Псалми 36
1 Безаконику је безбожна реч у срцу; нема страха Божијег пред очима његовим.
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Пәрвәрдигарниң қули Давут язған күй: — Рәзил адәмниң асийлиғи мениң қәлбимдә бир бешарәтни пәйда қилиду: — «Униң нәзиридә Худадин қорқидиған иш йоқтур!».
2 Али лаже себи у очи, место да призна своје безакоње и омрзне на њ.
Чүнки у өз-өзини махтайдуки, У өз-өзигә: — «Мәндә гуна тепилмас, қилғиним жиркиничлик иш әмәстур!» — дәйду.
3 Речи су уста његових неправда и лукавство, неће да се опамети да твори добро.
Ағзидики сөзләр қәбиһлик вә һейлигәрликтур; Пәзиләтлик иш қилиш параситидин у аллибурун мәһрумдур.
4 Безакоње смишља на постељи својој, стоји на путу рђавом, зло му није мрско.
У орнида ятқандиму гунани көзләйду; У дурус болмиған йолға меңишни ирадә қилиду; Яманлиқтин һеч нәпрәтләнмәйду.
5 Господе! До неба је милост Твоја, и истина Твоја до облака.
И Пәрвәрдигар, өзгәрмәс муһәббитиң әршләргә тақишиду; Һәқиқәт-садиқлиғиң булутларға йетиду!
6 Правда је Твоја као горе Божије, судови Твоји бездана велика; људе и стоку Ти чуваш, Господе!
Һәққанийлиғиң бүйүк тағлардәк, Һөкүмлириң тилсиматлиқ чоңқур деңизлардәктур. И Пәрвәрдигар, Сән адәмләр вә һайванларни сақлиғучидурсән;
7 Како је драгоцена милост Твоја, Боже! Синови људски у сену крила Твојих не боје се.
Сениң өзгәрмәс муһәббитиң нәқәдәр қиммәтликтур, и Худа! Шуңа инсан балилири қанатлириң сайисидә панаһлиниду.
8 Хране се од изобила дома Твог, и из потока сладости својих Ти их напајаш.
Улар өйүңдики мол дәстихандин тойғичә бәһримән болиду; Сән уларға һозур-һалавәтлириңниң дәриясидин ичкүзисән.
9 Јер је у Тебе извор животу, Твојом светлошћу видимо светлост.
Чүнки Сәндила бардур һаятлиқ булиқи; Нуруңда болуп нурни көримиз.
10 Рашири милост своју на оне који Те знају, и правду своју на добра срца.
Аһ, Өзүңни тонуп, билгәнләргә муһәббитиңни, Көңли дурусларғиму һәққанийлиғиңни көрситишни давамлаштурғайсән.
11 Не дај да стане на мене нога охола, и рука безбожничка да ме заљуља.
Тәкәббурларниң путиниң маңа һуҗум қилишиға йол қоймиғайсән; Рәзилләрниң қоли мени орнумдин қоғливәтмисун;
12 Онамо нека падну који чине безакоње, нека се стропоштају и не могу устати.
Мана, яманлиқ қилғучилар жиқилди! Ғулитиветилди, орнидин қайта туралмайду!
