Псалми 22
1 Боже, Боже мој! Зашто си ме оставио удаљивши се од спасења мог, од речи вике моје?
Müzik şefi için - “Tan Geyiği” makamında - Davut'un mezmuru Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?
2 Боже мој! Вичем дању, а Ти ме не слушаш, и ноћу али немам мира.
Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.
3 Свети, који живиш у похвалама Израиљевим!
Oysa sen kutsalsın, İsrail'in övgüleri üzerine taht kuran sensin.
4 У Тебе се уздаше оци наши, уздаше се, и Ти си их избављао.
Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.
5 Тебе призиваше, и спасаваше се; у Тебе се уздаше, и не осташе у срамоти.
Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.
6 А ја сам црв, а не човек; подсмех људима и руг народу.
Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.
7 Који ме виде, сви ми се ругају, разваљују уста, машу главом,
Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,
8 И говоре ослонио се на Господа, нека му помогне, нека га избави, ако га милује.
“Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”
9 Та, Ти си ме извадио из утробе; Ти си ме умирио на сиси матере моје.
Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.
10 За Тобом пристајем од рођења, од утробе матере моје Ти си Бог мој.
Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.
11 Не удаљуј се од мене; јер је невоља близу, а нема помоћника.
Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.
12 Оптече ме мноштво телаца; јаки волови васански опколише ме;
Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.
13 Развалише на ме уста своја. Лав је гладан и риче.
Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.
14 Као вода разлих се; расуше се све кости моје; срце моје поста као восак, растопило се у мени.
Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.
15 Сасуши се као цреп крепост моја, и језик мој приону за грло, и у прах смртни мећеш ме.
Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.
16 Опколише ме пси многи; чета зликоваца иде око мене, прободоше руке моје и ноге моје.
Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.
17 Могао бих избројати све кости своје. Они гледају, и од мене начинише ствар за гледање.
Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.
18 Деле хаљине моје међу собом, и за доламу моју бацају жреб.
Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.
19 Али Ти, Господе, не удаљуј се. Сило моја, похитај ми у помоћ.
Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!
20 Избави од мача душу моју, од пса јединицу моју.
Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!
21 Сачувај ме од уста лавових, и од рогова биволових, чувши, избави ме.
Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!
22 Казујем име Твоје браћи; усред скупштине хвалићу Те.
Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:
23 Који се бојите Господа, хвалите Га. Све семе Јаковљево! Поштуј Га. Бој Га се, све семе Израиљево!
Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin!
24 Јер се не оглуши молитве ништег нити је одби; не одврати од њега лице своје, него га услиши кад Га зазва.
Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.
25 Тебе ћу хвалити на скупштини великој; завете своје свршићу пред онима који се Њега боје.
Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.
26 Нека једу убоги и насите се, и нека хвале Господа који Га траже; живо да буде срце ваше довека.
Yoksullar yiyip doyacak, RAB'be yönelenler O'na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!
27 Опоменуће се и обратиће се ка Господу сви крајеви земаљски, и поклониће се пред Њим сва племена незнабожачка.
Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB'be dönecek, Ulusların bütün soyları O'nun önünde yere kapanacak.
28 Јер је Господње царство; Он влада народима.
Çünkü egemenlik RAB'bindir, Ulusları O yönetir.
29 Јешће и поклониће се сви претили на земљи; пред Њим ће пасти сви који силазе у прах, који не могу сачувати душу своју у животу.
Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O'nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O'nun önünde.
30 Семе ће њихово служити Њему. Казиваће се за Господа роду потоњем.
Gelecek kuşaklar O'na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.
31 Доћи ће, и казиваће правду Његову људима његовим, који ће се родити; јер је Он учинио ово.
O'nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.
