Римљанима 9
1 Истину говорим тако ми Христа, не лажем, то ми сведочи савест моја Духом Светим:
ਅਹੰ ਕਾਞ੍ਚਿਦ੍ ਕਲ੍ਪਿਤਾਂ ਕਥਾਂ ਨ ਕਥਯਾਮਿ, ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸਤ੍ਯਮੇਵ ਬ੍ਰਵੀਮਿ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ ਮਦੀਯੰ ਮਨ ਏਤਤ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦਾਤਿ|
2 Да ми је врло жао и срце ме моје боли без престанка;
ਮਮਾਨ੍ਤਰਤਿਸ਼ਯਦੁਃਖੰ ਨਿਰਨ੍ਤਰੰ ਖੇਦਸ਼੍ਚ
3 Јер бих желео да ја сам будем одлучен од Христа за браћу своју која су ми род по телу,
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਹੰ ਸ੍ਵਜਾਤੀਯਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਨਿਮਿੱਤਾਤ੍ ਸ੍ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਾੱਛਾਪਾਕ੍ਰਾਨ੍ਤੋ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਐੱਛਮ੍|
4 Која су Израиљци, којих је посинаштво и слава, и завет и закон, и богомољство, и обећања;
ਯਤਸ੍ਤ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲਸ੍ਯ ਵੰਸ਼ਾ ਅਪਿ ਚ ਦੱਤਕਪੁਤ੍ਰਤ੍ਵੰ ਤੇਜੋ ਨਿਯਮੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਦਾਨੰ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਭਜਨੰ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਃ ਪਿਤ੍ਰੁʼਪੁਰੁਸ਼਼ਗਣਸ਼੍ਚੈਤੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਧਿਕਾਰੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ|
5 Којих су и оци, и од којих је Христос по телу, који је над свима, Бог благословен ва век. Амин. (aiōn g165)
ਤਤ੍ ਕੇਵਲੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਃ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਸੱਚਿਦਾਨਨ੍ਦ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸੋ(ਅ)ਪਿ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇਨ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵੰਸ਼ਸਮ੍ਭਵਃ| (aiōn g165)
6 А није могуће да реч Божија прође: јер нису сви Израиљци који су од Израиља;
ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਿਫਲੰ ਜਾਤਮ੍ ਇਤਿ ਨਹਿ ਯਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਵੰਸ਼ੇ ਯੇ ਜਾਤਾਸ੍ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਸ੍ਤੁਤ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ|
7 Нити су сви деца који су семе Авраамово, него у Исаку, рече, назваће ти се семе.
ਅਪਰਮ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੋ ਵੰਸ਼ੇ ਜਾਤਾ ਅਪਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤਸ੍ਯੈਵ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਇਸ੍ਹਾਕੋ ਨਾਮ੍ਨਾ ਤਵ ਵੰਸ਼ੋ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
8 То јест, нису оно деца Божија што су по телу деца, него деца обећања примају се за семе.
ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਸੰਸਰ੍ਗਾਤ੍ ਜਾਤਾਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਯਾਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਵਨ੍ਤ ਏਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰਵਣਾਦ੍ ਯੇ ਜਾਯਨ੍ਤੇ ਤਏਵੇਸ਼੍ਵਰਵੰਸ਼ੋ ਗਣ੍ਯਤੇ|
9 Јер је ово реч обећања: У ово време доћи ћу и у Саре ће бити син.
ਯਤਸ੍ਤਤ੍ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰੁਤੇ ਰ੍ਵਾਕ੍ਯਮੇਤਤ੍, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਸਮਯੇ (ਅ)ਹੰ ਪੁਨਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤਤ੍ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਸਾਰਾਯਾਃ ਪੁਤ੍ਰ ਏਕੋ ਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
10 Не само, пак, она него и Ревека, кад затрудне од самог Исака, оца нашег.
ਅਪਰਮਪਿ ਵਦਾਮਿ ਸ੍ਵਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ਤ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਯੰਨਿਰੂਪਿਤੰ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਤੋ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਹ੍ਵਯਿਤੁ ਰ੍ਜਾਤਮੇਤਦ੍ ਯਥਾ ਸਿੱਧ੍ਯਤਿ
11 Јер још док се деца не беху родила, ни учинила добра ни зла, да остане Божија наредба по избору,
ਤਦਰ੍ਥੰ ਰਿਬ੍ਕਾਨਾਮਿਕਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾ ਜਨੈਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਇਸ੍ਹਾਕਃ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਦ੍ ਗਰ੍ਭੇ ਧ੍ਰੁʼਤੇ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸਨ੍ਤਾਨਯੋਃ ਪ੍ਰਸਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਕਿਞ੍ਚ ਤਯੋਃ ਸ਼ੁਭਾਸ਼ੁਭਕਰ੍ੰਮਣਃ ਕਰਣਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ
12 Не за дела, него Оног ради који позива рече јој се: Већи ће служити мањем,
ਤਾਂ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਉਕ੍ਤੰ, ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਃ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠੰ ਸੇਵਿਸ਼਼੍ਯਤੇ,
13 Као што стоји написано: Јаков ми омиле, а на Исава омрзох.
