< Bakorintha II 7 >
1 Ka re na le ditsholofetso tse di kgolo tse, ditsala tse di rategang, a re fulareleng sengwe le sengwe se se ka re leswefatsang, a e ka bo e le mo mmeleng kgotsa mo moweng mme re iphepafatse gore re nne mo poifong-Modimo ka botlalo, re ineele one o le nosi.
Therefore, beloved, since we have these promises, let us cleanse ourselves from everything that defiles body and spirit, perfecting holiness in the fear of God.
2 Tswee-tswee re buleleng dipelo tsa lona gape, gonne ga go ope wa lona yo re kileng ra mmogisa. Ga go ope wa lona yo re mo timeditseng. Ga re a tsietsa ope le fa e le go tseela ope sepe.
Make room for us in your hearts. We have wronged no one, we have corrupted no one, we have exploited no one.
3 Ga ke bue se go lo omanya kgotsa go lo kgala, gonne jaaka ke setse ke buile, lo mo pelong ya me ka bosakhutleng, ebile ke tshela ke bo ke swa le lona.
I do not say this to condemn you. I have said before that you so occupy our hearts that we live and die together with you.
4 Ke lo ikantse thata, le boikgantsho jwa me mo go lona bo bogolo. Lo nkgothaditse thata; lo intumedisitse thata le mo dipogisong tsa me tsotlhe.
Great is my confidence in you; great is my pride in you; I am filled with encouragement; in all our troubles my joy overflows.
5 Erile re goroga mo Masedonia re ne re sena boitapoloso; ka kwa ntle, matshwenyego a ne a le gongwe le gongwe a re dikaganyeditse; mo teng ga rona, dipelo tsa rona di ne di tletse letshogo le poifo.
For when we arrived in Macedonia, our bodies had no rest, but we were pressed from every direction—conflicts on the outside, fears within.
6 Mme Modimo o o nametsang ba ba dipelo di botlhoko wa re nonotsha ka go goroga ga ga Tito.
But God, who comforts the downcast, comforted us by the arrival of Titus,
7 E ne e se go bonala ga gagwe fela mo go neng ga re itumedisa, mme le mafoko a o neng a a tlisa ka lobaka lo lo ntle lo a neng a na le lona ka lone. Fa a mpolelela ka fa lo neng lo ntebeletse ka teng, le ka fa lo neng lo hutsahetse ka teng ka ga se se neng se diragetse, le kaga boammaaruri jwa lona le lorato mo go nna, jalo, ka itumela thata!
and not only by his arrival, but also by the comfort he had received from you. He told us about your longing, your mourning, and your zeal for me, so that I rejoiced all the more.
8 Ga ke tlhole ke utlwa botlhoko ka go bo ke lo romeletse lokwalo loo, ntswa ke ne ka utlwa botlhoko ka lobakanyana ke lemoga ka fa go neng go tlaa lo utlwisa botlhoko ka teng. Mme go ne go lo tlhokofaditse ka lobakanyana fela.
Even if I caused you sorrow by my letter, I do not regret it. Although I did regret it, I now see that my letter caused you sorrow, but only for a short time.
9 Jaanong ke a itumela ka ke lo lo romeletse, e seng ka ntlha ya gore e lo utlwisitse botlhoko, mme e leng ka ntlha ya gore le kutlo-botlhoko e lo buseditse mo Modimong. E ne e le khutsafalo e e siameng e lo e utlwileng, khutsafalo e Modimo o batlang batho ba one ba nna nayo gore ke se ka ka tla mo go lona ka kgakalo.
And now I rejoice, not because you were made sorrowful, but because your sorrow led you to repentance. For you felt the sorrow that God had intended, and so were not harmed in any way by us.
10 Gonne ka dinako tse dingwe Modimo o dirisa bofutsana mo matshelong a rona go re thusa go ikwatlhaela sebe le go batla botshelo jo bosakhutleng. Re se ka ra utlwa botlhoko ka go bo romela ga one. Mme bohutsana jwa motho yo o seng Mokeresete ga se bohutsana jwa boikwatlhao jwa boammaaruri ebile ga bo kake jwa kganela loso lo lo sa khutleng.
Godly sorrow brings repentance that leads to salvation without regret, but worldly sorrow brings death.
11 Bonang fela gore bo-molemo jwa khutsafalo e e tswang mo Modimong bo lo diretse go le kae! Ga lo tlhole lo kgotha magetla a lona mme lo ne lwa tlhwaafala lwa ba lwa ikanyega, lwa ba lwa tlhwaafalela thata go tlogela boleo jo ke lo kwale-tseng kaga jone.
Consider what this godly sorrow has produced in you: what earnestness, what eagerness to clear yourselves, what indignation, what alarm, what longing, what zeal, what vindication! In every way you have proved yourselves to be innocent in this matter.
12 Lo ne lwa tshoga kaga se se neng sa diragala, lwa ba lwa tlhwaafalela go tla go thusa, lo ne lwa baakanya matshwenyego lwa ba lwa a fenya lwa otlhaya monna jaaka ke ne ka dira gore Morena a tle a ntshupegetse selekanyo se lo re tlhokometseng ka sone. Seo e ne e le maikaelelo a me go thusa monna yo o leofileng, kgotsa rraagwe yo o mo diretseng phoso.
So even though I wrote to you, it was not on account of the one who did wrong or the one who was harmed, but rather that your earnestness on our behalf would be made clear to you in the sight of God.
13 Mo kgothatsong e lo re e neileng ka lorato lwa lona, re ne ra itumedisiwa ke boitumelo jwa ga Tito ka fa lo neng lwa mo amogela sentle ka teng lwa ba lwa dira gore a ikutlwe a le mo gae.
On account of this, we are encouraged. In addition to our own encouragement, we were even more delighted by the joy of Titus. For his spirit has been refreshed by all of you.
14 Ke mmoleletse ka fa go tlaa nnang ka teng, ke mmoleletse pele ga a ntlogela ka boikgantsho jwa me ka lona, mme ga lo a ka lwa ntlhabisa ditlhong, ke ne ke aga ke lo bolelela boammaaruri ka metlha yotlhe, mme jaanong boikgantsho jwa me ka Tito le jone bo supile boammaaruri!
Indeed, I was not embarrassed by anything I had boasted to him about you. But just as everything we said to you was true, so our boasting to Titus has proved to be true as well.
15 O lo rata thata bogolo go gaisa fa a gakologelwa ka fa lo neng lo mo reeditse ka teng ka lorato, ebile lo mo amogetse ka tlhwaafalo le ka lorato lo lo hakgamatsang.
And his affection for you is even greater when he remembers that you were all obedient as you welcomed him with fear and trembling.
16 Mo go intumedisa jang, ka ntlha ya gore jaanong ke tlhomamisa gore rotlhe go siame mo go rona, gape ke ka nna le boikanyo mo go lona.
I rejoice that I can have complete confidence in you.