Jobho 29
1 Jobho akapfuurira mberi nokutaura kwake achiti:
Job vervolgde zijn rede, en sprak
2 “Haiwa ndinoshuva sei mwedzi yakapfuura, iwo mazuva andairindirwa naMwari,
Ach, was ik als in vroeger maanden, In de tijd, toen God mij behoedde,
3 mwenje wake pawaivhenekera pamusoro pangu uye ndaivhenekerwa nechiedza chake ndichifamba murima!
Toen Hij zijn lamp boven mijn hoofd liet stralen, En ik bij zijn licht door de duisternis ging;
4 Haiwa, iwo mazuva andakanga ndichine simba, ushamwari hwaMwari chaihwo huchiropafadza imba yangu,
Zoals ik was in mijn beste dagen Toen God mijn tent nog beschutte!
5 Wamasimba Ose paakanga achineni uye vana vangu pavakanga vakandipoteredza,
Toen de Almachtige nog met mij was, Mijn kinderen mij nog omringden;
6 painyorovedzwa nzira yangu noruomba, uye dombo richindidururira hova dzamafuta omuorivhi.
Toen mijn voeten zich baadden in boter, De rots, waar ik stond, beken olie liet stromen;
7 “Pandakaenda kusuo reguta ndikandogara muchivara,
Als ik uitging naar de poort van de stad, En op het plein mijn zetel liet zetten:
8 majaya akandiona akatsaukira parutivi uye vatana vakasimuka;
Trokken de jongemannen zich terug, zodra ze mij zagen, Rezen de grijsaards op en bleven staan,
9 vakuru vakaramba kutaura vakafumbira miromo yavo namaoko avo;
Staakten de edelen hun gesprek En legden de hand op hun mond.
10 manzwi avakuru akanyararidzwa, uye ndimi dzavo dzikanamira kumusoro kwemiromo yavo.
De stem der leiders verstomde, Hun tong kleefde aan hun gehemelte vast;
11 Vose vakandinzwa vakataura zvakanaka pamusoro pangu, uye vose vakandiona vakandirumbidza,
Toen het oor, dat het hoorde, mij gelukkig prees En het oog, dat het zag, mij bijval schonk!
12 nokuti ndakanunura varombo vaichemera rubatsiro, uye nherera dzakanga dzisina anobatsira.
Want ik hielp den arme, die om bijstand riep, Den wees, die geen helper meer had;
13 Munhu akanga ofa akandiropafadza; ndakaita kuti mwoyo wechirikadzi uimbe.
Dien de ondergang dreigde, zegende mij, Het hart der weduwe vrolijkte ik op;
14 Ndakafuka kururama sechipfeko changu; kururamisira kwaiva nguo yangu nenguwani yangu.
Rechtschapenheid trok ik aan als een kleed, Mijn gerechtigheid als een mantel en kroon.
15 Ndakanga ndiri meso kumapofu namakumbo kuzvirema.
Ik was de ogen voor blinden, De voeten voor kreupelen;
16 Ndakanga ndiri baba kuna vanoshayiwa; ndaimiririra mhaka yomutorwa.
Voor armen was ik een vader, Voor onbekenden onderzocht ik het pleit.
17 Ndakavhuna meno emunhu akanga akaipa, ndikabvuta chaakanga akaruma.
Maar den boosdoener brak ik de tanden, En rukte hem de prooi uit zijn kaken.
18 “Ndakafunga kuti, ‘Ndichafira mumba mangu, mazuva angu awanda sejecha.
Ik dacht bij mijzelf: Oud zal ik sterven Mijn dagen zullen talrijk zijn als het zand;
19 Midzi yangu ichasvika kumvura, uye dova richava pamatavi angu usiku hwose.
Mijn wortel zal openstaan voor het water, De dauw op mijn takken vernachten;
20 Kukudzwa kwangu kucharamba kuri kutsva pandiri, uta hucharamba huri hutsva muruoko rwangu.’
Mijn eer blijft steeds nieuw, Mijn boog wint aan jeugdige kracht in mijn hand!
21 “Vanhu vakanditeerera vachitarisira kwazvo, vanyerere vakamirira kurayira kwangu.
Ze luisterden zwijgend naar mij En wachtten mijn beslissing af;
22 Shure kwokutaura kwangu, ivo havana kuzotaurazve; mashoko angu akawira panzeve dzavo zvinyoronyoro.
Had ik uitgesproken, dan nam niemand het woord, Maar mijn rede druppelde op hen neer.
23 Vakandimirira kunge vakamirira mvura yomupfunhambuya, uye vakanwa mashoko angu kunge mvura yechirimo.
Ze verlangden naar mij als naar regen, Met open mond als naar een late bui.
24 Pandakanyemwerera kwavari havana kuzvitenda; chiedza chechiso changu chaikosha kwavari.
Lachte ik hun toe, ze durfden het niet geloven, En vingen het stralen van mijn aangezicht op.
25 Ndakavasarudzira nzira ini ndokugara saishe wavo; ndakagara samambo pakati pamauto ake; ndakanga ndakaita somunhu anonyaradza vanochema.
Bezocht ik hen, ik zat bovenaan, Troonde als een vorst bij zijn troepen, als een die treurenden troost.