ਯਥਾ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਤਥਾਪ੍ਯੇਸ਼਼ਾਵਿ ਨ ਪ੍ਰੀਤ੍ਵਾ ਯਾਕੂਬਿ ਪ੍ਰੀਤਵਾਨ੍ ਅਹੰ|
14 Шта ћемо, дакле, на то рећи? Еда ли је неправда у Бога? Боже сачувај!
ਤਰ੍ਹਿ ਵਯੰ ਕਿੰ ਬ੍ਰੂਮਃ? ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਕਿਮ੍ ਅਨ੍ਯਾਯਕਾਰੀ? ਤਥਾ ਨ ਭਵਤੁ|
15 Јер Мојсију говори: Кога ћу помиловати, помиловаћу, и на кога ћу се смиловати, смиловаћу се.
ਯਤਃ ਸ ਸ੍ਵਯੰ ਮੂਸਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍; ਅਹੰ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹੰ ਚਿਕੀਰ੍ਸ਼਼ਾਮਿ ਤਮੇਵਾਨੁਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਮਿ, ਯਞ੍ਚ ਦਯਿਤੁਮ੍ ਇੱਛਾਮਿ ਤਮੇਵ ਦਯੇ|
16 Тако, дакле, нити стоји до оног који хоће, ни до оног који трчи, него до Бога који помилује.
ਅਤਏਵੇੱਛਤਾ ਯਤਮਾਨੇਨ ਵਾ ਮਾਨਵੇਨ ਤੰਨ ਸਾਧ੍ਯਤੇ ਦਯਾਕਾਰਿਣੇਸ਼੍ਵਰੇਣੈਵ ਸਾਧ੍ਯਤੇ|
17 Јер писмо говори Фараону: Зато те исто подигох да на теби покажем силу своју, и да се разгласи име моје по свој земљи.
ਫਿਰੌਣਿ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਲਿਖਤਿ, ਅਹੰ ਤ੍ਵੱਦ੍ਵਾਰਾ ਮਤ੍ਪਰਾਕ੍ਰਮੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁੰ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਨਿਜਨਾਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁਞ੍ਚ ਤ੍ਵਾਂ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|
18 Тако, дакле, кога хоће милује, а кога хоће отврдоглави.
ਅਤਃ ਸ ਯਮ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹੀਤੁਮ੍ ਇੱਛਤਿ ਤਮੇਵਾਨੁਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ, ਯਞ੍ਚ ਨਿਗ੍ਰਹੀਤੁਮ੍ ਇੱਛਤਿ ਤੰ ਨਿਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ|
19 Рећи ћеш ми: Зашто нас још криви? Јер ко се може супротити вољи Његовој?
ਯਦਿ ਵਦਸਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਦੋਸ਼਼ੰ ਕੁਤੋ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ? ਤਦੀਯੇੱਛਾਯਾਃ ਪ੍ਰਤਿਬਨ੍ਧਕਤ੍ਵੰ ਕਰ੍ੱਤੰ ਕਸ੍ਯ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ?
20 А ко си ти, о човече! Да противно одговараш Богу? Еда ли рукотворина говори мастору свом: Зашто си ме тако начинио?
ਹੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਪਕ੍ਸ਼਼ ਮਰ੍ਤ੍ਯ ਤ੍ਵੰ ਕਃ? ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਾਂ ਕੁਤਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍? ਇਤਿ ਕਥਾਂ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਸ੍ਤੁ ਸ੍ਰਸ਼਼੍ਟ੍ਰੇ ਕਿੰ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
21 Или зар лончар нема власти над калом да од једне гуке начини један суд за част а други за срамоту?
ਏਕਸ੍ਮਾਨ੍ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਪਿਣ੍ਡਾਦ੍ ਉਤ੍ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਪਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੌ ਦ੍ਵਿਵਿਧੌ ਕਲਸ਼ੌ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਕਿੰ ਕੁਲਾਲਸ੍ਯ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੰ ਨਾਸ੍ਤਿ?
22 А кад хтеде Бог да покаже гнев свој и да објави силу своју, поднесе с великим трпљењем судове гнева који су приправљени за погибао.
ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਕੋਪੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਨਿਜਸ਼ਕ੍ਤਿੰ ਜ੍ਞਾਪਯਿਤੁਞ੍ਚੇੱਛਨ੍ ਯਦਿ ਵਿਨਾਸ਼ਸ੍ਯ ਯੋਗ੍ਯਾਨਿ ਕ੍ਰੋਧਭਾਜਨਾਨਿ ਪ੍ਰਤਿ ਬਹੁਕਾਲੰ ਦੀਰ੍ਘਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਤਾਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਤਿ;
23 И да покаже богатство славе своје на судима милости које приправи за славу;
ਅਪਰਞ੍ਚ ਵਿਭਵਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਨਿਯੁਕ੍ਤਾਨ੍ਯਨੁਗ੍ਰਹਪਾਤ੍ਰਾਣਿ ਪ੍ਰਤਿ ਨਿਜਵਿਭਵਸ੍ਯ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਕੇਵਲਯਿਹੂਦਿਨਾਂ ਨਹਿ ਭਿੰਨਦੇਸ਼ਿਨਾਮਪਿ ਮਧ੍ਯਾਦ੍
24 Које нас и дозва не само од Јевреја него и од незнабожаца,
ਅਸ੍ਮਾਨਿਵ ਤਾਨ੍ਯਾਹ੍ਵਯਤਿ ਤਤ੍ਰ ਤਵ ਕਿੰ?
