Псалми 73
1 Та добар је Бог Израиљу, онима који су чиста срца.
Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
2 А ноге моје умало не зађоше, умало не попузнуше стопала моја,
Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
3 Јер се расрдих на безумнике видећи како безбожници добро живе.
Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
4 Јер не знају за невољу до саме смрти, и тело је њихово претило.
Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
5 На пословима човечијим нема их, и не муче се с другим људима.
Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
6 Тога ради опточени су охолоћу као огрлицом, и обучени у обест као у стајаће рухо.
Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
7 Од дебљине избуљено им је око, срце пуно клапе.
Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
8 Подсмевају се, пакосно говоре о насиљу, охоло говоре.
Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
9 Уста своја дижу у небо, и земљу пролази језик њихов.
Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
10 И зато се онамо навраћају неки из народа његовог, и пију воду из пуног извора.
Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
11 И говоре: Како ће разабрати Бог? Зар Вишњи зна?
«Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
12 Па ето, ови безбожници срећни на свету умножавају богатство.
Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
13 Зар, дакле, узалуд чистим срце своје, и умивам безазленошћу руке своје,
«Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
14 Допадам рана сваки дан, и муке свако јутро?
Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
15 Кад бих казао: Говорићу као и они, изневерио бих род синова Твојих.
Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
16 И тако стадох размишљати да бих ово разумео; али то беше тешко у очима мојим.
Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
17 Док најпосле не уђох у светињу Божију, и дознах крај њихов.
Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
18 Та на клизавом месту поставио си их, и бацаш их у пропаст!
Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
19 Како зачас пропадају, гину, нестаје их од ненадне страхоте!
Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
20 Као сан, кад се човек пробуди, тако пробудивши их, Господе, у ништа обраћаш утвару њихову.
Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
21 Кад кипљаше срце моје и растрзах се у себи,
Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
22 Тада бејах незналица и не разумевах; као живинче бијах пред Тобом.
Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
23 Али сам свагда код Тебе, Ти ме држиш за десну руку.
Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
24 По својој вољи водиш ме, и после ћеш ме одвести у славу.
Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
25 Кога имам на небу? И с Тобом ништа нећу на земљи.
Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
26 Чезне за Тобом тело моје и срце моје; Бог је град срца мог и део мој довека.
Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
27 Јер ево који одступише од Тебе, гину; Ти истребљаваш сваког који чини прељубу остављајући Тебе.
Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
28 А мени је добро бити близу Бога. На Господа полажем надање своје, и казиваћу сва чудеса Твоја.
Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
