< Jobho 3 >

1 Shure kwaizvozvo, Jobho akashamisa muromo wake ndokutuka zuva rokuberekwa kwake.
Derefter oplot Job sin munn og forbannet den dag han blev født.
2 Akati:
Job tok til orde og sa:
3 “Zuva rokuberekwa kwangu ngariparare, uye nousiku hwakanzi, ‘Kwaberekwa mwanakomana!’
Til grunne gå den dag da jeg blev født, og den natt som sa: Et guttebarn er undfanget!
4 Zuva iroro ngarishanduke rive rima; Mwari wokudenga ngaarege kuva nehanya naro; Chiedza ngachirege kuvhenekera pamusoro paro.
Måtte den dag bli til mørke! Måtte Gud i det høie ikke spørre efter den, og intet lys stråle over den!
5 Rima nomumvuri wakasviba ngazviritore zvakare; gore ngarigare pamusoro paro; kusviba ngakufukidze chiedza charo.
Gid mørke og dødsskygge må kreve den tilbake, gid skyer må leire sig over den, gid alt som gjør en dag mørk, må skremme den!
6 Usiku uhwo rima guru ngaribate; ngahurege kuverengwa pakati pamazuva egore kana kunyorwa pamwedzi ipi zvayo.
Den natt - måtte mulm ta den! Den glede sig ikke blandt årets dager, den komme ikke med i måneders tall!
7 Usiku uhwo ngahushaye chibereko; ngaparege kunzwika kupembera kwomufaro mahuri.
Ja, ufruktbar bli den natt! Aldri lyde det jubel i den!
8 Vanotuka mazuva ngavatuke zuva iro, vaya vakagadzirira kumutsa Chikara Chikuru cheGungwa.
Måtte de som forbanner dager, ønske ondt over den, de som er kyndige i å mane frem Leviatan!
9 Nyeredzi dzahwo dzamangwanani ngadzisvibe; ngahumirire chiedza chamasikati pasina uye ngahurege kuona hwerazuva hwamambakwedza;
Gid dens demrings stjerner må bli mørke! La den vente på lys, uten at det kommer! Måtte den aldri skue morgenrødens øielokk -
10 nokuti hahuna kundipfigira mikova yechizvaro kuti huvanze dambudziko pamberi pangu.
fordi den ikke stengte døren til min mors liv og skjulte møie for mine øine.
11 “Ko, ndakaregererei kufa pakuberekwa kwangu, nokufa pandaibuda mudumbu?
Hvorfor døde jeg ikke i mors liv? Hvorfor utåndet jeg ikke straks i fødselsstunden?
12 Mabvi akavapo seiko kuti andigamuchire namazamu kuti ndinwe?
Hvorfor tok knær imot mig, og hvorfor bryster som jeg kunde die?
13 Nokuti zvino ndingadai ndakavata murugare; ndingadai ndivete uye ndakazorora
For da kunde jeg nu ligge og hvile; jeg kunde sove og hadde da ro -
14 namadzimambo namakurukota enyika, vakazvivakira nzvimbo dzava matongo zvino,
sammen med konger og jordens styrere, som bygget sig ruiner,
15 navatongi vakanga vane goridhe, vakazadza dzimba dzavo nesirivha.
eller med fyrster som eide gull, som fylte sine hus med sølv;
16 Kana kuti sei ndisina kuvigwa muvhu somwana asina kusvika, somucheche asina kumboona chiedza chezuva?
eller jeg var nu ikke til, likesom et nedgravd, ufullbåret foster, lik barn som aldri så lyset.
17 Ikoko vakaipa vanorega kutambudza, uye ikoko vakaneta vakazorora.
Der har de ugudelige holdt op å rase, og der hviler de trette.
18 Nhapwa dzinofarirawo rugare rwadzo; havachanzwizve kudanidzira kwomuchairi wenhapwa.
Der har alle fanger ro, de hører ikke driverens røst.
19 Vaduku navakuru variko, uye nhapwa yakasunungurwa kubva pana tenzi wayo.
Liten og stor er der like, og trælen er fri for sin herre.
20 “Chiedza chinopirweiko vaya vari kusurukirwa, uye upenyu kune ane shungu pamwoyo,
Hvorfor gir han den lidende lys, og liv til dem som bærer sorg i sitt hjerte,
21 kuna vaya vanoshuva kufa irwo rusingauyi, vanorutsvaka kupfuura pfuma yakavanzika,
dem som venter på døden uten at den kommer, og som leter efter den ivrigere enn efter skjulte skatter,
22 vazere nomufaro uye vanofara pavanosvika muguva?
dem som gleder sig like til jubel, som fryder sig når de finner en grav -
23 Upenyu hunopirweiko munhu ane nzira yakavanzika, iye akakomberedzwa naMwari noruzhowa?
til den mann hvis vei er skjult for ham, og som Gud har stengt for på alle kanter?
24 Nokuti mafemo anosvika kwandiri pachinzvimbo chezvokudya, kugomera kwangu kunodururwa semvura.
For mine sukk er blitt mitt daglige brød, og mine klager strømmer som vannet.
25 Zvandaitya zvakandivinga; zvandaizeza zvaitika kwandiri.
For alt det fryktelige jeg reddes for, det rammer mig, og det jeg gruer for, det kommer over mig.
26 Handina rugare, handina runyararo; handina zororo, asi nhamo chete.”
Jeg har ikke fred, ikke ro, ikke hvile - det kommer alltid ny uro.

< Jobho 3 >