25 Као што и у Јосији говори: Назваћу народ својим који није мој народ, и нељубазницу љубазницом.
ਹੋਸ਼ੇਯਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਯਥਾ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਯੋ ਲੋਕੋ ਮਮ ਨਾਸੀਤ੍ ਤੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਮਦੀਯਕੰ| ਯਾ ਜਾਤਿ ਰ੍ਮੇ(ਅ)ਪ੍ਰਿਯਾ ਚਾਸੀਤ੍ ਤਾਂ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ ਪ੍ਰਿਯਾਂ|
26 И биће на месту, где им се рече: Ви нисте мој народ; тамо ће се назвати синови Бога Живога.
ਯੂਯੰ ਮਦੀਯਲੋਕਾ ਨ ਯਤ੍ਰੇਤਿ ਵਾਕ੍ਯਮੌਚ੍ਯਤ| ਅਮਰੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਇਤਿ ਖ੍ਯਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਤ੍ਰ ਤੇ|
27 А Исаија виче за Израиља: Ако буде број синова Израиљевих као песак морски, остатак ће се спасти.
ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਯਿਸ਼ਾਯਿਯੋ(ਅ)ਪਿ ਵਾਚਮੇਤਾਂ ਪ੍ਰਾਚਾਰਯਤ੍, ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਵੰਸ਼ਾਨਾਂ ਯਾ ਸੰਖ੍ਯਾ ਸਾ ਤੁ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ| ਸਮੁਦ੍ਰਸਿਕਤਾਸੰਖ੍ਯਾਸਮਾਨਾ ਯਦਿ ਜਾਯਤੇ| ਤਥਾਪਿ ਕੇਵਲੰ ਲੋਕੈਰਲ੍ਪੈਸ੍ਤ੍ਰਾਣੰ ਵ੍ਰਜਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
28 Јер ће Он извршити реч своју, и наскоро ће извршити по правди, да, испуниће Господ наскоро реч своју на земљи.
ਯਤੋ ਨ੍ਯਾਯੇਨ ਸ੍ਵੰ ਕਰ੍ੰਮ ਪਰੇਸ਼ਃ ਸਾਧਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਦੇਸ਼ੇ ਸਏਵ ਸੰਕ੍ਸ਼਼ੇਪਾੰਨਿਜੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
29 И као што прорече Исаија: Да нам није Господ Саваот оставио семена, онда бисмо били као Содом и Гомор.
ਯਿਸ਼ਾਯਿਯੋ(ਅ)ਪਰਮਪਿ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਸੈਨ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਪਰੇਸ਼ੇਨ ਚੇਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿੰਨੋਦਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤ| ਤਦਾ ਵਯੰ ਸਿਦੋਮੇਵਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਵਿਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ| ਯਦ੍ਵਾ ਵਯਮ੍ ਅਮੋਰਾਯਾ ਅਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਤੁਲ੍ਯਤਾਂ|
30 Шта ћемо, дакле, рећи? Да незнабошци који не тражише правде докучише правду, али правду од вере.
ਤਰ੍ਹਿ ਵਯੰ ਕਿੰ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਇਤਰਦੇਸ਼ੀਯਾ ਲੋਕਾ ਅਪਿ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਯਤਮਾਨਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਪੁਣ੍ਯਮ੍ ਅਲਭਨ੍ਤ;
31 А Израиљ тражећи закон правде не докучи закон правде.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਸ੍ਰਾਯੇੱਲੋਕਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਾਲਨੇਨ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਯਤਮਾਨਾਸ੍ਤਨ੍ ਨਾਲਭਨ੍ਤ|
32 Зашто? Јер не тражи из вере него из дела закона; јер се спотакоше на камен спотицања,
ਤਸ੍ਯ ਕਿੰ ਕਾਰਣੰ? ਤੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਃ ਕ੍ਰਿਯਯਾ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਖਲਨਜਨਕੇ ਪਾਸ਼਼ਾਣੇ ਪਾਦਸ੍ਖਲਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ|
33 Као што стоји написано: Ево мећем у Сиону камен спотицања и стену саблазни; и који га год верује неће се постидети.
ਲਿਖਿਤੰ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਪਸ਼੍ਯ ਪਾਦਸ੍ਖਲਾਰ੍ਥੰ ਹਿ ਸੀਯੋਨਿ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰਨ੍ਤਥਾ| ਬਾਧਾਕਾਰਞ੍ਚ ਪਾਸ਼਼ਾਣੰ ਪਰਿਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨਹਮ੍| ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਸ੍ਤਤ੍ਰ ਸ ਜਨੋ ਨ ਤ੍ਰਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
