Псалми 22
1 Боже, Боже мој! Зашто си ме оставио удаљивши се од спасења мог, од речи вике моје?
Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijeleth hasschachar. Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, van de woorden mijns brullens?
2 Боже мој! Вичем дању, а Ти ме не слушаш, и ноћу али немам мира.
Mijn God! Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.
3 Свети, који живиш у похвалама Израиљевим!
Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israels.
4 У Тебе се уздаше оци наши, уздаше се, и Ти си их избављао.
Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt hen uitgeholpen.
5 Тебе призиваше, и спасаваше се; у Тебе се уздаше, и не осташе у срамоти.
Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden.
6 А ја сам црв, а не човек; подсмех људима и руг народу.
Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk.
7 Који ме виде, сви ми се ругају, разваљују уста, машу главом,
Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:
8 И говоре ослонио се на Господа, нека му помогне, нека га избави, ако га милује.
Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft!
9 Та, Ти си ме извадио из утробе; Ти си ме умирио на сиси матере моје.
Gij zijt het immers, die mij uit den buik hebt uitgetogen; die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.
10 За Тобом пристајем од рођења, од утробе матере моје Ти си Бог мој.
Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.
11 Не удаљуј се од мене; јер је невоља близу, а нема помоћника.
Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper.
12 Оптече ме мноштво телаца; јаки волови васански опколише ме;
Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd.
13 Развалише на ме уста своја. Лав је гладан и риче.
Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw.
14 Као вода разлих се; расуше се све кости моје; срце моје поста као восак, растопило се у мени.
Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands.
15 Сасуши се као цреп крепост моја, и језик мој приону за грло, и у прах смртни мећеш ме.
Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods.
16 Опколише ме пси многи; чета зликоваца иде око мене, прободоше руке моје и ноге моје.
Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven.
17 Могао бих избројати све кости своје. Они гледају, и од мене начинише ствар за гледање.
Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij.
18 Деле хаљине моје међу собом, и за доламу моју бацају жреб.
Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad.
19 Али Ти, Господе, не удаљуј се. Сило моја, похитај ми у помоћ.
Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp.
20 Избави од мача душу моју, од пса јединицу моју.
Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds.
21 Сачувај ме од уста лавових, и од рогова биволових, чувши, избави ме.
Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen.
22 Казујем име Твоје браћи; усред скупштине хвалићу Те.
Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der gemeente zal ik U prijzen.
23 Који се бојите Господа, хвалите Га. Све семе Јаковљево! Поштуј Га. Бој Га се, све семе Израиљево!
Gij, die den HEERE vreest! prijst Hem; al gij zaad van Jakob! vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al gij zaad van Israel!
24 Јер се не оглуши молитве ништег нити је одби; не одврати од њега лице своје, него га услиши кад Га зазва.
Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des verdrukten, noch Zijn aangezicht voor hem verborgen; maar Hij heeft gehoord, als die tot Hem riep.
25 Тебе ћу хвалити на скупштини великој; завете своје свршићу пред онима који се Њега боје.
Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente; ik zal mijn geloften betalen in tegenwoordigheid dergenen, die Hem vrezen.
26 Нека једу убоги и насите се, и нека хвале Господа који Га траже; живо да буде срце ваше довека.
De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den HEERE prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven.
27 Опоменуће се и обратиће се ка Господу сви крајеви земаљски, и поклониће се пред Њим сва племена незнабожачка.
Alle einden der aarde zullen het gedenken, en zich tot den HEERE bekeren; en alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht aanbidden.
28 Јер је Господње царство; Он влада народима.
Want het koninkrijk is des HEEREN, en Hij heerst onder de heidenen.
29 Јешће и поклониће се сви претили на земљи; пред Њим ће пасти сви који силазе у прах, који не могу сачувати душу своју у животу.
Alle vetten op aarde zullen eten, en aanbidden; allen, die in het stof nederdalen, zullen voor Zijn aangezicht nederbukken; en die zijn ziel bij het leven niet kan houden.
30 Семе ће њихово служити Њему. Казиваће се за Господа роду потоњем.
Het zaad zal Hem dienen; het zal den HEERE aangeschreven worden tot in geslachten.
31 Доћи ће, и казиваће правду Његову људима његовим, који ће се родити; јер је Он учинио ово.
Zij zullen aankomen, en Zijn gerechtigheid verkondigen den volke, dat geboren wordt, omdat Hij het gedaan heeft.
