomera kwangu kunodururwa semvura.
Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.
25 Zvandaitya zvakandivinga; zvandaizeza zvaitika kwandiri.
Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.
26 Handina rugare, handina runyararo; handina zororo, asi nhamo chete.”
Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»
