Књига пророка Захарије 4

1 Потом врати се анђео који ми говораше, и пробуди ме као човека који се буди ода сна.

E tornou o anjo que falava comigo, e me despertou, como a um homem que se desperta do seu sono,

2 И рече ми: Шта видиш? А ја рекох: Видим, ето, свећњак сав од злата, и горе на њему чаша, и седам жижака његових на њему, и седам левака за седам жижака што су горе на њему,

E me disse: Que vês? E eu disse: Olho, e eis que vejo um castiçal todo de ouro, e um vaso de azeite sobre a sua cabeça, e as suas sete lâmpadas nela; e cada lâmpada que estava na sua cabeça tinha sete canudos.

3 И две маслине уза њ, једна с десне стране чаши а једна с леве.

E, por cima dele, duas oliveiras, uma à direita do vaso de azeite, e outra à sua esquerda.

4 И проговорих анђелу који говораше са мном, и рекох: Шта је то, господару мој?

E respondi, e disse ao anjo que falava comigo, dizendo: Senhor meu, que é isto?

5 А анђео који говораше са мном одговори и рече ми: Зар не знаш шта је то? И рекох: Не, господару мој.

Então respondeu o anjo que falava comigo, e me disse: Não sabes tu o que isto é? E eu disse: Não, Senhor meu

6 А он одговори и рече ми говорећи: То је реч Господња Зоровавељу: не силом ни крепошћу него Духом мојим, вели Господ над војскама.

E respondeu, e me falou, dizendo: Esta é a palavra do Senhor a Zorobabel, dizendo: Não por força nem por violência, mas sim pelo meu espírito, diz o Senhor dos exércitos.

7 Шта си ти, горо велика, пред Зоровавељем? Равница; и он ће изнети највиши камен, с усклицима: Милост, милост њему.

Quem és tu, ó monte grande? diante de Zorobabel serás feito uma campina; porque ele produzirá a primeira pedra com algazarras: Graça, graça a ela.

8 И дође ми реч Господња говорећи:

E a palavra do Senhor veio mais a mim, dizendo:

9 Руке Зоровавељеве основаше овај дом, руке ће његове и довршити, и познаћеш да ме је Господ над војскама послао к вама.

As mãos de Zorobabel tem fundado esta casa, também as suas mãos a acabarão, para que saibais que o Senhor dos exércitos me enviou a vós.

10 Јер ко је презрео дан малих ствари? Јер ће се радовати кад види камен мерачки у руци Зоровавељу, оних седам очију Господњих који прелазе сву земљу.

Porque, quem despreza o dia das coisas pequenas? pois aqueles sete se alegrarão, vendo o prumo na mão de Zorobabel: esses são os olhos do Senhor, que discorrem por toda a terra.

11 Тада одговарајући рекох му: Шта су оне две маслине с десне стране свећњаку и с леве?

Respondi mais, e disse-lhe: Que são as duas oliveiras à direita do castiçal e à sua esquerda?

12 И опет проговорих и рекох му: Шта су оне две гранчице маслинове, што су међу два левка златна, који точе злато?

E, respondendo-lhe outra vez, disse: Que são aqueles dois raminhos das oliveiras, que estão junto aos dois tubos de ouro, e que vertem de si ouro?

13 И рече ми говорећи: Зар не знаш шта је то? А ја рекох: Не, господару мој.

E ele me falou, dizendo: Não sabes tu o que isto é? E eu disse: Não, Senhor meu.

14 Тада рече: То су две маслине које стоје код Господа све земље.

Então ele disse: Estes são dois ramos de óleo, que estão diante do Senhor de toda a terra.