Псалми 2

1 Зашто се буне народи и племена помишљају залудне ствари?

Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?

2 Устају цареви земаљски, и кнезови се скупљају на Господа и на помазаника Његовог.

Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —

3 "Раскинимо свезе њихове и збацимо са себе јарам њихов."

«Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.

4 Онај, што живи на небесима, смеје се, Господ им се подсмева.

Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;

5 Па им говори у гневу свом и јарошћу својом збуњује их:

Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —

6 "Ја сам помазао цара свог на Сиону, на светој гори својој."

«Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».

7 Казаћу наредбу Господњу; Он рече мени: "Ти си син мој, ја те сад родих.

«Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;

8 Ишти у мене, и даћу ти народе у наследство, и крајеве земаљске теби у државу.

Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;

9 Ударићеш их гвозденом палицом; разбићеш их као лончарски суд."

Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».

10 Сад, цареви, оразумите се; научите се судије земаљске!

Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;

11 Служите Господу са страхом, и радујте се с трепетом.

Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!

12 Поштујте сина, да се не разгневи, и ви не изгинете на путу свом; јер ће се гнев Његов брзо разгорети. Благо свима који се у Њ уздају!

Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!