Jobho 29
1 Jobho akapfuurira mberi nokutaura kwake achiti:
En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:
2 “Haiwa ndinoshuva sei mwedzi yakapfuura, iwo mazuva andairindirwa naMwari,
Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!
3 mwenje wake pawaivhenekera pamusoro pangu uye ndaivhenekerwa nechiedza chake ndichifamba murima!
Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;
4 Haiwa, iwo mazuva andakanga ndichine simba, ushamwari hwaMwari chaihwo huchiropafadza imba yangu,
Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods verborgenheid over mijn tent was;
5 Wamasimba Ose paakanga achineni uye vana vangu pavakanga vakandipoteredza,
Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;
6 painyorovedzwa nzira yangu noruomba, uye dombo richindidururira hova dzamafuta omuorivhi.
Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;
7 “Pandakaenda kusuo reguta ndikandogara muchivara,
Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.
8 majaya akandiona akatsaukira parutivi uye vatana vakasimuka;
De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.
9 vakuru vakaramba kutaura vakafumbira miromo yavo namaoko avo;
De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.
10 manzwi avakuru akanyararidzwa, uye ndimi dzavo dzikanamira kumusoro kwemiromo yavo.
De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun gehemelte.
11 Vose vakandinzwa vakataura zvakanaka pamusoro pangu, uye vose vakandiona vakandirumbidza,
Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog zag, zo getuigde het van mij.
12 nokuti ndakanunura varombo vaichemera rubatsiro, uye nherera dzakanga dzisina anobatsira.
Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.
13 Munhu akanga ofa akandiropafadza; ndakaita kuti mwoyo wechirikadzi uimbe.
De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der weduwe deed ik vrolijk zingen.
14 Ndakafuka kururama sechipfeko changu; kururamisira kwaiva nguo yangu nenguwani yangu.
Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.
15 Ndakanga ndiri meso kumapofu namakumbo kuzvirema.
Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.
16 Ndakanga ndiri baba kuna vanoshayiwa; ndaimiririra mhaka yomutorwa.
Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet wist, dat onderzocht ik.
17 Ndakavhuna meno emunhu akanga akaipa, ndikabvuta chaakanga akaruma.
En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.
18 “Ndakafunga kuti, ‘Ndichafira mumba mangu, mazuva angu awanda sejecha.
En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen vermenigvuldigen als het zand.
19 Midzi yangu ichasvika kumvura, uye dova richava pamatavi angu usiku hwose.
Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.
20 Kukudzwa kwangu kucharamba kuri kutsva pandiri, uta hucharamba huri hutsva muruoko rwangu.’
Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in mijn hand.
21 “Vanhu vakanditeerera vachitarisira kwazvo, vanyerere vakamirira kurayira kwangu.
Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.
22 Shure kwokutaura kwangu, ivo havana kuzotaurazve; mashoko angu akawira panzeve dzavo zvinyoronyoro.
Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.
23 Vakandimirira kunge vakamirira mvura yomupfunhambuya, uye vakanwa mashoko angu kunge mvura yechirimo.
Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun mond open, als naar den spaden regen.
24 Pandakanyemwerera kwavari havana kuzvitenda; chiedza chechiso changu chaikosha kwavari.
Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns aangezichts deden zij niet nedervallen.
25 Ndakavasarudzira nzira ini ndokugara saishe wavo; ndakagara samambo pakati pamauto ake; ndakanga ndakaita somunhu anonyaradza vanochema.
Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning onder de benden, als een, die treurigen vertroost.
