Jobho 29

1 Jobho akapfuurira mberi nokutaura kwake achiti:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 “Haiwa ndinoshuva sei mwedzi yakapfuura, iwo mazuva andairindirwa naMwari,

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

3 mwenje wake pawaivhenekera pamusoro pangu uye ndaivhenekerwa nechiedza chake ndichifamba murima!

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

4 Haiwa, iwo mazuva andakanga ndichine simba, ushamwari hwaMwari chaihwo huchiropafadza imba yangu,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

5 Wamasimba Ose paakanga achineni uye vana vangu pavakanga vakandipoteredza,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

6 painyorovedzwa nzira yangu noruomba, uye dombo richindidururira hova dzamafuta omuorivhi.

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 “Pandakaenda kusuo reguta ndikandogara muchivara,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

8 majaya akandiona akatsaukira parutivi uye vatana vakasimuka;

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

9 vakuru vakaramba kutaura vakafumbira miromo yavo namaoko avo;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

10 manzwi avakuru akanyararidzwa, uye ndimi dzavo dzikanamira kumusoro kwemiromo yavo.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

11 Vose vakandinzwa vakataura zvakanaka pamusoro pangu, uye vose vakandiona vakandirumbidza,

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

12 nokuti ndakanunura varombo vaichemera rubatsiro, uye nherera dzakanga dzisina anobatsira.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

13 Munhu akanga ofa akandiropafadza; ndakaita kuti mwoyo wechirikadzi uimbe.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

14 Ndakafuka kururama sechipfeko changu; kururamisira kwaiva nguo yangu nenguwani yangu.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

15 Ndakanga ndiri meso kumapofu namakumbo kuzvirema.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

16 Ndakanga ndiri baba kuna vanoshayiwa; ndaimiririra mhaka yomutorwa.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

17 Ndakavhuna meno emunhu akanga akaipa, ndikabvuta chaakanga akaruma.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

18 “Ndakafunga kuti, ‘Ndichafira mumba mangu, mazuva angu awanda sejecha.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

19 Midzi yangu ichasvika kumvura, uye dova richava pamatavi angu usiku hwose.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

20 Kukudzwa kwangu kucharamba kuri kutsva pandiri, uta hucharamba huri hutsva muruoko rwangu.’

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

21 “Vanhu vakanditeerera vachitarisira kwazvo, vanyerere vakamirira kurayira kwangu.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

22 Shure kwokutaura kwangu, ivo havana kuzotaurazve; mashoko angu akawira panzeve dzavo zvinyoronyoro.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

23 Vakandimirira kunge vakamirira mvura yomupfunhambuya, uye vakanwa mashoko angu kunge mvura yechirimo.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

24 Pandakanyemwerera kwavari havana kuzvitenda; chiedza chechiso changu chaikosha kwavari.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

25 Ndakavasarudzira nzira ini ndokugara saishe wavo; ndakagara samambo pakati pamauto ake; ndakanga ndakaita somunhu anonyaradza vanochema.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.