Псалми 74

1 Зашто се, Боже, срдиш на нас дуго; дими се гнев Твој на овце паше Твоје?

هۆنراوەیەکی ئاساف. ئەی خودایە، بۆچی هەتاهەتایە ڕەتت کردینەوە؟ بۆچی تووڕەییت دووکەڵ دەکات بەسەر مەڕی لەوەڕگاکەتدا؟

2 Опомени се сабора свог, који си стекао од старине, искупио себи у наследну државу, горе Сиона, на којој си се населио.

کۆمەڵی خۆت لەبیر بێت، کە لە کۆنەوە بەدەستت هێناوە، هۆزی میراتی خۆتت کڕییەوە، ئەم کێوی سییۆنە کە تێیدا نیشتەجێ بوویت.

3 Подигни стопе своје на старе развалине: све је разрушио непријатељ у светињи.

هەنگاو هەڵبڕە بەرەو وێرانگای هەمیشەیی، هەموو ئەو وێرانکارییەی کە دوژمن بە پیرۆزگای کرد.

4 Ричу непријатељи Твоји на месту сабора Твојих, своје обичаје постављају место наших обичаја.

ناحەزەکانت لە ناوەڕاستی شوێنی چاوپێکەوتنی تۆدا نەڕاندیان، ئاڵاکانیان وەک نیشانە چەقاند.

5 Видиш, они су као онај који подиже секиру на сплетене гране у дрвета.

لەوانە دەچوون کە تەورەکانیان بەرزکردووەتەوە، لەسەر داری دارستانەکان.

6 Све у њему што је резано разбише секирама и брадвама.

بە تەور و چەکوش تێکیان شکاند، هەموو نەخشێنراوەکان.

7 Огњем сажегоше светињу Твоју; на земљу обаливши оскврнише стан имена Твог.

ئاگریان لە پیرۆزگاکەت بەردا، ئەو شوێنەی کە ناوی تۆی تێدا نیشتەجێیە گڵاویان کرد.

8 Рекоше у срцу свом: Потримо их сасвим. Попалише сва места сабора Божијих на земљи.

لە دڵی خۆیاندا گوتیان: «بە تەواوی بەسەریاندا زاڵ دەبین!» هەموو نزرگەیەکی خودایان لەسەر زەوی سووتاند.

9 Обичаја својих не видимо, нема више пророка, и нема у нас ко би знао докле ће то трајати.

پەرجووەکانمان نابینین و هیچ پێغەمبەرێک نەماوە، کەسیشمان نازانێت تاکو کەیە.

10 Докле ће се, Боже, ругати насилник? Хоће ли довека противник пркосити имену Твом?

ئەی خودایە، هەتا کەی ناحەزان جنێو بدەن؟ ئایا دوژمن هەتاهەتایە بێزیان لە ناوی تۆ بێتەوە؟

11 Зашто устављаш руку своју и десницу своју? Пружи из недара својих, и истреби их.

بۆچی دەستت دەگەڕێنیتەوە؟ دەستی ڕاستت لە باخەڵت دەربهێنە و لەناویان ببە!

12 Боже, царе мој, који од старине твориш спасење посред земље!

بەڵام خودایە، تۆ هەر لە ئەزەلەوە پاشای منی، دروستکەری ڕزگاریت لەناوەڕاستی زەوی.

13 Ти си силом својом раскинуо море, и сатро главе воденим наказама.

تۆ بە هێزی خۆت دەریات شەقکرد، سەری ئەژدیهاکانی دەریات لەسەر ئاو پانکردەوە.

14 Ти си размрскао главу крокодилу, дао га онима који живе у пустињи да га једу.

تۆ سەرەکانی لیڤیاتانت وردوخاش کرد، کردت بە خۆراکی دڕندە بیابانییەکان.

15 Ти си отворио изворе и потоке, Ти си исушио реке које не пресишу.

تۆ کانی و جۆگەکانت تەقاندەوە، تۆ ڕووبارە هەمیشە ڕۆیشتووەکانت وشککرد.

16 Твој је дан и Твоја је ноћ, Ти си поставио звезде и сунце.

ڕۆژ هی تۆیە و شەویش هی تۆیە، تۆ ڕووناکی و خۆرت دامەزراند.

17 Ти си утврдио све крајеве земаљске, лето и зиму Ти си уредио.

هەموو سنوورەکانی زەوی تۆ دیارت کردوون، تۆ هاوین و زستانت داهێناوە.

18 Опомени се тога, непријатељ се руга Господу, и народ безумни не мари за име Твоје.

ئەی یەزدان، ئەمەت لەبیر بێت، ناحەزان سووکایەتییان پێت کرد، گەلێکی گێل بێزیان لە ناوی تۆ کردەوە.

19 Не дај зверима душу грлице своје, немој заборавити стадо страдалаца својих засвагда.

گیانی کۆترەکەت مەکە نێچیری دڕندەکان، هەرگیز ژیانی گەلە چەوسێنراوەکەت لەبیر مەکە.

20 Погледај на завет; јер су све пећине земаљске пуне станова безакоња.

پەیمانی خۆت لەبیر بێت، چونکە هەموو شوێنە تاریکەکانی زەوی بوونە لانەی توندوتیژی.

21 Невољник нек се не врати срамотан, ништи и убоги нека хвале име Твоје.

ڕێ مەدە کەسی تێکشکاو بە شەرمەزاری بگەڕێتەوە. با هەژار و کڵۆڵان ستایشی ناوت بکەن.

22 Устани, Боже, брани ствар своју, опомени се како Ти се безумник руга сваки дан!

ئەی خودایە، ڕاپەڕە، بەرگری لە مافی خۆت بکە! لەبیرت بێت چۆن گێلەکان بە درێژایی ڕۆژ گاڵتەیان پێت دەکرد.

23 Не заборави обести непријатеља својих, вике, коју једнако дижу противници Твоји!

قسەی دژەکانت لەبیر مەکە، ژاوەژاوی نەیارانت کە بەردەوام لە زیادبوونە.