Jobho 19
1 Ipapo Jobho akapindura akati:
Då svara Job og sagde:
2 “Mucharamba muchinditambudza uye muchindipwanya namashoko kusvikira riniko?
«Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
3 Zvino kava kagumi kose muchingonditsoropodza; munondirwisa musina nenyadzi dzose.
Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
4 Kana chiri chokwadi kuti ndakatsauka, kukanganisa kwangu kuchava dambudziko rangu ndoga.
Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
5 Kana zvechokwadi mungada henyu kuzvikudza pamusoro pangu mukashandisa kuderedzwa kwangu pakundirwisa,
Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
6 zvino muzive imi kuti Mwari akandikanganisira uye akandikomberedza nomumbure wake.
Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
7 “Kunyange ndikachema ndichiti, ‘Ndakakanganisirwa we-e!’ handiwani mhinduro; kunyange ndikadanidzira kuti ndibatsirwe, kururamisirwa hakupo.
Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
8 Akadzivira nzira yangu kuti ndikonewe kupfuura; akaisa rima munzira dzangu.
Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
9 Akandibvisira kukudzwa kwangu, uye akabvisa korona mumusoro mangu.
Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
10 Anondibvamburanya kumativi ose kusvikira ndapera; anodzura tariro yangu kunge muti,
Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
11 Kutsamwa kwake kunopfuta pamusoro pangu; anondiverenga pakati pavavengi vake.
Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
12 Mauto ake anouya nesimba; anovaka muchinjiziri wokurwa neni, anokomba tende rangu.
Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
13 “Akaisa hama dzangu kure neni; vazikani vangu vakaparadzaniswa neni zvachose.
Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
14 Hama dzangu dzepedyo dzakaenda kure neni; shamwari dzangu dzandikanganwa.
Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
15 Vaenzi vangu navarandakadzi vangu vava kundiita mubvakure; vanondiona somutorwa.
For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
16 Ndinodana muranda wangu, asi haapinduri, kunyange ndikamukumbirisa nomuromo wangu chaiwo.
Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
17 Kufema kwangu kunonyangadza kumukadzi wangu; ndinosemesa kuhama dzangu chaidzo.
min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
18 Kunyange nezvikomana zviduku zvinondiseka; pandinosvika vanondituka.
Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
19 Shamwari dzangu dzepedyo dzinondisema; vaya vandinoda vandishandukira.
Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
20 Handisati ndichiri chinhu asi ndangova hangu ganda namapfupa; ndangopunyuka napaburi retsono.
Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
21 “Ndinzwirei urombo, shamwari dzangu, ndinzwirei urombo nokuti ruoko rwaMwari rwandirova.
Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
22 Seiko muchindidzingirira sezvinoita Mwari? Ko, hamungaguti nenyama yangu here?
Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
23 “Haiwa, dai mashoko angu ainyorwa hawo, dai ainyorwa hawo mubhuku,
Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
24 dai ainyorwa nechinyoreso chesimbi pamutobvu, kana kuti ainyorwa padombo nokusingaperi!
ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
25 Ndinoziva kuti mudzikinuri wangu mupenyu, uye kuti pakupedzisira achamira pamusoro penyika.
Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
26 Uye shure kwokunge ganda rangu raparara, kunyange zvakadaro ndichaona Mwari munyama yangu;
Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
27 ini pachangu ndichamuona nameso angu pachangu, iyeni kwete mumwe. Haiwa, mwoyo wangu unopanga sei mukati mangu!
eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
28 “Kana muchiti, ‘Haiwa tichamutambudza sei, sezvo mudzi wenhamo uri maari,’
De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
29 munofanira kutya munondo imi pachenyu, nokuti hasha dzichauyisa kurangwa nomunondo, ipapo muchaziva kuti pano kutongwa.”
Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
