Псалми 38
1 Господе! Немој ме карати у гневу свом, нити ме наказити у јарости својој.
Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
2 Јер стреле Твоје устрелише ме, и рука ме Твоја тишти.
Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
3 Нема здравог места на телу мом од гнева Твог; нема мира у костима мојим од греха мог.
Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
4 Јер безакоња моја изађоше врх главе моје, као тешко бреме отежаше ми.
Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
5 Усмрдеше се и загнојише се ране моје од безумља мог.
Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
6 Згрчио сам се и погурио веома, сав дан идем сетан;
Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
7 Јер сам изнутра пун огња, и нема здравог места на телу мом.
Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
8 Изнемогох и веома ослабих, ричем од трзања срца свог.
Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
9 Господе! Пред Тобом су све жеље моје, и уздисање моје није од Тебе сакривено.
Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
10 Срце моје јако куца, остави ме снага моја, и вид очију мојих, ни њега ми нема.
Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
11 Другови моји и пријатељи моји видећи ране моје одступише, далеко стоје ближњи моји.
Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
12 Који траже душу моју намештају замку, и који су ми злу ради, говоре о погибли и по сав дан мисле о превари.
Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
13 А ја као глув не чујем и као нем који не отвара уста своја.
Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
14 Ја сам као човек који не чује или нема у устима својим правдања.
Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
15 Јер Тебе, Господе, чекам, Ти одговарај за мене, Господе, Боже мој!
Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
16 Јер рекох: Да ми се не свете, и да се не размећу нада мном, кад се спотакне нога моја.
Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
17 Јер сам готов пасти, и туга је моја свагда са мном.
Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
18 Признајем кривицу своју, и тужим ради греха свог.
Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
19 Непријатељи моји живе, јаки су, и сила их има што ме ненавиде на правди.
Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
20 Који ми враћају зло за добро, непријатељи су ми зато што сам пристао за добрим.
Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
21 Немој ме оставити, Господе, Боже мој! Немој се удаљити од мене.
И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
22 Похитај у помоћ мени, Господе, Спаситељу мој!
И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
