Псалми 95

1 Ходите, запевајмо Господу, покликнимо Богу, граду спасења свог!

Δεύτε, ας αγαλλιασθώμεν εις τον Κύριον· ας αλαλάξωμεν εις το φρούριον της σωτηρίας ημών.

2 Изађимо пред лице Његово с хвалом, у песмама покликнимо Му!

Ας προφθάσωμεν ενώπιον αυτού μετά δοξολογίας· εν ψαλμοίς ας αλαλάξωμεν εις αυτόν.

3 Јер је Господ велик Бог и велик Цар над свим боговима.

Διότι Θεός μέγας είναι ο Κύριος, και Βασιλεύς μέγας υπέρ πάντας τους θεούς.

4 У Његовој су руци дубине земаљске, и висине горске Његове су.

Διότι εις αυτού την χείρα είναι τα βάθη της γής· και τα ύψη των ορέων είναι αυτού.

5 Његово је море и Он га је створио, и сухоту руке су Његове начиниле.

Διότι αυτού είναι η θάλασσα, και αυτός έκαμεν αυτήν· και την ξηράν αι χείρες αυτού έπλασαν.

6 Ходите, поклонимо се, припаднимо, клекнимо пред Господом, Творцем својим.

Δεύτε, ας προσκυνήσωμεν και ας προσπέσωμεν· ας γονατίσωμεν ενώπιον του Κυρίου, του Ποιητού ημών.

7 Јер је Он Бог наш, и ми народ паше Његове и овце руке Његове. Сад кад бисте послушали глас Његов:

Διότι αυτός είναι ο Θεός ημών· και ημείς λαός της βοσκής αυτού και πρόβατα της χειρός αυτού. Σήμερον εάν ακούσητε της φωνής αυτού,

8 "Немојте да вам одрвени срце ваше као у Мериви, као у дан кушања у пустињи,

μη σκληρύνητε την καρδίαν σας, ως εν τω παροργισμώ, ως εν τη ημέρα του πειρασμού εν τη ερήμω·

9 Где ме кушаше оци ваши, испиташе и видеше дело моје.

όπου οι πατέρες σας με επείρασαν, με εδοκίμασαν και είδον τα έργα μου.

10 Четрдесет година срдих се на род онај, и рекох: Ови људи тумарају срцем, и не знају путеве моје;

Τεσσαράκοντα έτη δυσηρεστήθην με την γενεάν εκείνην, και είπα, ούτος είναι λαός πεπλανημένος την καρδίαν, και αυτοί δεν εγνώρισαν τας οδούς μου.

11 И зато се заклех у гневу свом да неће ући у мир мој."

Διά τούτο ώμοσα εν τη οργή μου, ότι εις την ανάπαυσίν μου δεν θέλουσιν εισέλθει.